Kiślański

Kiślański h. Światołdycz (in. Świętołdycz, Kisiel) v. Kisiel-Kiślański, wywodzą się od Kisielów, z których Bazyli Teodorowicz przezwał się pierwszy Kiślańskim, a potomkowie jego brali nazwisko Kisiel, jako przydomek (Bon.). W XIX wieku byli właścicielami m. in. Czernic

Katerla

Katerla h. Poraj (in. Róża), rodzina mieszczańska w Wilnie w XVI wieku, nobilitowana ok. 1570 roku. Wydała wielu wojskowych i lekarzy. 

Kaniewski

Kaniewski h. Nałęcz, vel Kanieski, Kaniowski, rodzina kujawska, pisała się z Kaniewa. Wywodzą się ze wsi Kaniewo, parafia i gmina Boniewo, w dawnym pow. brzesko-kujawskim, obecnie pow. Włocławek, gdzie dziedziczyli już 1362 r. W tejże gminie Boniewo posiadali także

Kaczkowski

Kaczkowski h. Nałęcz, z Wielkopolski, pisali się z Kaczkowa. Według Bonieckiego wyszli prawdopodobnie ze wsi Kaczkowo w powiecie kcyńskim. 

Kaczorowski

Kaczorowski h. Jelita, vel Kaczoroski, rodzina wywodząca się zapewne z Podlasia, wymieniona w uzupełnieniach do Herbarza Niesieckiego. Kaczorowscy rozdzielili się na wiele gałęzi, które osiedliły się m. in. na Rusi Czerwonej i na Litwie. Z nich: Maciej, pisarz kancelarii koronnej

Kakowski

Kakowski h. Kościesza, szeroko rozrodzona rodzina mazowiecka, pisała się z Kaków. Jej gniazdem jest wieś Kaki w ziemi ciechanowskiej, w dawnym pow. przasnyskim, parafia Krzynowłoga Mała. Jan de Kaki syn Wawrzyńca nabył w 1495 od Jana księcia mazowieckiego 3 łany w

Kalisz

Kalisz h. Jelita, wyszli ze wsi Kalisze-Ksiąski w ziemi warszawskiej. Dziedziczyli na tej wsi w 1580 roku Jerzy, syn Stanisława, Piotr, syn Stanisława i Adam, syn Mikołaja, a Jakub i Stefan, synowie Michała z Kaliszów-Ksiąsek, dziedziczyli na Regułach-Malichach (Paw.).

Kaliszewski

Kaliszewski h. Jelita, vel Saryusz-Kaliszewski, Jelita-K., Kaliszowski, pochodzą może od Kaliszów tegoż herbu. Z nich: Jan, podstarości kcyński 1640 (AGZ Kcynia). – Jan, z województwa mińskiego, elektor króla Michała w 1669. Niesiecki pisze o rodzinie Kaliszewskich herbu

Kaliszkowski

Kaliszkowski h. Nałęcz, wyszli ze wsi Kaliszkowice w pow. ostrzeszowskim, gdzie dziedziczyli już 1413. Używali przydomku Rubin. Kaliszkowscy podpisali elekcję króla Michała w 1669 z województwem kaliskim. Z nich: Mikołaj, archidiakon łukowski, proboszcz w Kuleszach 1584 (Wyr. Lub.) – Piotr, sędzia kapturowy poznański, podpisał elekcję Stanisława Augusta w 1764.
Genealogia
(osób: 31)

• HELENA Kaliszkowska (ok. 1685-po 1720), c. Samuela i Katarzyny Łochockiej; m. (1702) Stanisław Otto Trąmpczyński h. Topór (ok. 1680-po 1720).

