Ługowski

Ługowski h. Dołęga, rodzina podlaska, z Ługów w pow. łukowskim. Bartłomiej i Grzegorz Wiskowie, współdziedzice Ługów 1531 r. 

Źródła: Bon. t.16/91.

Ługowski h. Junosza, wygasła rodzina małopolska; z niej 1 biskup 1583.
 
Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, t.1.
 Ługowski h. Lubicz, rodzina podlaska, nazwisko wzięła od wsi Ługi Wielkie i Ługi-Rętki, parafia Zbuczyn, dawny pow. Łuków, obecnie pow. Siedlce, woj. mazowieckie. Wieś Ługi pod Zbuczynem już w XVl wieku była rozdzielona na liczne cząstki, których dziedzice należeli do różnych rodów, a przeważnie do rodu Lubiczów (Bon.). W 1531 r. dziedziczyli na Ługach Wiskowie Ługowscy h. Dołęga, Bartłomiej Ziemak, Leonard z krewniakami, Paweł i Jan i inni; w 1552 roku Leonard i Jakub Ziemakowie, Klimkowięta, Jadamczykowie, Frączkowie, Gulacze i Dominiki; w 1580 r. Maciej i Maciej Ławczyk, byli dziedzicami w Ługach Rętkach, a Szymon z sąsiadami w Ługach Wielkich (Paw.). Ługowscy zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.
 
• JÓZEF Ługowski (ok. 1790-po 1853), s. Jana i Katarzyny NN., dziedzic cząstkowy dóbr Ługi Rętki, parafia Zbuczyn, obecnie pow. Siedlce, woj. mazowieckie; ten zapewne Józef wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1851-1853 z herbem Lubicz (Bon.; Szl. Król.); ur. Ługi Rętki, parafia Zbuczyn (MK Zbuczyn); ż. (21 II 1813 Zbuczyn) Eleonora Lipińska (ok. 1790-po 1817), c. Antoniego i Julianny Jastrzębskiej; ślub w parafii Zbuczyn, on: Ługi Rętki (MK Zbuczyn); dzieci: Antoni, Marianna.

• MARIANNA Antonina Ługowska (ok. 1790-po 1816), c. Kazimierza i Eleonory Zabłockiej; ur. Ługi Rętki, parafia Zbuczyn, obecnie pow. Siedlce, woj. mazowieckie (MK Zbuczyn); 1m. Fabian Jastrzębski (ok. 1770-1813); 2m. (2 III 1814 Zbuczyn) Michał Dziewulski (ok. 1790-po 1816), s. Wiktora i Katarzyny Pogonowskiej; ślub w parafii Zbuczyn, uwagi: on Pogonów; ona Ługi Rętki, wdowa (MK Zbuczyn); dzieci: Bibianna Dziewulska (ur. 1816 Ługi Rętki).

Źródła: Bon. t.16/93-95; Krzep. Młp.; Nies.; Szl. Król.; Żych. t.1/170.

Machwicz

Machwicz h. własnego (in. Murzyn), właściwie Machwitz, pisali się często Machewic i Machwic, stara rodzina w Prusach Zachodnich i na Litwie (Nies.). Wiedli się z Prus Królewskich, gdzie, jak się zdaje istniały dwie rodziny tego nazwiska (Dw.). Istniały też dwie odmiany herbu Machwicz. W jednej — jest w polu czerwonym murzyn w zielonej sukni, trzymający w prawej ręce złoty łuk, napięty, w lewej sajdak ze strzałami; nad hełmem pół murzyna bez rąk w czapce czerwonej spiczastej zakończonej chwastem złotym opuszczonym na dół. W drugiej — w polu srebrnym trzy róże czerwone pięciolistne w słup; nad hełmem czapka wysoka srebrna z czerwonym wyłogiem, zakończona pióropuszem kogucim. Niesiecki przypisuje znanemu z wojen pruskich Ottonowi herb pierwszy, Kętrzyński zaś herb drugi nazywając go Doliwą. Niektórzy Machwiczowie na Litwie, w woj. brześciańskim, mieli używać Grzymały. Machwiczowie zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: 1 wojewoda — 1477. 
Herbu Machwicz używali również Gustowscy, Machcewiczowie i niektórzy z Machczyńskich.

• ERAZM Machwicz, Machwic, Machwitz (ok. 1800-po 1843), podporucznik grenadierów gwardii 1824-1829 (Bon.); ż. (1827 Warszawa) Justyna Franciszka Giersz, Gersz (ok. 1800-po 1843), c. Mateusza i Urszuli Bomowskiej; ur. Płock; ślub w parafii św. Jana, rozwiedzeni ok. 1835 (MK Warszawa: św. Jan); 2v. żona (24 I 1836 Warszawa) Ignacego Betchera, s. Jana i Teofili Kosińskiej, ślub prawd. w kościele katolickim 1836, w parafii ewangelicko-reformowanej 1843 (ME Warszawa); dzieci: Antoni.

• ZOFIA Machwitz, Machwic (ok. 1875-25 X 1941); zamieszkała Warszawa; zm. tamże; m. (1900 Warszawa) Paweł Aleksander Lazer (ok. 1870-po 1900); ślub w parafii św. Krzyża (MK Warszawa: św. Krzyż).

Źródła: Bon. t. 16/215-216; Bork. Sp. 231; Dw. Teki; Kos. t.1; Nies.; Szl. Król.; Urus. t.10/86-87; Żern. t.2/54.

