Mikorski

Mikorski h. Ostoja, na Mazowszu i w ziemi sieradzkiej, pisali się z Mikorzyna. Nazwisko wzięli od dóbr Mikorzyn i Wola Mikorska w pow. sieradzkim. Niesiecki błędnie zalicza ich do herbu Poraj. W XIX stuleciu byli właścicielami m. in. dóbr Rudniki w Król. Polskim, Żdżary w pow. sochaczewskim, Wyganów w Poznańskiem. Jedna linia otrzymała 5 VI 1798 tytuł hrabiowski pruski z odmianą w herbie, przyznany w Królestwie Polskim w 1844. Jednakże, linia ta wygasła całkowicie w XIX wieku. Z nich: 1 senator, kasztelan rawski 1791 — 1796.
Genealogia
(osób: 76)

• ELŻBIETA (Eliza) Mikorska (1818-1884), c. Józefata i 2ż. Teofili Siemiątkowskiej; ur. prawd. Rudniki w Król. Polskim; m. (1837) Adam Żychliński h. Szeliga (1809-1846), s. Franciszka i Antoniny Trzebińskiej, dziedzic dóbr Tondowo w Kaliskiem; dzieci: m. in. Józef Roman Żychliński (1846-1922).

• FELIKS Antoni Mikorski (1725-1779), s. Jana i 1ż. Anny Doroty Skarbek, sędzia ziemski gostyński, marszałek Trybunału koronnego; właściciel dóbr Luszyn; 1ż. (ok. 1750) Anna Stempowska v. Stępowska (ok. 1730-ok. 1760); dzieci: Brygida, Balbina, Dionizy, Izabela; 2ż. (ok. 1760) Anna Kleniewska (ok. 1740-po 1770). 

Źródła: Bork. Rocz. t.1/514-515, t.2/567-568; Kos. t.1; Nies.; Urus. t.11/52-54; Żych. t.1/205-209.

Miński

Miński h. Prus III, stara rodzina mazowiecka, zamożna w XV-XVII stu- leciu; za Piastów pisali się z Gościeńczyc in. Goszczańczyc. Gniazdem ich jest Mińsk in. Mińsko, wieś leżąca niegdyś w ziemi czerskiej, obecnie

Mlicki

Mlicki h. Dołęga vel Jarmułt-Mlicki, rodzina mazowiecka, pochodząca od Jarmułtów, stąd ich przydomek Jarmułt, błędnie Jarmułta. Nazwisko wzięli od wsi Mlice w powiecie płockim, która w XIX wieku leżała w gminie Majki, parafii Łęg (SGKP). W XVII wieku byli właścicielami wsi Mlice k/ Orchowa na Kujawach, którą zapewne sami założyli. Obecnie wieś ta znajduje się w województwie wielkopolskim, powiecie słupeckim, gminie Orchowo. Według Herbarza Uruskiego, w XV stuleciu pisali się Jarnult, a niektórzy brali przydomek Goliasz, Goliasz z Mlic 1437-1452 r. Jan de Mlicze miał syna naturalnego Jakuba, który w nagrodę zasług otrzymał 1530 r. szlachectwo i przez Feliksa Szreńskiego (Srzeńskiego), kasztelana dobrzyńskiego, dworzanina królewskiego, został przyjęty do herbu Dołęga (Metr. Kor.). Z nich: 1 kasztelan 1788 — 1794. – Jan Mlicki, kanonik gnieźnieński i płocki 1749. Kajetan (zm. 1808), ostatni kasztelan sierpski.
Genealogia
(osób: 71)

• DIONIZY Jarmułt-Mlicki (1801-ok. 20 XII 1882), s. Józefa i Marianny Bogatko, ziemianin, dziedzic dóbr Leszcze; szkoły kończył w Płocku, w Poznaniu, studia w Berlinie, następnie odziedziczył majątek macierzysty Leszcze na Kujawach, gdzie spędził blisko pół wieku; zm. Leszcze, poch. Ostrów 22 XII 1882 (Dz. Pozn. 9/83); ż. (ok. 1840) Walentyna Mieczkowska h. Zagłoba (1816-1905), c. Jana Karola, sędziego pokoju pow. gnieźnieńskiego, i Nepomuceny Nieżychowskiej h. Pomian; dzieci: Nepomucen, Walentyna, Stanisław.

