Nakwaski

Nakwaski h. Prus II, na Mazowszu, pisali się z Nakwasina w pow. wyszogrodzkim. Ich protoplastą ma być Budek (Budzisław) z Nakwasina Nakwaski, cześnik wyszogrodzki, który podpisał dekret przeciwko heretykom 1525 r. Nakwasin in. Nakwasino, ich wieś gniazdowa leży w parafii Orszymowo, obecnie woj. mazowieckie, pow. Płock, gmina Mała Wieś, niegdyś gmina Święcice. Nakwascy byli elektorami 1632, 1648, 1669, 1674, 1764 r. z ziemi wyszogrodzkiej, 1697 r. z woj. płockiego. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji 1804 r. oraz w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: 1 senator wojewoda i 1 kasztelan 1744 — 1831.
Genealogia
(osób: 63)

• HENRYK Mirosław Nakwaski (1800-22 III 1876), s. Franciszka i Anny Krajewskiej, działacz polityczny, ekonomista, publicysta, uczestnik powstania listopadowego 1830/31, emigrant; radca województwa płockiego, radca Tow. Kredytowego Ziemskiego 1830, poseł na sejm powstańczy 1831 r.; po powstaniu emigrant we Francji, publicysta emigracyjny z kręgu Tow. Demokratycznego Polskiego, autor wielu prac o tematyce politycznej i ekonomicznej; ur. Lipiny k/ Warszawy, zm. Tours, Francja (Urus.; PSB t.22; Lit. Pol.; Girt. Pam.); ż. (1826 Kraków) Karolina hr. Potocka (1798-1875), c. Adama i Marianny Rostworow- skiej, pamiętnikarka i literatka; pochodziła ze Lwowa; ślub w parafii WNMP (MK Kraków: WNMP Mariacki); 1v. rozwiedziona z Aleksandrem Starzeńskim; dzieci: Jan, Karolina, Maria, Anna, Jadwiga, Bolesław. 

• LEONIA (Leonilla) Emilia Julia Nakwaska (ok. 1825-po 1850), c. Anatolego (Anatoli, Anatoliusz) i Ludwiki Primhault (Primault); ur. Gosławice Dwór, parafia Stary Waliszew, obecnie woj. łódzkie, chrz. 1826, zm. bezpotomnie (MK Stary Waliszew); m. (1845 Warszawa) Edward Andrzej Stanisław bar. Rasta- wiecki h. Sas (1805-1874), s. Ludwika i Teresy Krajewskiej, historyk sztuki i geograf, archeolog, kolekcjoner, pisarz, autor prac z dziedziny numizmatyki, geografii i historii sztuki; urzędnik Tow. Kredytowego Ziemskiego i Heroldii w Warszawie, współredaktor miesięcznika naukowego „Biblioteka Warszawska", współzałożyciel Tow. Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie; ur. Nowosiółki Poturzyńskie, woj. lubelskie, zm. Warszawa, poch. Cm. Powązkowski, kw. 3-V-23/24 (Cm. Pow.; Girt. Pam.); ślub w parafii św. Krzyża (MK Warszawa: św. Krzyż).

Źródła: Bork. Sp. 270; Dw. Teki; Kos. t.1; Nies.; SGKP t.6/888; Szl. Król.; Urus. t.12/17-19; Żern. t.2/122; Żych. t.1/125.

Niemirycz

Niemirycz h. Klamry vel Niemierycz, Niemierzyc, jedna z najstarszych rodzin kijowskich. Byli też na Wołyniu. Niesiecki daje jej za przodka Hryczka Woronę, wspólnego domniemanego protoplastę Olizarów, Woroniczów, Kmitów itd. Najprawdopodobniej przecież pochodzą od któregoś z Niemirów, nadanych już przez księcia Witolda na Wołyniu i Podolu. Znanym protoplastą domu jest Iwaszko, ziemianin owrucki 1510, dworzanin królewski 1514, dzierżawca czarnobylski 1536. Niemiryczowie używali przydomków, m. in. Rezanowicz, Szczyt. Byli posłami na sejmy i elektorami 1648, 1674, 1733 r. z woj. kijowskiego, 1648 r. z woj. wołyń- skiego, 1697 r. z woj. sandomierskiego. W końcu XVII stulecia rozdzielili się na dwie linie, ukraińską i małopolską. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji Zachodniej 1804 r. oraz Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: 1 wojewoda i 2 kasztelanów 1680 — 1773. 
Genealogia
(osób: 61)