• PIOTR Rubin Kaliszkowski (ok. 1734-17 I 1807), s. Franciszka i 2ż. Anny Gembart, szambelan i podkomorzy królewski 1783; dziedzic Malczewa z przyległościami, tj. Przyborowa, Drachówka i Twierdzina (Cwierdzina) w pow. gnieźnieńskim; tenże zapewne Piotr, jako sędzia kapturowy poznański, podpisał elekcję Stanisława Augusta w 1764; zm. Sobiesiernia, lat 73, poch. 21 I 1807 (Bon.; MK Niechanowo, Jarząbkowo).

Źródła: Bon. t.9/165; Urus.

Kalkreyter

Kalkreyter h. własnego v. Kalckreuth, Kalkreuth, rodzina szlachecka śląska, z której Adam i Karol, otrzymali indygenaty na sejmie 1676 r. (Vol. Leg.). Hannus Calkruthe, dziedzic Klemska 1385 (KWP). Adam podpisał z województwem kaliskim elekcję króla Augusta II. Jedni z nich otrzymali tytuł hrabiowski pruski w 1786, z odmianą herbu. Fryderyk Adolf hr. Kalkreuth, generał lejtenant wojsk pruskich, był właścicielem Koźmina i Radlina 1791 (Bon.). Kalkreyterowie byli przeważnie wyznania ewangelickiego.
Herb — na tarczy dwudzielnej, w prawym polu srebrnym, lewym czarnym, dwoje złotych wideł skrzyżowanych ukośnie w górę. W szczycie hełmu panna w koronie, w połowie prawej biało, a w połowie lewej czarno ubrana, z widłami złotymi w każdej ręce. Labry czarne, podbite srebrem.
Genealogia
(osób: 25)

• JAN Zygmunt Kalkreyter (ok. 1730-po 1784), s. Adama Leonarda i Ewy Szarlotty Bronikowskiej, dziedzic części wsi Gorzyce i folwarku zwanego Głoboczek w pow. poznańskim 1784 (AGZ Poznań); ż. (p. 1784) Helena Katarzyna Zaydlic h. Korzbok (ok. 1740-po 1784).

• MAŁGORZATA Zofia de Kalkreyter (ok. 1700-po 1730), c. Adama i Anny Heleny Tossówny; 1m. (p. 1726) Andrzej Lubstowski h. Leszczyc (ok. 1700-po 1728), posesor wsi Jaktorowo (MK Jaktorowo); dzieci: Joanna Zofia (ur. 1726), Elżbieta Eleonora (ur. 1728) – Lubstowskie; 2m. Aleksander Korzbok Zaydlic (ok. 1700-po 1730); dzieci: Krystyna Bogumiła Zaydlic (zm. p. 1788), żona Karola z Świętoszewic Prokopa.

Źródła: Bon. t.9/168; Dw. Teki; Ostr.

Kałowski

Kałowski h. Jelita vel Saryusz-Kałowski, wyszli z Kałowa w powiecie łęczyckim, którego dziedzicem w 1576 r. był Franciszek, syn niegdy Jana. Wieś ta w aktach łęczyckich z końca XIV wieku nazywana Kały albo Kałowo, miała kilku dziedziców. Granicząca z Kałowem Wilczyca, należała wtedy do Anny, wdowy po Mikołaju Kałowskim (Paw.). Z nich: Jan, właściciel Młochowa i Starej Wsi w ziemi warszawskiej 1615. – Anna, zamężna Trzebicka, babka Andrzeja Trzebickiego, biskupa krakowskiego (Nies. Kor. IV).
Genealogia
(osób: 23)

• MARCIN Saryusz z Kałowa Kałowski (ok. 1660-1718/25), s. Stanisława i Anny Walewskiej, posesor Szetlewa Małego w pow. konińskim 1689 (AGZ Konin); zamordowany zapewne przez swego brata rodzonego Jana Kałowskiego, gdyż Józef, syn Marcina, otrzymał spadek po stryju Andrzeju, należący poprzednio właśnie do stryja Jana, „tak z prawa natury, jak i z praw koronnych uchylających spadkobierców idących od bratobójcy” (AGZ Kalisz); ż. (ok. 1689) Konstancja Kruszyńska v. Krusińska (ok. 1660-1718/25), c. Kacpra i Marianny Ciosnowskiej, dziedziców Jaruntowic Wielkich; 1v. wdowa po Andrzeju Losa Golińskim (zm. p. 1689), dziedzicu Szetlewka; dzieci: Józef.

