Chudzyński

Chudzyński h. Cholewa, vel Chudziński, Chudzeński, Chudzieński, pisali się z Chudzyna w woj. płockim, w parafii Zagroba, obecnie gmina Drobin.
Włodek, syn Mieczka, i Marek, syn Jana, z Chudzyna, otrzymali 1478 r. od ks. mazowieckiego Jana prawo chełmińskie dla dóbr swych
Chudzyna i Śniegocina (Bon.). Synowie Włodka, Rosław, Stanisław i Jan, są właścicielami Chudzyna i Jaroszewa 1534 r. (Płoc. Gr. Wiecz.). Boniecki wymienia następujące przydomki używane przez tę rodzinę: Chomel, Pępek, Piątka, Słup i Słupowicz. Prawdopodobnie Chudzyńscy tego herbu osiedli na Litwie. Aleksander, podstoli połocki 1701, właściciel Kiemin (Herb. Wit.). Chudzyńscy podpisali elekcje 1669 r. z ziemią gostyńską i drohicką, 1697 r. z ziemią dobrzyńską, z woj. płockim i witebskim, 1764 r. z woj. witebskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, w guberni mińskiej 1843, podolskiej 1840.
Genealogia
(osób: 36)

• STANISŁAW Karol Chudzyński (12 XI 1820-po 1850), s. Antoniego i Zofii Ostrowskiej; ur. Żelazna (Bon.); ż. (1846 Warszawa) Józefa Julianna Bóbr (ok. 1825-po 1850), c. Juliana i Józefy Marianny Sławęckiej; ślub w parafii św. Andrzeja (MK Warszawa: św. Andrzej); dzieci: Józef, Zofia.

• ZOFIA Chudzyńska ok. 1850-po 1872), c. Stanisława i Józefy Julianny Bóbr (Bon.); m. (1872 Warszawa) Edmund Cielecki z Cielczy h. Zaremba (1835-po 1872), s. Romualda Juliana, studenta Uniw. Warszawskiego, i Bronisławy Felicyty Trojackiej; ślub w parafii św. Antoniego (MK Warszawa: św. Antoni).

Źródła: Bon. t.3/122-124; Nies.; Szl. Król.; Urus. t.2/277-278.