• ANIELA Tekla Niemirycz, Niemierycz (1827-po 1853), c. Wincentego i 2ż. Tekli Palczewskiej; ur. Staropol, parafia Jeruzal, gmina Korabiewice, obecnie pow. Skierniewice, woj. łódzkie, chrz. 1827 (MK Jeruzal); m. (1853 Jeruzal) Antoni Franciszek Szyndler, Schindler (ok. 1820-po 1853), s. Józefa i Ewy Piskiej; ślub w par. Jeruzal, miejscowość: Staropol (MK Jeruzal).

• WINCENTY Eliasz Rafał Niemirycz (ok. 1794-1854), s. Józefa i Franciszki Błociszewskiej, dziedzic dóbr Staropol z przyległościami, dawniej w pow. rawskim, parafia Jeruzal, gmina Korabiewice, obecnie pow. Skierniewice, woj. łódzkie; ur. Staropol par. Jeruzal, zm. tamże, lat 60; jego imię czasem pojawia się w aktach zapisane błędnie jako Walenty (Urus.; MK Jeruzal); 1ż. (19 VII 1814 Mszczonów) Karolina Bieniewska h. Korczak (ok. 1794-26 I 1825), c. Gabriela i Agnieszki Chądzyńskiej h. Ciołek; czasem błędnie: Bieniewicz; zm. Warszawa, poch. Jeruzal (MK Jeruzal, Warszawa: ASC Cyrkuł I); dzieci: Faustyna, Józef, Ignacy (I), Leopold, Teodozja, Marianna; 2ż. (18 XI 1826 Warszawa) Tekla Palczewska (ok. 1801-po 1854), c. Andrzeja i Urszuli Siekierskiej; ur. Złoto- police, ówczesny pow. Wyszogród, woj. płockie; ślub w parafii św. Jana (MK Warszawa: św. Jan); dzieci: Antoni, Artur, Ignacy (II), Aniela, Nikodem.

Źródła: Bork. Sp. 277; Dw. Teki; Kos. t.1; Nies.; Urus. t.12/101-105; Żern. t.2/133.

Nieborski

Nieborski h. Lubicz, rodzina senatorska na Mazowszu, znana przez Paprockiego 1584 r., lecz mieszana z Nieborskimi vel Nieborowskimi herbu Prawdzic. Nieborscy Lubicze dziedziczyli w ziemi płockiej i ciechanowskiej, pisali się z Nieborzyna w ziemi ciechanowskiej, gdzie są dwie wsie o tej nazwie. Gniazdem rodu jest najpewniej Nieborzyn w parafii Koziczynek, gdyż z pobliskiego Koziczyna wyszli ich współherbo- wnicy Koziccy. Nieborscy podpisali elekcje królewskie 1632, 1648, 1669, 1674, 1697 r. z ziemią ciechanowską, 1697, 1733 r. z dobrzyńską. Byli spokrewnieni z wieloma rodzinami senatorskimi. Jedna gałąź w XVII i XVIII wieku kwitęła w Wielkopolsce. Po pierwszym rozbiorze 1772 r. przyjęli poddaństwo pruskie. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: 2 kasztelanów i 1 biskup sufragan wileński 1704 — 1746.
Genealogia
(osób: 54)

• AGNIESZKA Nieborska (1725-po 1760), c. Michała i Teresy Kickiej, kasztelanka płocka (Urus.); m. (1745) Ignacy Kościelski h. Ogończyk (ok. 1720-1792), s. Stanisława, kasztelana bydgoskiego, i Ludwiki Katarzyny Lipskiej, kasztelan bydgoski; cześnik inowrocławski 1737, podczaszy inowrocławski 1743, chorąży bydgoski 1754, starosta słoński 1764, elektor Stanisława Augusta 1764 r., kasztelan bydgoski 1769, kawaler orderów św. Stanisława 1783, i Orła Białego 1791; dziedzic po ojcu dóbr Szarlej i Karczyn w pow. inowrocławskim, posesor Borejewic (Bożejewic?) 1752, oraz ½ wsi Kownaty w pow. gnieźnieńskim 1768; poch. Podgórze k/ Torunia; dzieci: Teresa, Józef, Antoni – Kościelscy.