• MARIANNA Kałowska (ok. 1725-po 1748), c. Józefa i Konstancji Dąbrowskiej; m. (ok. 1742) Józef Głębocki h. Doliwa (ok. 1710-po 1748), stolnik kruszwicki 1742, pułkownik wojsk koronnych 1748 (AGZ Kalisz).

Źródła: Bon. t.9/173; Dw. Teki.

Kałuski

Kałuski h. Rogala, rodzina mazowiecka, nazwisko wzięła od wsi Kałuszyn w ziemi liwskiej. Jan i Jakub, zwani Olszowi, Bernard, Gotard, Maciej i Przybysz Dobrozonowicze (Dobroszowicze?) i inni, wszyscy dziedzice Kałuszyna, otrzymali w 1476 roku od ks. Konrada, różne wolności dla tych dóbr (KM). 
Oprócz Kałuszyna w ziemi liwskiej, posiadali m. in. wsie Kałuszyn-Falbogi, Wola Kałuska, Wólka Turkowska, Chojnów, Moszczna, części w Goźdźcu, Treblinek w ziemi drohickiej. Kałuscy podpisali elekcje króla Michała w 1669 i Jana III w 1674 z ziemią drohicką, Augusta II w 1697 z ziemią nurską. Z czasem rozdzielili się na kilka gałęzi, z których jedna osiedliła się na Podlasiu, a inna w Małopolsce i na Rusi Czerwonej. Z nich: Jakub, podsędek liwski 1503. – Stanisław, chorąży liwski 1539. – Jan, cześnik liwski 1576. – Samuel, podsędek liwski 1623, podstarości liwski 1627.
Genealogia
(osób: 87)

• MARIANNA Kałuska (ok. 1760-po 1802), c. Stefana i Teresy Długoszow- skiej; w 1802 wspólnie z siostrą, zawarły układ majątkowy z bratem rodzonym Janem Ignacym (Bon.; AGZ Kraków); m. Teodor Zwierkowski z Drohlina (ok. 1760-po 1802).
 
• STEFAN Jan Marian Jozafat Kałuski (1851-1912), s. Jozafata i Julii Meysner, ziemianin, dziedzic Żegartowic; ur. Żegartowice, zm. Kraków, poch. Cm. Rakowicki, kw. 49a, gr. rodz. (Bon.; Cm. Rak.); ż. (1882 Uście Solne) Jadwiga Konstancja Maria Chrzanowska (ok. 1860-po 1895), c. Wojciecha i Marii Wilkoszewskiej; dzieci: Jerzy, Wanda. 

Źródła: Bon. IX 174-176; Nies.

Kamocki

Kamocki h. Jelita, vel Saryusz-Kamocki, rodzina sieradzka, z Kamocina w powiecie piotrkowskim. 

Kamodziński

Kamodziński h. Grzymała v. Kamodzieński, Komodziński, Komudziński, Komodzieński, pierwotnie Kamodziejski, rodzina małopolska, wyszła ze wsi Kamodzienice, zwanej wcześniej Kamodzieicami, w dawnym powiecie wiślickim, parafia Stopnica. Dziedziczyli tam w latach 1497-1579. Stanisława, Macieja i Stanisława Kokoszkę, dziedziców Kamodzieic (następnie Kamodzienic), w pow. wiślickim 1579, wymieniają Księgi poborowe (Paw.). Wojciech Grzymała z Kamodziniec Kamodziński, komornik graniczny pilznieński 1686. Michał Grzymała Komodziński, wojski nowokorczyński, żonaty był 1713 z Zuzanną Oborską, 1v. Chotecką. Sprzedała ona w tym roku Żeliszew synowi Józefowi Choteckiemu (AGZ Czersk). Niektórzy z Kamodzińskich herbu Grzymała wylegitymowali się ze szlachectwa w 1782 w ziemstwie lwowskim, lecz z herbem Bończa.
Genealogia
(osób: 55)