• WALERIA Mlicka (1820-1889), c. Maksymiliana i Marianny Moszczeńskiej, dziedziców Rokitnicy; po śmierci męża mieszkała w Kaliszu; m. (30 IV 1844 Kazimierz) Józef Mielęcki h. wł. (11 II 1816-16 V 1876), s. Walentego i Tekli Koczorowskiej, powstaniec 1848 i 1863, działacz społeczny i narodowy, więziony kilkakrotnie przez władze pruskie; dziedzic Nieszawy w pow. obornickim 1844-1874; ur. w Graboszewie, zm. w Poznaniu (PSB t. 20; MK Cerekwica; Dz. Pozn. 113/76); dzieci: Stefan, Janusz, Wanda, Anna – Mielęccy.

Źródła: Bon.; Dw. Teki; Kos. t.1; Nies.; SGKP t.6/520; Urus. t.11/152-153.

Młodzianowski

Młodzianowski h. Dąbrowa, na Mazowszu. Według dawnych herbarzy, przodkiem tej rodziny, będącej jednego pochodzenia z Kostkami, Karniewskimi i Rostkowskimi, był Jakub, syn Domarata z Karniewa, żyjący w pierwszej połowie XV wieku.

Mniszech

Mniszech h. własnego (in. Kończyc) vel Wandalin-Mniszech, rodzina czeska, w XVI stuleciu osiedlona w Polsce, magnacka w XVII i XVIII w. Mniszchowie używali przydomku Wandalin, pisali się z Wielkich Kończyc w pow. Frysztak, na Śląsku.

Morawski

Morawski h. Dąbrowa, vel Mórawski, Murawski, licznie rozrodzona rodzina mazowiecka, pisała się z Wielkiej Morawy. Jej gniazdem rodowym jest wieś Morawy in. Murawy w dawnym pow. przasnyskim, parafia Krzynowłoga Mała.

Morsztyn

Morsztyn h. Leliwa vel Morstin, Morstyn, Morstein, Mohrenstein, stara i zamożna rodzina miejska krakowska, pisała się z Raciborska. 
Uznani za szlachtę pod koniec XV wieku, już w XIV zaliczani byli do najznakomitszych rodów krakowskich. Później posiadali kantory handlowe w Krakowie, Gdańsku, Wilnie, Lublinie itd. W końcu XVI stulecia porzucili kupiectwo i weszli w poczet szlachty polskiej. Jednakże, doszli do urzędów ziemskich i krzeseł senatorskich dopiero po porzuceniu arianizmu, który jako jedni z pierwszych przyjęli w Polsce i długo byli gorliwymi jego krzewicielami. Jedna gałąź wierna arianizmowi przeszła do Prus wschodnich i choć z czasem przyjęła luteranizm, została w tym kraju, gdzie do 1854 posiadała znaczne majątki w powiecie osterrodzkim, m. in. Ludwiksdorff i Ostrowitten. Jedna linia tej protestanckiej gałęzi posiadała w margrabstwie brandenburskim dobra Griesel 1687 i Tornowo 1808 (Urus.). Jedna linia Morsztynów polskich otrzymała od cesarza Aleksandra I tytuł hrabiowski w Rosji 1817, i ten tytuł został im przyznany w Królestwie Polskim 1824. Z nich 11 senatorów: 4 wojewodów, 1 minister i 6 kasztelanów 1630 — 1748.
Genealogia
(osób: 71)

Jan Andrzej Morsztyn

(1621-1693)

• JANINA hr. Morsztyn z Raciborska (14 I 1895-5 VI 1947), c. Jana i Janiny Eleonory Kuszel; m. (p. 1920) Edmund Skarżyński h. Bończa (26 VII 1892-14 II 1949), s. Kazimierza i Wandy Czarnowskiej, z Popowa; dzieci: Jan, Wanda, Andrzej, Michał, Anna, Teresa, Tomasz – Skarżyńscy.