• WALENTY Nieborski (1798-1841), s. Ludwika i Franciszki Klickiej, dziedzic dóbr Bardony in. Mieszki Bardony, parafia Ciechanów, dawniej woj. płockie, obecnie mazowieckie; w Herbarzu Uruskiego błędnie: Bardziny; razem z synem wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim ok. 1840 r. z herbem Lubicz (Urus.; Szl. Król.); ur. prawd. Tyszki, parafia Żmijewo Kościelne, obecnie woj. mazowieckie, chrz. 1798, zm. Bardony, lat 42 (MK Żmijewo Kościelne, Ciechanów); 1ż. (1824 Żmijewo Kościelne) Wiktoria Żmijewska (ok. 1800-ok. 1830); ślub w par. Żmijewo Kościelne, obecnie woj. mazowieckie, miejscowość: Mikły, uwagi: on kawaler, ona wdowa po Stanisławie Szweykowskim (MK Żmijewo Kościelne); 2ż. (ok. 1835) Tekla Wolska (ok. 1809-1844), c. Chryzostoma i Łucji NN.; zm. Bardony, par. Ciechanów, lat 35; 2v. żona (1842 Ciechanów) Alojzego Grabowskiego (MK Ciechanów); dzieci: Lucjan, Elżbieta, Walentyna.

Źródła: Bork. Sp. 274; Kos. t.1; Nies.; Pap.; Szl. Król.; Urus. t.12/70-71; Żern. t.2/129; Żych. t.1/60.

Niemira

Niemira h. Gozdawa, vel Niemiera, Niemirowicz, na Litwie, Wołyniu i Podlasiu, rodzina stara i w XVII stuleciu zamożna.

Niemojewski

Niemojewski h. Rola odm., vel Rolicz-Niemojewski, Niemojowski, senatorska rodzina kujawska, w Prusach Zachodnich i Wielkopolsce, wywodząca się z Niemojewa w pow. brzeskim, a pisali się z Lubieńca w pow. przedeckim, byli bowiem jednego pochodzenia z Lubienieckimi tegoż herbu.

Niesiołowski

Niesiołowski h. Korzbok (in. Korzbog, Korczbok), vel Korzbok-Niesiołowski, Zajdlicz-Niesiołowski, Niesołowski, Niesułowski, rodzina śląska, stanowiąca odgałęzienie Korzboków-Zajdliczów, osiedlona początkowo na Pomorzu, następnie w Wielkopolsce.

Niezabitowski

Niezabitowski h. Lubicz, vel Niezabytowski, rodzina małopolska, której gniazdem jest wieś Niezabitów in. Niezabytów w parafii Wąwolnica, powiat puławski, woj. lubelskie. Pisali się też z Giszowic, Tchórzewa (Thorzewa) i Kurek. 

Nowosielski

Nowosielski h. Sas, na Rusi Czerwonej, pisali się „z Nowosiółek”. Wymienia ich Paprocki w 1584 r. Wyszli ze wsi Nowosiółki Mniejsze (Szlacheckie), w pow. przemyskim, parafia Hussaków, obecnie w granicach Ukrainy. Byli też na Wołyniu i na Litwie.

Olszowski

Olszowski h. Prus II (in. Wilczekosy) vel Olszewski, rodzina w woj. sieradzkim, pisała się z Olszowy k/ Piotrkowa, parafia Ujazd.

Olszewski

Olszewski h. Kościesza vel Olszowski, na Mazowszu i Podlasiu. Stanowią odgałęzienie Mężyńskich vel Mężeńskich z Olszewa w ziemi łomżyńskiej.