• FRANCISZKA Kamodzińska (ok. 1740-po 1770), c. Antoniego i 2ż. Teresy Siekierzyńskiej; 1m. Jan Lew Buchowiecki (ok. 1730-ok. 1770), stolnik miński; 2m. Michał Łosiewicz (ok. 1740-po 1770), wiceregent grodzki horodelski.

• SZCZĘSNY Komodziński (ok. 1800-po 1847), s. Józefa i NN.; razem z synami wylegitymował się ze szlachectwa w gubernii podolskiej 1847 (Bon.); ż. NN. (ok. 1810-po 1840); dzieci: Cyprian, Zenon. 

Źródła: Bon. IX 217-218; Krzep. Młp.; Nies.

Kisielnicki

Kisielnicki h. Topór, rodzina mazowiecka, wywodząca się ze wsi Kisielnica w pow. łomżyńskim, gminie Piątnica. Dziedziczyli tam już w latach 1420-1452 (Bon.). Z nich: Mikołaj, podsędek ziemski łomżyński 1554, sędzia ziemski łomżyński 1580. – Józef, stolnik łomżyński 1701, elektor Augusta II z ziemi łomżyńskiej 1697. 
Genealogia
(osób: 56)

• KAROL z Kisielnicy Kisielnicki (1764-1815), s. Stanisława i Joanny Jaroszewskiej, zastępca komisarza cywilno-wojskowego ziemi zawkrzeńskiej 1791; podchorąży 1786, chorąży gwardii pieszej koronnej, wziął w 1788, po siedmiu latach służby dymisję (Bon.); 1ż. Franciszka Zielińska h. Świnka (ok. 1770-po 1800), c. Walentego i Agnieszki Bogdańskiej, chorążyna wiska, właścicielka dóbr Zielona z przyległościami 1792; 1v. żona Ignacego Zielińskiego h. Świnka; 2ż. Ludwika Zagajewska h. Ogończyk (1784-1851), c. Ignacego, chorążego radziejowskiego i Joanny Trzcińskiej h. Rawicz; dzieci: Stanisław, Ignacy, Włodzimierz. 

• WALENTYNA Kisielnicka (15 V 1863-21 VII 1930), c. Witolda i Jadwigi Dunin; zm. Poznań (MK Poznań: Św. Marcin); m. (p. 1888) Zygmunt Florian Dziembowski h. Pomian (5 X 1857-20 VII 1918), s. Władysława i Heleny Łaszczyńskiej, adwokat, konserwatywny działacz społeczny i polityczny w Wielkopolsce; członek prawicowej Grupy Pracy Narodowej, wyodrębnionej w XII 1916 z obozu konserwatywnego; od 1915 tłumacz, radca prawny niemieckiego zarządu cywilnego w Warszawie (Dzierzbicki, Wspomnienia); dzieci: Kazimierz Dziembowski (ur. 29 III 1888).

Źródła: Bon. X 83-93; Dw. Teki; Nies.; Urus.

Karłowski

Karłowski h. Prawdzic, rodzina kujawska, pisali się „na Karłowie” i „z Dobieszewa”. Zdaniem Bonieckiego mogli wyjść z Karłowa w woj. łęczyckim, wsi dzisiaj już nieistniejącej (Bon.).

Kiedrowski

Kiedrowski h. Sas odm. (in. Sas pruski), vel Kiedroski, rodzina pomorska, przeważnie drobnoszlachecka. Nazwisko wzięli od wsi Kiedrowice, w dawnym pow. człuchowskim, parafia Borzyszkowy, gdzie dziedziczyli obok Kiedrowskich innych herbów, m. in. Lew, Łodzia, Ostoja i Radwan odm. 

