Morsztyn

Morsztyn h. Leliwa vel Morstin, Morstyn, Morstein, Mohrenstein, stara i zamożna rodzina miejska krakowska, pisała się z Raciborska. 
Uznani za szlachtę pod koniec XV wieku, już w XIV zaliczani byli do najznakomitszych rodów krakowskich. Później posiadali kantory handlowe w Krakowie, Gdańsku, Wilnie, Lublinie itd. W końcu XVI stulecia porzucili kupiectwo i weszli w poczet szlachty polskiej. Jednakże, doszli do urzędów ziemskich i krzeseł senatorskich dopiero po porzuceniu arianizmu, który jako jedni z pierwszych przyjęli w Polsce i długo byli gorliwymi jego krzewicielami. Jedna gałąź wierna arianizmowi przeszła do Prus wschodnich i choć z czasem przyjęła luteranizm, została w tym kraju, gdzie do 1854 posiadała znaczne majątki w powiecie osterrodzkim, m. in. Ludwiksdorff i Ostrowitten. Jedna linia tej protestanckiej gałęzi posiadała w margrabstwie brandenburskim dobra Griesel 1687 i Tornowo 1808 (Urus.). Jedna linia Morsztynów polskich otrzymała od cesarza Aleksandra I tytuł hrabiowski w Rosji 1817, i ten tytuł został im przyznany w Królestwie Polskim 1824. Z nich 11 senatorów: 4 wojewodów, 1 minister i 6 kasztelanów 1630 — 1748.
Genealogia
(osób: 71)

Jan Andrzej Morsztyn

(1621-1693)

• JANINA hr. Morsztyn z Raciborska (14 I 1895-5 VI 1947), c. Jana i Janiny Eleonory Kuszel; m. (p. 1920) Edmund Skarżyński h. Bończa (26 VII 1892-14 II 1949), s. Kazimierza i Wandy Czarnowskiej, z Popowa; dzieci: Jan, Wanda, Andrzej, Michał, Anna, Teresa, Tomasz – Skarżyńscy.

• LUDWIK (Felicjan Ludwik) Kajetan hr. Morstin vel Morsztyn (1782-1865), s. Jana i Katarzyny Mossakowskiej, ziemianin, bibliofil i kolekcjoner; właściciel Pławowic w pow. miechowskim; razem z bratem Filipem otrzymali od cesarza Aleksandra I tytuł hrabiowski w Rosji 1817; zm. Kraków, poch. Cm. Rakowicki, kw. Kc, gr. rodz. (Girt.; Darowska; Cm. Rak.); ż. (p. 1819) Maria Ostrowska h. Rawicz (1795-1872), c. Tomasza i Apolonii Ledóchowskiej h. Szaława; dzieci: trzy córki, m. in. Maria.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/293-295; Kos. t.1; Nies.; Urus. t.11/272-278; Wikipedia.

Mostowski

Mostowski h. Dołęga, rodzina mazowiecka, pisząca się z Mostowa w ziemi płockiej. Nazwisko wzięła od wsi Mostowo k/ Szreńska, pow. Mława, za Królestwa Polskiego należącej do powiatu mławskiego, guberni płockiej. Są jednego pochodzenia ze Szreńskimi herbu Dołęga. Spośród licznych gałęzi, jedna osiedliła się na Litwie i otrzymała tytuł hrabiowski pruski 1781. Z tej rodziny 3 senatorów: 2 wojewodów, 1 kasztelan i 1 minister 1722 — 1831. – Paweł, wojewoda pomorski 1758, mazowiecki 1766, otrzymał tytuł hrabiowski pruski 1781, przyznany jego potomkom w Cesarstwie Rosyjskim 6 X 1843, 19 IX 1851 i 17 XII 1852, a w Królestwie Polskim 1845. 
Według Borkowskiego, otrzymali tytuł hrabiowski w Rosji rzekomo na mocy dyplomu ces. Józefa II, nadającego im ten tytuł 10 VIII 1780.
Genealogia
(osób: 120)

• JAN (Izydor Jan) Nepomucen Mostowski (20 V 1772-po 1808), s. Macieja i Eufrozyny Ulatowskiej, właściciel dóbr Rokszyce k/ Piotrkowa; ur. Piotrków Trybunalski (MK Piotrków Trybunalski, AA Łódź); ż. (1801 Bukowie) Barbara Tomicka (ok. 1780-po 1808), c. Michała i Tekli Stokowskiej; ślub w parafii Drużbice, obecnie woj. łódzkie; Michał Tomicki nie żył już w 1803 (MK Drużbice, AA Łódź); dzieci: Maciej, Franciszek.

• MARIA Władysława hr. Mostowska (19 V 1864-12 XI 1920), c. Władysława i Katarzyny Szczytt-Niemirowicz, dziedziczka dóbr Cerkliszki k/ Wilna; chrz. 8 VI 1864, zm. Biarritz w Szwajcarii (Bork.); m. (9 VI 1887 Paryż) Janusz Fryderyk Wilhelm ks. Radziwiłł h. Trąby odm. (26 II 1843-1923), s. Fryderyka Wilhelma i 2ż. Matyldy Krystyny von Clary und Aldringen, pozasłużbowy kapitan wojsk pruskich w 1887; ur. Berlin, zm. Rzym.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/295-296, t.2/223-225; Bork. Gen. 421-424; Kos. t.1; Nies.; Urus. t.11/297-301.

