Dobiecki

Dobiecki h. Osoria (in. Osorya, Ossoria), rodzina sieradzka, biorąca nazwisko od dziedzicznych dóbr Dobiecin w powiecie piotrkowskim. Wieś tę, jak również Zdziesulicze, posiadali w 1552 Benedykt, Mikołaj Dyxa i Maciej Dobieccy (Paw.). Dobieccy zostali wymienieni już w Statucie Januszowskiego w 1382 (f. 73). W XVI wieku rozdzielili się na kilka gałęzi, z których jedna osiedliła się w woj. krakowskim, a inna w mazowieckim. Z nich: Andrzej (zm. 1796), podkomorzy generalny sandomierski. W XIX wieku byli właścicielami m. in. dóbr Łopuszno w pow. kieleckim.
Była jeszcze rodzina Dobieckich herbu Grzymała, wywodząca się być może z tego samego Dobiecina w pow. piotrkowskim. Zaś z Dobiesza w pow. czerskim pochodzili Dobieccy vel Dobiescy nieznanego herbu.

Chamiec

Chamiec h. Gryf vel Jaxa-Chamiec, Chamski, jedna z nastarszych rodzin małopolskich, pochodząca od starożytnego rodu Jaksów-Gryfitów, wymieniana w aktach krakowskich od XIV wieku. Z nich Abraham otrzymał od Władysława Jagiełły majątek Międzyrzec ze Stołpnem na Podlasiu. Dziedziczyli m. in. majątki ziemskie Dobranowice w dawnym pow. miechowskim, par. Poborowice 1379-1469, Potok, Szlatyn, Podlodowo, Chamczoczno, Lubcza itd. w Małopolsce, Strachocin k/ Sandomierza, Tudorkowice, Szczepiatyn, Korczowo, Bobiatyn w Galicji. Ich posiadłości gniazdowe Lubcza, Szlatyn i Dobranowice, znajdowały się w obrębie majątków posiadanych niegdyś przez Jaksów, nadanych im jeszcze przez Bolesława Krzywoustego w XII wieku. Fundacji Jaksów były bogate opactwa jędrzejowskie i wąchockie, oraz klasztor Bożogrobców w Miechowie. Niektórzy zmieniali nazwisko na Chamski. 

Rząca

Rząca h. Ślepowron (in. Bujny), vel Rzonca, Rzońca, Rząńca, Rządca, Rządzca, rodzina mazowiecka, pisali się z Rzący w północnym Mazowszu. 

Ptaszycki

Ptaszycki h. Łabędź, w ziemi przemyskiej, gdzie dziedziczyli w XVIII wieku. 

Przechadzki

Przechadzki h. Prus III (oraz Prus II) v. Przechacki, Przechocki, rodzina prawdopodobnie mazowiecka, z której jedna gałąź przeniosła się do Wielkopolski, a inna na Litwę. Byli właścicielami m. in. dóbr Witanowo w

Rzeszotarski

Rzeszotarski h. Junosza, czasem błędnie Żeszotarski, rodzina mazowiecka, która nazwisko swoje zapożyczyła od wsi Rzeszotary w woj. płockim, licznie rozrodzona i do XVIII wieku szlachta zagrodowa. 

Fornalski

Fornalski h. własnego (in. Orlica odmienna, albo Pół Orła z odmianą), v. Fornelski, rodzina wywodząca się ze wsi Fornelów k/ Stanisławowa. Na początku XIX stulecia przeniosła się w okolice Kunowa n/ Kamienną. Otrzymali potwierdzenie szlachectwa w sądzie ziemskim radomskim w 1800 i 1822 r. Najstarsza gałąź nabyła około 1889 roku niewielki majątek ziemski Narożniki na granicy parafii Sienno i Bałtów. Obecnie członkowie rodziny zamieszkują Ostrowiec Świętokrzyski oraz Lublin.
Herb — tarcza dwudzielna w słup, w polu prawym czerwonym, orzeł srebrny w koronie złotej, w lewym polu srebrnym złota litera V obramowana czarną obwódką; nad hełmem trzy pióra strusie, labry czerwono-srebrne.
Genealogia
(osób: 79)
 