Używali rozmaitych przydomków, m. in. Pasenta (Passenta, Paszenta, Pasanta, Passanta, Paszanta), Kojtula, Lew, Maczej, Orlik, Pażątka, Reszka, Staszylwów. Jedna gałąź osiedliła się na początku XVIII wieku w Wielkopolsce i ziemi sieradzkiej.

Genealogia
(osób: 36)
 

• EUFROZYNA Joanna Antonina Kiedrowska h. Sas odm. (ok. 1811-po 1827), c. Mikołaja i 1ż. Marii Charchowskiej (Nejm.); m. (1827 Wróblew) Szymon Gawłowski z Zawadek (ok. 1800-po 1827), s. Andrzeja i Katarzyny Rzepeckiej; ślub w parafii Błaszki (MK Błaszki).
 

• JÓZEF Kiedrowski h. Sas odm. (ok. 1793-17 VIII 1847), s. Piotra i Marianny Bogdańskiej, dziedzic wsi Gałązki (Gałąski) Mniejsze w pow. odolanowskim, parafia Droszew, prawd. jako posag żony otrzymał Węgierskie, par. Czerlejno 1822; zm. Ostrów (MK Czerlejno, Droszew; Nejm.); ż. (6 VIII 1816 Węgierskie) Julianna Elżbieta Rożnowska (ok. 1800-10 V 1873), c. Andrzeja i Józefy Iłowieckiej h. Ostoja; zm. Kępno (Dz. Pozn. 109/73); on 23, ona 16, świadkowie na ślubie: Józef Iłowiecki z Przybysławic, Roch Rożnowski z Węgierskiego, Ignacy Koszutski z Poklatek, Filip Kiedrowski z Kiedrowic (MK Czerlejno); dzieci: Leon, Józefa, Joanna, Tadeusz, Wacław.
 

Źródła: Bon. t. 10/18-19; Bork. Sp. 150; Dw. Teki; Krzep. Pom. 47; Nejm.; Nies.; Urus.; Wikipedia.

Kobyłecki

Kobyłecki h. Godziemba v. Kobełecki, Kobylecki, z ziemi sieradzkiej, dom licznie rozrodzony, dla odróżnienia się już w XV wieku używający rozmaitych przydomków, m. in. Miedzianek, Chabrzyk, Szymanek, Świercz, Stasidło, Kisiel, Mikul v. Mikulec, Chmiel, Wilk, Kiepusz, Spot, Niedziałek, itd. Nazwisko wzięli od wsi Wielkie i Małe Kobyłki in. Kobełki w powiecie piotrkowskim. Zbyszek z Kobyłek obecny na sądach w Piotrkowie 1398, a Marcin z Kobyłek 1400 (AGZ Piotrków). Kobyłeccy wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie w pierwszej połowie XIX wieku.
Genealogia
(osób: 387)

• OLIMPIA Nepomucena Maria Miedzianek-Kobyłecka (ok. 1838-po 1885), c. Rafała i Nepomuceny Kęszyckiej; ur. Wola Dzierlińska (Bon.; Nejm.; MK Sieradz); m. (27 XI 1861 Charłupia Mała) Walenty Papiewski (1827-1894), s. Izydora i Tekli Wolskiej, z Sieradza; dzieci: Jan Edmund Papiewski (ur. 1885 Sieradz).

• WINCENTY Ignacy Miedzianek-Kobyłecki z Bądkowa (ok. 1790-1838), s. Stanisława i Franciszki Skolimowskiej, notariusz, dziedzic dóbr Bałucz (Bon.; Nejm.); ż. (ok. 1820) Elżbieta Otocka (1799-po 1838), c. Rocha i Konstancji Koseckiej; ur. Bałucz; 2v. żona Pawła Miniszewskiego (1797-1854); dzieci: Pelagia, Waleria, Edmund, Ewa, Wanda, Wincenty. 