Madaliński

Madaliński h. Larysa (in. Larysza, Laryssa), vel Madaleński, Magdaleński, Magdaliński, w ziemi wieluńskiej, pisali się z Niedzielska. 

Malczewski

Malczewski h. Abdank  (in. Habdank), vel Skarbek-Malczewski, Malczowski, przydomku Skarbek, rodzina wielkopolska, doszła do majątku i dostojności dopiero w XVIII wieku, uzyskując wówczas miejsca w senacie Rzeczypospolitej.

Małachowski

Małachowski h. Nałęcz, rodzina sieradzka, w XVIII stuleciu magnacka. Jej gniazdem jest Małachów w ziemi łęczyckiej. Małachowscy dzierżawili liczne dobra królewskie, należały do nich m. in. starostwo oświęcimskie, wąwolnickie, karaczkowskie, przedborskie, opoczyńskie, ostrołęckie, grodeckie, krzeczowskie i sądeckie. Jedna linia otrzymała w 1698 roku prawo używania tytułu hrabiowskiego i tytuł ten został jej zatwierdzony w Austrii 1800, a przyznany w Królestwie Polskim w 1848 i 1852. Z nich: 1 biskup, 1 prezes senatu Ks. Warszawskiego, 5 wojewodów, 3 ministrów i 5 kasztelanów 1572 — 1831.

Marszewski

Marszewski h. Jastrzębiec, vel Marszowski, Marsiewski, rodzina małopolska, nazwisko wzięła od wsi Marszowice w parafii Niegowiec, dzisiaj Niegowić, gmina Gdów, pow. Wieliczka, woj. małopolskie.

Matczyński

Matczyński h. Jastrzębiec (odm.), rodzina małopolska, gałąź rodu Raciborów. 

Męciński

Męciński h. Poraj, rodzina małopolska, na początku XVI wieku przybrała nazwisko od posiadanej przez siebie wsi Męciny w woj. lubelskim. Ma być gałęzią rodu Kurozwęckich i pochodzić od średniowiecznych „comesów” z Kurozwęk. Męcińscy dziedziczyli również we wsi Męczenice in. Męcinice w powiecie sandomierskim, parafia Malice 1508 (Krzep.). Zamieszkiwali w woj. lubelskim, przeważnie jednak w krakowskim i sieradzkim. Tam sprawowali liczne urzędy, stamtąd posłowali na sejmy i trybunały koronne, tam głównie posiadali majątki, m. in. Działoszyn, Żarki, Dąbrowę, Włodowice, Skrzydlew, Prusieck. W XVII stuleciu rozdzielili się na dwie linie – żarecką i działoszyńską. Linia żarecka zachowała swoje majątki prawie do roku 1830, a 13 VIII 1801 otrzymała tytuł hrabiowski w Galicji. 
Z nich: senatorów 6 w latach 1590 — 1831.
Genealogia
(osób: 91)

• CEZAR hr. z Kurozwęk Męciński (1809-1896), s. Wojciecha i Heleny Stadnickiej, powstaniec, oficer wojsk polskich 1830/31, ziemianin; właściciel dóbr Dukla ze Zboiskami, Trzcianą, Teodorówką, Mszaną, Chyrową i Iwlą w pow. krośnieńskim; pochodził z linii żareckiej, nazwanej od dóbr Żarki (Bork.); ż. (1841 Dukla) Gabriela Katarzyna Konstancja hr. Starzeńska h. Lis (1821-1849), c. Macieja i Marii hr. Baworowskiej h. Prus II; dzieci: Adam.

• HENRYKA Rozalia hr. z Kurozwęk Męcińska (15 VII 1809-5 VI 1861), c. Wincentego i 1ż. Katarzyny Bobrownickiej, właścicielka dóbr Jasień, Barwinek i Sztropków; ur. Barwinek, zm. Dubiecko; m. (30 V 1830 Pomianowa) Aleksander Józef hr. Krasicki z Dubiecka h. Rogala (4 IX 1809-24 I 1883), s. Macieja i Teofili Stadnickiej h. Szreniawa, historyk, heraldyk, genealog, literat, członek Stanów galicyjskich z grona magnatów 1855; właściciel dóbr Dubiecko, Śliwnica Dolna i Górna, Żełdec w Galicji, oraz Sztropko na Węgrzech; ur. Dubiecko, zm. tamże (Bon.; Bork.); dzieci: Aleksandra, Laura, Jadwiga – hr. Krasickie.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/279-280, t.2/205-206; Bork. Gen. 386-389; Kos. t.1/446-450, t.2/358-360, t.3/243, t.5/264-268; Krzep. Młp.; Nies.; Urus. t.10/322-326; Żych. t.1/165-181.

Miączyński

Miączyński h. Suchekomnaty, rodzina mazowiecka, nazwisko wzięła od wsi Miączyn, w dawnym województwie płockim, obecnie powiat płoński, gmina Czerwińsk n/ Wisłą.

Michałowski

Michałowski h. Jasieńczyk (Jasieńczyk odm., Poraj-Jasieńczyk), rodzina mazowiecka, pisząca się niegdyś z Michałowa. Jej gniazdem jest wieś Michałów (wymieniana w dokumentach z 1576 r. jako wieś szlachecka Michałowo Minor) w ziemi czerskiej, obecnie pow. grójecki, gmina Warka, parafia Wrociszew.