• EMILIA Eleonora Fornalska (1 XI 1848-po 1875), c. Franciszka i Marianny Czerwińskiej; ur. Kunów; m. (8 XI 1865 Kunów) Antoni Kłosiński h. Lubicz (4 V 1840-2 V 1879), s. Jana i Marianny Strużyckiej; ur. Kunów, zm. tamże; dzieci: Jan (ur. 1868), Robert (ur. 1873), Teodor (ur. 1875), Tadeusz (ur. 1875) – Kłosińscy.

• FRANCISZEK Kacper Fornalski (1806-17 VII 1850), s. Franciszka i Julianny Konaszewskiej, absolwent korpusu kadetów w Kaliszu i szkoły podchorążych piechoty w Warszawie, adiutant gen. P. Szembeka w 2. pułku strzelców, oficer Wojska Polskiego z czasów powstania listopadowego, podporucznik 23. pułku piechoty liniowej; po powstaniu pracował jako geometra i projektant; ur. Pilica, zm. Kunów k/ Ostrowca Św.; ż. (1834) Marianna Czerwińska (ur. 17 X 1811), c. Władysława i Agaty Strąkiewicz; ur. Kunów; dzieci: Marianna, Agata, Helena, Józefa, Eleonora, Ludwika, Kazimierz.

Źródła: Informacje rodziny; Ziemia Kunowska nr 1 i 2/2006, 3/2007; Verbum Nobile 16/2007; 17/2008, s. 76.

Benisz

Benisz h. własnego vel Boenisch, rodzina śląska, zamieszkująca w Głogowie i w dawnym ks. głogowskim. Właściwym jej nazwiskiem było Bieniasz (pochodzące od imienia Benedykt), które zniemczono w XVI wieku na Benesch, Boeniasch, Behnisch, Boenisch i Benisch. Należała do starych i zamożnych rodzin głogowskich i piastowała wysokie stanowiska w rodzinnym mieście i księstwie — radców, burmistrzów, a nawet landratów ziemskich i burgrabiów zamku głogowskiego. Jan Grzegorz i Jan Zygmunt Boenischowie otrzymali od cesarza austriackiego Leopolda I nobilitację 13 XI 1698 za udział w wojnie z Turkami, także w bitwie pod Wiedniem 1683.
W ich ręku pozostawały m.in. dobra Neu Klucken (Nowe Kluki), Wolken (Wulka) i Brosen (Brzoza) w ks. głogowskim i opolskim.

• ANTONI Józef Benisz (ok. 1840-po 1880), s. Melchiora i Marii Rathman, przedsiębiorca, właściciel domów i zakładów fabrycznych w Warszawie, członek cesarskiego ros. Towarzystwa Dobroczynności; ż. Kunegunda Amanda Jung (ok. 1850-po 1880), c. Hermana, właściciela zakładów fabrycznych w Warszawie, i Pauliny Beer; dzieci: Wacław, Eugeniusz, Stanisław, Leopold, Sabina Leokadia, Wanda.
 
Źródła: Kos. t.4/594-598.

Ciemniewski

Ciemniewski h. Prawdzic, rodzina mazowiecka, z Ciemniewa i Ciemniewka w pow. ciechanowskim, parafia Ciemniewo. Pisała się z Radzanowa i jest jednego pochodzenia m.in. z Radzanowskimi, Niszczyckimi i Gołyńskimi herbu Prawdzic.

Bujno

Bujno h. Ślepowron, vel Buyno, stara i licznie rozrodzona rodzina mazowiecka — o czym świadczą akta grodzkie i ziemskie ciechanowskie, łomżyńskie i wiskie już w pierwszych latach XV stulecia.