Źródła: Bon. X 258-268; Dw. Teki; Nejm.; Nies.; Sęcz.; Urus.

Kijuć

Kijuć h. Ślepowron v. Korwin-Kijuć, wyszli pewnie z Kijuciszek w powiecie lidzkim, parafia koleśnicka, gdzie również posiadali wieś Powersocze. Mikołaj Kijuć, właściciel Ostrówka i Rucewicz w powiecie trockim 1653. Władysław, dziedziczył w końcu XVII wieku w powiecie oszmiańskim. Tadeusz, regent ziemski i grodzki trocki 1771. Kijuciowie podpisali z województwem trockim elekcję Stanisława Augusta 1764. Wylegitymowali się ze szlachectwa w 1817 i 1833 roku przed deputacją wywodową wileńską.
Genealogia
(osób: 26)

• PETRONELA Kijuć (ok. 1770-ok. 1800), z gub. trockiej; m. Maciej Stokowski h. Jelita (ok. 1770-ok. 1832), s. Macieja i Marianny Miniszewskiej, generał wojsk polskich, ziemianin; dziedzic dóbr Raczyn i Kopydłowo w pow. wieluńskim; 2v. żonaty z Marianną Kożuchowską (ok. 1780-ok.1818), c. Stanisława i Ludwiki Zawisza (Nejm.); dzieci: Izabela, Benedykta, Prakseda, Klotylda, Marianna, Adam – Stokowscy.

• WAWRZYNIEC Kijuć (ok. 1790-po 1826); zam. Małe, par. Ostrowiec, obecnie na Białorusi, uwagi: szlachta (MK Ostrowiec); ż. (p. 1826) Wiktoria Maciulewicz h. Sas (ok. 1800-po 1826); dzieci: Tekla.

Źródła: Bon. X 73-74; Urus.

Kokowski

Kokowski h. Korab, wyszli zapewne z powiatu sieradzkiego. Konstanty Kokowski, dziedzic części w Kolnie w pow. pyzdrskim 1578 r. (Paw.), posiadał też Ossowo i Korzkwy w tym samym powiecie, na których później dziedziczyli jego potomkowie jeszcze ok. 1650 r. (AGZ Poznań). Kokowscy podpisali elekcję króla Michała z województwem kaliskim 1669. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie w pierwszej połowie XIX wieku. Posiadali m. in. Kłoniszew i Zaborów w pow. sieradzkim. Z nich: Maciej, poseł na sejm, elektor 1669. – Franciszek Kokowski, skarbnik przasnyski ok. 1770. – Józef, podwojewodzi sieradzki 1786.
Genealogia
(osób: 67)

• EMILIA Inocencja Kokowska (1827-po 1855), c. Hipolita i Nepomuceny Stawiskiej; ur. Małyń w pow. sieradzkim (Nejm.); m. (29 IX 1855 Lututów) Henryk Ernest Rothel (ok. 1805-po 1855), s. Pawła i Fryderyki Wideman, urzędnik, kontroler powiatowy powiatu lelowskiego; ur. Warszawa; 1v. żonaty z Felicją Karasiewicz.

• WŁODZIMIERZ (Władysław, Wacław) Korab Kokowski (ok. 1860-1926), s. Ludwika i Tekli Maleszewskiej, nauczyciel, polonista, dyrektor Szkoły Handlowej w Kaliszu, autor podręczników; ur. prawd. Łobudzice w pow. sieradzkim (Nejm.; Szkoła Kaliska); ż. (ok. 1885) Matylda Śniechowska (1864-1941), c. Lamberta i Maurycji Goczałkowskiej; dzieci: Ewa (Ewelina). 

Źródła: Bon. X 318-319; Dw. Teki; Nejm.; Urus.