Tarczyński

Tarnawa

 

Prawdzic

 

Tarczyński h. Tarnawa (oraz h. Prawdzic), chyba również Tarczewski, Tarzecki, stanowią prawdopodobnie jedną rodzinę z Tarczewskimi herbu Tarnawa.
Wywodzą się zatem z tej samej co oni wsi gniazdowej – Tarcza in. Tarcze w parafii Zbuczyn, dawny pow. łukowski, obecnie pow. Siedlce. Ale wobec tego, że Kuropatnicki notuje ich w Wielkopolsce, w pow. wschowskim w 1789 r. – ci sami, bądź inna rodzina Tarczyńskich – może pochodzić z Wielkopolski, ze wsi Tarcze in. Tarce (dawniej też Tarszcze) w ówcze- snym pow. kaliskim, skąd też wyszli Tarczewscy vel Tarzeccy. Części tej wsi należące do Tarzeckich vel Tarczewskich zostały sprzedane w latach 1595-1639 Piotrowi z Bnina Opalińskiemu, a następnie należały do Jarochowskich (AGZ Poznań). Niesiecki daje Tarzeckim herb Prawdzic a i Wittyg (Nieznana szlachta...) wymienia Tarczyńskich herbu Lew, tj. Prawdzic. Tarzeccy występują w aktach przynajmniej od 1506, kiedy to ówczesne akta urzędowe kaliskie wymieniają braci Piotra, Mikołaja, Wojciecha, Jakuba i Marcina, jako dziedziców we wsi Tarcze (AGZ Kalisz). Jeden z Tarczyńskich był podwojewodzim warszawskim w 1788 r. (Kras.). Tarczyńscy zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, bez podania herbu.
Genealogia
(osób: 51)

• MARIANNA Maria Tarczyńska (ok. 1840-po 1882), c. Wincentego i Józefy Zabłockiej; zamieszkała Warszawa; ur. Warszawa (MK Warszawa: św. Andrzej); m. (1869 Warszawa) Robert Seweryn Żakiewicz (ok. 1840-po 1882), s. Walentego i Anny Zabielskiej; ślub w parafii św. Barbary (MK Warszawa: św. Barbara); dzieci: Marianna Maria Izabela (16 I 1870-1870), Wanda Józefa Pelagia (ur. 14 IX 1872 Warszawa), Bronisław Adolf (ok. 1875-po 19020, żona: (1902 Warszawa) Helena Ptaszczyńska, c. Szymona i Władysławy Mazurkiewicz (MK Warszawa: Wsz. Św.), Helena Aniela (ur. ok. 1882) – Żakiewiczowie.

• WINCENTY Tarczyński (ok. 1780-13 VIII 1848), s. Walentego i Franciszki Wągrockiej (Wągrodzkiej), pułkownik wojsk polskich, komisarz Komisariatu Ubiorczego WP, odznaczony krzyżem złotym Virtuti Militari, Orderem św. Stanisława III klasy i Znakiem Honorowym za lat 20 Służby Oficerskiej; zamieszkały 1827 r. Warszawa ul. Elektoralna 790; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1848, bez podania herbu; ur. Abramowice k/ Lublina, obecnie w granicach miasta, zm. Warszawa, lat 68, poch. Cm. Powązkowski, pozostawił żonę i dzieci (Szl. Król.; Sęcz.; Kur. Warsz. 215/1848, 182/1863; Cm. Pow.); ż. (5 V 1827 Warszawa) Józefa Amalia Zabłocka (ok. 1809-11 V 1879), c. Ignacego, kapitana wojsk polskich, zmarłego 27 IV 1814 r. w Poznaniu, i Magdaleny Starzyńskiej; zamieszkała 1827 r. przy matce, Warszawa, ul. Świętojańska 21; ur. Skaryszew, zm. Warszawa, lat 70, wdowa (MK Warszawa: św. Andrzej); ślub w parafii św. Jana, uwagi: on lat 47, ona lat 18, świadkowie: Michał Ciekierski (Cukierski?), podinspektor Komory konsumowo-składowej, lat 41, oraz Leon Michał Stern,  kupiec, lat 38, obaj zamieszkali w Warszawie (MK Warszawa: św. Jan); dzieci: Elżbieta, Karolina, Barbara, Józefa, Ignacy, Andrzej, Tekla, Wincenty, Marianna.

Źródła: Bork. Sp. 457; Dw. Teki; Nies. t.11/435 (Uzup.); Szl. Król.; Urus.; Żern. t.2/439.