Korytkowski

Korytkowski h. Jelita, vel Saryusz-Korytkowski, Korytkoski, rodzina z ziemi sieradzkiej, osiedlona m.in. w Wielkopolsce. Według dawnych herbarzy (Bon.), stanowią odgałęzienie rodu Korytków, a ich wspólną wsią gniazdową jest Koryto, w pow. wiślickim, parafia Czarnocin. 

Korytkowscy herbu Jelita pisali się z nieistniejącej już w XIX wieku (ale wymienianej w aktach jeszcze w 1763 r.), wsi Korytkowo, w pow. sieradzkim, niedaleko obecnego miasta Turek. Część tej wsi, zwana Korytkowo Pełczyno, została tak nazwana po przodku Korytkowskich, Pełce (Pełka) czyli Piotrze z Korytkowa. Z innych części tej wsi znane były Korytkowo Podleśne, K. Łaskie (Laski) i K. Wrząckie, występujące w aktach od XVI do XVIII wieku. Nazwa Korytkowo została przeniesiona, zapewne przez Jelitczyków, na Kujawy i do ziemi dobrzyńskiej.

Właścicielami dóbr Korytkowo, Rogowo i Kaczki, byli ok. 1580 r. Sulimowscy, w 1597 r. Kacper Rogoziński, po 1603 r. Jan Radlicki, etc.

Z herbem Jelita wylegitymowali się w XIX wieku niektórzy Korytkowscy z ziemi łomżyńskiej i wiskiej, którzy w rzeczywistości należą do herbu Mora.

Genealogia
(osób: 68)

 

• ANTONI Korytkowski h. Jelita (ok. 1745-1812), s. Mateusza i Zofii Turskiej, dziedzic części wsi Gorzuchy, w pow. kaliskim, zwanej „Rubachowizna” (Dw. Teki); spisuje 1788 r. dożywocie z żoną Małgorzatą Wierzchleyską (AGZ Kalisz); nabył trzecią część wsi Gorzuchy na podstawie kontraktu zawartego 17 I 1792 r. z jej właścicielem Janem Sieroszewskim, podkomorzym JKMci, za 30. 000 złp. (ibid.); ż. (ok. 1770) Małgorzata Wierzchlejska h. Bersten (ok. 1750-po 1788), c. Kacpra (Kaspra) i Katarzyny Grzymisławskiej; w aktach także: Wierzchleyska; dzieci: Salomea, Florian, Ignacy.

 

• SALOMEA Korytkowska h. Jelita (ok. 1775-po 1810), c. Antoniego i Małgorzaty Wierzchlejskiej h. Bersten; w niektórych opracowanich: Korytowska h. Mora; m. (ok. 1795) Narcyz Kawiecki h. Dołęga (ok. 1770-po 1810), s. Antoniego i Estery Zabłockiej; ci Kawieccy wylegitymowali się w XIX wieku ze szlachectwa, z herbem Wyskota in. Wyssogota; ur. prawd. Magnusy (ibid.); dzieci: 1/ Józef Antoni Seweryn, dziedzic dóbr Kuszyn; 2/ Bibianna, voto: Józef Ewertowski; 3/ Izabela Brygida (ok. 1796-po 1812), voto: (1812) Hipolit Żelisławski (ok. 1790-po 1812), s. Franciszka i Julianny Rosieckiej, dziedzic dóbr Czepów (Czepowo?), zamieszkały Rembieskie; 4/ Antonina, voto: Franciszek Płaczkowski (ibid.) – Kawieccy.

 
Źródła: Bon. t. 11/209; Bork. Sp. 173; Dw. Teki; Kap.; Krzep. Małop.; Nies. t. 5/256; Sęcz.; Szl. Król.; Urus. t. 7/241.

 

Korytkowski h. Mora, vel Korytkoski, rodzina mazowiecka, pisząca się ze wsi Korytki, w pow. łomżyńskim (obecnie woj. podlaskie). 

W XV wieku wieś tę nazywano Korytki albo Korytkowo i należała do parafii Miastkowo. Z czasem powstały kolejne wsie tej nazwy, Korytki Leśne i Borowe, w parafiach Szczepankowo i Jedwabne. 

Jakub Mora z Korytkowa, wikary wąsoski, część swoją na Rutkach, w ziemi wiskiej, odstąpił 1471 r. bratankowi swemu Mikołajowi, z tegoż Korytkowa (Kap.). Jan, syn Macieja z Korytek Leśnych, burgrabia łomżyński 1610 r., protestował w Warszawie 1608 r. przeciwko Czartoryskiemu. Bartłomiej, zaświadczał 1690 r. w grodzie warszawskim szlachectwo. Dwóch Adamów i dwóch Jakubów Korytkowskich, podpisało elekcję 1697 r. z ziemią łomżyńską, a Wawrzyniec, z ziemią nurską.

Przeważnie drobna szlachta, osiadła w Korytkach, należała do herbu Mora, o czym świadczą mazowieckie zapiski herbowe z XV i XVI wieku. Również Kapica Milewski daje tym Korytkowskim wyłącznie herb Mora. Nie przeszkodziło to niektórym z nich wylegitymować się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w XIX wieku z herbem Jelita.

Genealogia
(osób: 93)

 

• FRANCISZKA Korytkowska h. Mora (ok. 1845-po 1867), c. Dominika i Katarzyny Mieczkowskiej; zamieszkała we wsi Korytki, parafia Jedwabne, pow. Łomża; ur. Korytki, parafia Jedwabne (MK Jedwabne); m. (1867 Jedwabne) Kajetan Modzelewski (ok. 1840-po 1867), s. Piotra i Małgorzaty Kurzątkowskiej; ślub w parafii Jedwabne (ibid.).

 

• JÓZEF Korytkowski h. Mora (7 III 1805-23 I 1893), s. Teodora i Rozalii Szabłowskiej, prawnik, publicysta, urzędnik, gubernator cywilny, rzeczywisty radca stanu, członek Rady Stanu Królestwa Kongresowego; urzędnik w Kaliszu, rejent przy warszawskim Trybunale Cywilnym 1869-1875; absolwent szkoły wojewódzkiej w Łomży oraz wydziału prawa i administracji Uniw. Warszawskiego 1826; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie 1839 r., z herbem Jelita; ur. wieś Zalesie-Wypychy, parafia Śniadów, pow. Łomża, zm. Warszawa, poch. Cm. Powązkowski (PSB t. 14; Urus.; Szenic t. 3; Cm. Pow.); ż. Wilhelmina Hauke (1823-1902), dzieci nie mieli. 

 
Źródła: Bon. t. 11/209-210; Elekt. t. 1/162; Kap. nr 232, s. 195; Urus. t. 7/241-242; A. Wolff, Mazowieckie zapiski herbowe z XV i XVI wieku, s. 295.