• LUDWIK (Felicjan Ludwik) Kajetan hr. Morstin vel Morsztyn (1782-1865), s. Jana i Katarzyny Mossakowskiej, ziemianin, bibliofil i kolekcjoner; właściciel Pławowic w pow. miechowskim; razem z bratem Filipem otrzymali od cesarza Aleksandra I tytuł hrabiowski w Rosji 1817; zm. Kraków, poch. Cm. Rakowicki, kw. Kc, gr. rodz. (Girt.; Darowska; Cm. Rak.); ż. (p. 1819) Maria Ostrowska h. Rawicz (1795-1872), c. Tomasza i Apolonii Ledóchowskiej h. Szaława; dzieci: trzy córki, m. in. Maria.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/293-295; Kos. t.1; Nies.; Urus. t.11/272-278; Wikipedia.

Mostowski

Mostowski h. Dołęga, rodzina mazowiecka, pisząca się z Mostowa w ziemi płockiej. Nazwisko wzięła od wsi Mostowo k/ Szreńska, pow. Mława, za Królestwa Polskiego należącej do powiatu mławskiego, guberni płockiej. Są jednego pochodzenia ze Szreńskimi herbu Dołęga. Spośród licznych gałęzi, jedna osiedliła się na Litwie i otrzymała tytuł hrabiowski pruski 1781. Z tej rodziny 3 senatorów: 2 wojewodów, 1 kasztelan i 1 minister 1722 — 1831. – Paweł, wojewoda pomorski 1758, mazowiecki 1766, otrzymał tytuł hrabiowski pruski 1781, przyznany jego potomkom w Cesarstwie Rosyjskim 6 X 1843, 19 IX 1851 i 17 XII 1852, a w Królestwie Polskim 1845. 
Według Borkowskiego, otrzymali tytuł hrabiowski w Rosji rzekomo na mocy dyplomu ces. Józefa II, nadającego im ten tytuł 10 VIII 1780.
Genealogia
(osób: 120)

• JAN (Izydor Jan) Nepomucen Mostowski (20 V 1772-po 1808), s. Macieja i Eufrozyny Ulatowskiej, właściciel dóbr Rokszyce k/ Piotrkowa; ur. Piotrków Trybunalski (MK Piotrków Trybunalski, AA Łódź); ż. (1801 Bukowie) Barbara Tomicka (ok. 1780-po 1808), c. Michała i Tekli Stokowskiej; ślub w parafii Drużbice, obecnie woj. łódzkie; Michał Tomicki nie żył już w 1803 (MK Drużbice, AA Łódź); dzieci: Maciej, Franciszek.

• MARIA Władysława hr. Mostowska (19 V 1864-12 XI 1920), c. Władysława i Katarzyny Szczytt-Niemirowicz, dziedziczka dóbr Cerkliszki k/ Wilna; chrz. 8 VI 1864, zm. Biarritz w Szwajcarii (Bork.); m. (9 VI 1887 Paryż) Janusz Fryderyk Wilhelm ks. Radziwiłł h. Trąby odm. (26 II 1843-1923), s. Fryderyka Wilhelma i 2ż. Matyldy Krystyny von Clary und Aldringen, pozasłużbowy kapitan wojsk pruskich w 1887; ur. Berlin, zm. Rzym.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/295-296, t.2/223-225; Bork. Gen. 421-424; Kos. t.1; Nies.; Urus. t.11/297-301.

Moszczeński

Moszczeński h. Nałęcz vel Nałęcz-Moszczeński, Moszczyński, rodzina z ziemi dobrzyńskiej, pisała się Moszczonnego, a gniazdem jej jest wieś Moszczonne nad jeziorem tej samej nazwy, w powiecie rypińskim, gmina Sokołowo, parafia Kikoł (SGKP). Wywodzą się z kujawskiej linii Nałęczów na Przywieczerzynie. Jedna linia otrzymała tytuł hrabiowski austriacki. Z nich: 1 wojewoda i 5 kasztelanów 1458 — 1794.
Konstanty Moszczeński ze Zbylitkowskiej Góry, otrzymał tytuł hrabiowski austriacki 18 IV 1788, jego kuzyni Franciszek i Stanisław, otrzymali potwierdzenie tego nadania w Prusach 30 VI 1803, a Arsen, Bolesław, Józef i Jan otrzymali je w Rosji 31 XII 1856.
Genealogia
(osób: 79)

• LUCYNA Moszczeńska (1862-po 1907), c. Franciszka i Laury Węsierskiej; m. (1886) Mieczysław Rogaliński h. Łodzia (1837-11 VII 1897); 2m. (p. 1907) Karol Konstanty Unrug h. wł. (1870-1939), s. Wiktora i Emilii Bojanowskiej; dzieci: Antoni Unrug (1907-1977).

