Bujakiewicz

Bujakiewicz h. Isiora, vel Bojakiewicz, na Litwie. Jan, sędzia ziemski słonimski 1764. Byli właścicielami dóbr Trzebienie (Trzebinie) Stare w parafii Chlewo, pow. Sieradz, obecnie woj. łódzkie. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Celiński

Celiński h. Abdank (in. Habdank), na Podlasiu. Potomkowie Jana, wiceregenta grodzkiego łukowskiego 1713, udowodnili pochodzenie swoje szlacheckie w Królestwie Polskim 1852 r. z herbem Abdank (Bon.).

Cętkowski

Cętkowski h. Pobóg, vel Centkowski, Cetkowski, Czetkowski, pisali się z Radzinka i Cętków (de Radzinko et Cętki), w ziemi dobrzyńskiej, dzisiaj Cetki, gmina i powiat Rypin, woj. kujawsko-pomorskie.

Chludziński

Chludziński h. Cholewa odm. (in. Cholewa II), vel Chludzieński, na Mazowszu i Podlasiu, dom licznie rozrodzony, w XV i XVI wieku w powiatach łomżyńskim, ostrołęckim i wiskim, szlachta przeważnie zagrodowa.

Chmielewski

Chmielewski h. Gozdawa (in. Śmiara), vel Chmieleski, Chmielowski, drobna szlachta w ziemi łomżyńskiej.

Cholewicki

Cholewicki h. Cholewa, vel Holewicki, nazwisko wzięli prawdopodobnie od wsi Cholewy w ziemi nurskiej, parafia Nur, pow. Ostrów Mazowiecka, woj. mazowieckie.

Chromiński

Chromiński h. Lubicz, vel Chromieński, dom licznie rozrodzony w powiecie łukowskim; pisali się „na Chromnie”. 

Chrostowski

Chrostowski h. Ostoja, vel Chróstowski, Chrustowski, licznie rozrodzona drobna szlachta w ziemi wiskiej i łomżyńskiej, a była i w woj. krakowskim, które według Uruskiego może być ich rodzinnym gniazdem (Urus.). 

Chudzyński

Chudzyński h. Cholewa, vel Chudziński, Chudzeński, Chudzieński, pisali się z Chudzyna w woj. płockim, w parafii Zagroba, obecnie gmina Drobin.

Ciągliński

Ciągliński h. Prus I (in. Turzyna, Turzyma), na Mazowszu, Podlasiu i w woj. lubelskim. Franciszek i żona jego Teresa z Janiszewskich, otrzymali konsens królewski w 1746 r., na wykupienie sołtystwa w Ogonowicach ze starostwa opoczyńskiego, z rąk Małachowskiego. Józef, zastawny posesor Tołstego, w powiecie winnickim ok. 1770. Marcin, wiceregent łukowski 1780. Marcin i Mikołaj, posiadacze wójtostwa w Bobrownikach ok. 1784. Franciszek, podstoli wendeński 1784. Potomkowie tego ostatniego, zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.