Śniechowski

Śniechowski h. Bełty (in. Bełty I), vel Śmiechowski, Śnichowski, Śmichowski etc., w ziemi dobrzyńskiej i w północnym Mazowszu, skąd rozeszli się po całym kraju. Według Niesieckiego, pochodzą od Chochorowskich ze Śniech (Chochoroski). 

Pęszyński

Pęszyński h. Cholewa, vel Penszyński, Pęszeński, Peszyński, Peszeński etc., na Mazowszu, w pow. płockim, skąd niektórzy przenieśli się na Ruś Czerwoną. Wymienia ich Paprocki w swoim Herbarzu 1584 r.

Jaźwiński

Jaźwiński h. Grzymała, rodzina mazowiecka, wyszli ze wsi Jaźwiny w ziemi nurskiej, później także w pow. ciechanowskim. Są jednego pochodzenia ze Ślaskimi ze Ślasów (Ślasy) i Jastrzębskimi z Jastrzębi (Jastrzębie). 

Kozikowski

Kozikowski h. Grabie odm., szlachta północnomazowiecka, szeroko rozrodzona i skoligacona na Mazowszu. Podobnie jak Chlewiotkowie, Dobrogowscy, Drożewscy, Jałbrzykowscy, Mazowscy (Mazewscy), Rakowscy, Rogińscy, Wądołowscy, Wądołkowscy i Wyszyńscy – stanowią gałąź rodu Jałbrzyków (Kap.). 

Dzięgielewski

Dzięgielewski h. Jastrzębiec (in. Boleścic), vel Dzięgielowski, Dziegielewski, Dziegielowski etc., rodzina mazowiecka, z dawnego woj. płockiego, powiatu bielskiego. 

Giżyński

Giżyński h. Dołęga, vel Girzyński, Giziński, Gizieński, Gizeński etc., drobna szlachta w ziemi dobrzyńskiej i mławskiej, pisali się z Giżyna, inaczej Gizina. Są niewątpliwie jednego pochodzenia z Mazowieckimi tego herbu.

Tustanowski

Tustanowski h. Sas, vel Tustanoski, licznie rozrodzeni na Rusi Czerwonej już w XV wieku, z czasem rozeszli się po różnych województwach. Są jednego pochodzenia z Lityńskimi, a od nich pochodzą także Kłodniccy z Kłodnicy, w pow. stryjskim, Borysławscy, Kropiwniccy i Lubienieccy.

Kurzewski

Kurzewski h. Kopacz (później h. Topacz), vel Korzewski, właściwie Kurzeski, rodzina mazowiecka, pisali się z Kurzeszyna, w ziemi rawskiej. Są jednego pochodzenia z Lubowidzkimi i Dmosińskimi herbu Kopacz.

Rapacki

Rapacki h. Lubicz, rodzina mazowiecka, w ziemi ciechanowskiej, pisali się z Rapat. 

Mijakowski

Mijakowski h. Jasieńczyk, w woj. krakowskim i płockim. Mijakowscy, którym Niesiecki daje herb Ogończyk, wylegitymowali się ze szlachectwa w XIX wieku w Królestwie Kongresowym z herbem Jasieńczyk.