• WINCENTY Mateusz Moszczeński (8 X 1861-14 VI 1913), s. Ignacego i Józefy Moszczeńskiej, kupiec, ziemianin i ogrodnik, z Wiatrowa; członek mniej bogatej gałęzi rodziny Moszczeńskich; ur. Wiatrowo, zm. Poznań, poch. Kozielsk (Dz. Pozn.); ż. (30 VII 1889 Niepruszewo) Maria Ludwika Żerońska h. Abdank (1869-1913), c. Michała Edmunda z Brzozy i Lucyny Marianny Lutostańskiej h. Jelita; świadkowie na ślubie: Bolesław Kościelski ze Śmiłowa, hr. Wład. Sokolnicki z Kalisza (MK Niepruszewo); dzieci: Aniela, wyszła za mąż za Konstantego Gozimirskiego z Marcinkowa pod Gąsawą, Maria za Bardzkiego, syn Teodor ożeniony z Karoliną Nieżychowską, był przez pewien czas właścicielem majątku Bzów, oraz Zygmunt, Anna i Ignacy.

Źródła: Dw. Teki; Kos. 1; Nies.; Urus.; SGKP t.6/729.

Mycielski

Mycielski h. Dołęga, rodzina sieradzka, wzięła nazwisko od dóbr Mycielin w pow. kaliskim, obecnie siedziba gminy. Główna jej gałąź przeniosła się w XVI wieku do Wielkopolski, z niej jedna linia otrzymała tytuł hrabiowski w Prusach 12 VI 1816, druga w Rosji 1842.
Z nich: 5 senatorów, w tym 2 wojewodów i 3 kasztelanów 1728 — 1790. — Aleksander (zm. 1729), wojewoda sieradzki 1728. – Antoni (zm. 1742), kasztelan sieradzki 1729. – Maciej (zm. 1748), marszałek Trybunału koronnego 1727, kasztelan kaliski 1732, poznański 1737. – Józef (zm. 1752), kasztelan sieradzki. – Józef (zm. 1790), wojewoda inowrocławski 1784.
Genealogia
(osób: 173)

• FRANCISZEK Ksawery hr. Mycielski z Chociszewic (1797-15 III 1831), s. Michała i Elżbiety Mierzejewskiej, ziemianin, właściciel dóbr Drzewce i Tuliszków w Wielkopolsce (Bork.); ur. Chociszewo; ż. (16 VIII 1815 Białcz) Kunegunda Marianna Zbijewska h. Rola (1794-21 I 1849), c. Wincentego i Ewy Nieżychowskiej; zm. Białcz, poch. Gostyń; świadkowie na ślubie: Piotr Bieliński, senator, dziedzic Grodźca, Nepomucen Zółtowski, sędzia pokoju pow. kościanskiego, Jan Lipski, generał wojsk polskich z Rokossowa etc. (MK Białcz, Pępowo k/ Gostynia); dzieci: Józefa.

• MARIA hr. Mycielska (23 VII 1822-5 IX 1891), c. Józefa i Karoliny Wodzickiej, dama honorowa krzyża maltańskiego; m. (23 I 1843 Rydzyna) August Antoni ks. Sułkowski h. Sulima (13 XII 1820-20 XI 1882), s. Antoniego i Ewy Kickiej h. Gozdawa, ziemianin, polityk, IV ordynat na Rydzynie, hrabia na Lissie, Białej, Zdunie i Kobylinie, członek dziedziczny pruskiej Izby Panów, kawaler maltański, kawaler wielkiej wstęgi papieskiego Orderu Chrystusa (Bork.); dzieci: Antoni ks. Sułkowski (1844-1909).

Źródła: Bork. Rocz. t.1/296-299, t.2/225-229; Bork. Gen. 424-431; Dw. Teki; Kos. t.3/254-255; Nies.; Urus.