Sieniuta

herb Sieniuta
(wg Gajla)

herb Sieniuta
(wg Niesieckiego)

Sieniuta h. własnego, vel Sieniut, oraz Sieniutowicz, w W. Ks. Litewskim, następnie na Wołyniu; wywodzą się z bojarów ruskich. Niektórzy osiedlili się w XVII wieku w Wielkopolsce. 

Od swych dziedzicznych majątków, przyjmowali przydomki: Lachowicki vel Lachowiecki (z Lachowic) i Radogowski vel Radohowski (z Radohoszcza). Lachowice i inne włości po Sieniutach, przeszły następnie do Leszczyńskich, a w 1681 r. do Jabłonowskich.

Nazwisko Sieniuta pochodzi zapewne od imienia Sieńko, które jest wersją zdrobniałą wschodniosłowiańskiego imienia Siemion (Symeon). Sieniutowie mieli używać także herbu Kotwica. 

Teodor Sieniuta, wojski krzemieniecki. Jan, pisarz grodzki krzemieniecki. Andrzej (Jędrzej), miecznik poznański. Aleksander, stolnik wieluński. Jan, łowczy parnawski. Inny Jan, wojski łuckiego i pisarz grodzki krzemieniecki. Antoni, stolnik owrucki 1740.

Genealogia
(osób: 32)

• ABRAHAM Sieniuta z Lachowic h. wł. (1587-1632), s. Teodora i Katarzyny Firlej h. Lewart, wojszczyc krzemieniecki, patron kalwiński; dziedzic dóbr Lachowce na Wołyniu, zaś Baszkowo (Baszków), Bestwin, Ruda, w Wielkopolsce, w pow. pyzdrskim, 1614 r.; właściciel dóbr Starogród i części w Dzierżanowie, oraz części miasta Zduny, w pow. kaliskim 1628 r.; kwituje 1628 r. Katarzynę z Grudny Grudzińską „ze wszystkich spraw i pretensji”; w aktach nazywany także: Sieniuta Lachowiecki, Sieniuta Baszkowski ze Starego Grodu; zm. zapewne Zduny, pow. kaliski, lat 45 (Nies.; PSB t. 37/195; Dw. Teki; Zap. Tryb. Piotrk.; AGZ Pyzdry); 1ż. (ok. 1613) Zofia Zborowska h. Jastrzębiec (ok. 1585-ok. 1618), c. Jana i 3ż. Katarzyny Konarskiej, kasztelanka gnieźnieńska i hetmanówna nadworna koronna; 1v. (1601) Jerzy ks. Radziwiłł (1578-1613), kasztelan trocki; dzieci: Anna, Dorota; 2ż. (ok. 1618) Elżbieta Siemieńska h. Leszczyc? (ok. 1590-po 1620); Niesiecki nazywa ją Siemińską, inni Sienieńską; dzieci: Katarzyna, Krzysztof, Piotr.

• MARIANNA Sieniuta h. wł. (ok. 1790-po 1815), c. Feliksa i Klary Rogozińskiej h. Leliwa; m. (ok. 1810) Lambert Bożeniec-Jełowicki h. wł. (1784-1867), s. Stanisława i Klary Urszuli Pruszyńskiej h. Rawicz, marszałek szlachty pow. krzemienieckiego; zm. lat 83 (Bon.); dzieci: Józef, Adolf (1815-1908), Emilia – Jełowiccy.

Źródła: Bork. Spis 391; Dw. Teki (Regesty); Kojał.; Nies. t. 8/361-363; Pap.; T. Gajl, Herbarz polski online; Wikipedia.