Moszczeński

Moszczeński h. Nałęcz vel Nałęcz-Moszczeński, Moszczyński, rodzina z ziemi dobrzyńskiej, pisała się Moszczonnego, a gniazdem jej jest wieś Moszczonne nad jeziorem tej samej nazwy, w powiecie rypińskim, gmina Sokołowo, parafia Kikoł (SGKP). Wywodzą się z kujawskiej linii Nałęczów na Przywieczerzynie. Jedna linia otrzymała tytuł hrabiowski austriacki. Z nich: 1 wojewoda i 5 kasztelanów 1458 — 1794.
Konstanty Moszczeński ze Zbylitkowskiej Góry, otrzymał tytuł hrabiowski austriacki 18 IV 1788, jego kuzyni Franciszek i Stanisław, otrzymali potwierdzenie tego nadania w Prusach 30 VI 1803, a Arsen, Bolesław, Józef i Jan otrzymali je w Rosji 31 XII 1856.
Genealogia
(osób: 79)

• LUCYNA Moszczeńska (1862-po 1907), c. Franciszka i Laury Węsierskiej; m. (1886) Mieczysław Rogaliński h. Łodzia (1837-11 VII 1897); 2m. (p. 1907) Karol Konstanty Unrug h. wł. (1870-1939), s. Wiktora i Emilii Bojanowskiej; dzieci: Antoni Unrug (1907-1977).

• WINCENTY Mateusz Moszczeński (8 X 1861-14 VI 1913), s. Ignacego i Józefy Moszczeńskiej, kupiec, ziemianin i ogrodnik, z Wiatrowa; członek mniej bogatej gałęzi rodziny Moszczeńskich; ur. Wiatrowo, zm. Poznań, poch. Kozielsk (Dz. Pozn.); ż. (30 VII 1889 Niepruszewo) Maria Ludwika Żerońska h. Abdank (1869-1913), c. Michała Edmunda z Brzozy i Lucyny Marianny Lutostańskiej h. Jelita; świadkowie na ślubie: Bolesław Kościelski ze Śmiłowa, hr. Wład. Sokolnicki z Kalisza (MK Niepruszewo); dzieci: Aniela, wyszła za mąż za Konstantego Gozimirskiego z Marcinkowa pod Gąsawą, Maria za Bardzkiego, syn Teodor ożeniony z Karoliną Nieżychowską, był przez pewien czas właścicielem majątku Bzów, oraz Zygmunt, Anna i Ignacy.

Źródła: Dw. Teki; Kos. 1; Nies.; Urus.; SGKP t.6/729.

Mycielski

Mycielski h. Dołęga, rodzina sieradzka, wzięła nazwisko od dóbr Mycielin w pow. kaliskim, obecnie siedziba gminy. Główna jej gałąź przeniosła się w XVI wieku do Wielkopolski, z niej jedna linia otrzymała tytuł hrabiowski w Prusach 12 VI 1816, druga w Rosji 1842.
Z nich: 5 senatorów, w tym 2 wojewodów i 3 kasztelanów 1728 — 1790. — Aleksander (zm. 1729), wojewoda sieradzki 1728. – Antoni (zm. 1742), kasztelan sieradzki 1729. – Maciej (zm. 1748), marszałek Trybunału koronnego 1727, kasztelan kaliski 1732, poznański 1737. – Józef (zm. 1752), kasztelan sieradzki. – Józef (zm. 1790), wojewoda inowrocławski 1784.
Genealogia
(osób: 173)

• FRANCISZEK Ksawery hr. Mycielski z Chociszewic (1797-15 III 1831), s. Michała i Elżbiety Mierzejewskiej, ziemianin, właściciel dóbr Drzewce i Tuliszków w Wielkopolsce (Bork.); ur. Chociszewo; ż. (16 VIII 1815 Białcz) Kunegunda Marianna Zbijewska h. Rola (1794-21 I 1849), c. Wincentego i Ewy Nieżychowskiej; zm. Białcz, poch. Gostyń; świadkowie na ślubie: Piotr Bieliński, senator, dziedzic Grodźca, Nepomucen Zółtowski, sędzia pokoju pow. kościanskiego, Jan Lipski, generał wojsk polskich z Rokossowa etc. (MK Białcz, Pępowo k/ Gostynia); dzieci: Józefa.

• MARIA hr. Mycielska (23 VII 1822-5 IX 1891), c. Józefa i Karoliny Wodzickiej, dama honorowa krzyża maltańskiego; m. (23 I 1843 Rydzyna) August Antoni ks. Sułkowski h. Sulima (13 XII 1820-20 XI 1882), s. Antoniego i Ewy Kickiej h. Gozdawa, ziemianin, polityk, IV ordynat na Rydzynie, hrabia na Lissie, Białej, Zdunie i Kobylinie, członek dziedziczny pruskiej Izby Panów, kawaler maltański, kawaler wielkiej wstęgi papieskiego Orderu Chrystusa (Bork.); dzieci: Antoni ks. Sułkowski (1844-1909).

Źródła: Bork. Rocz. t.1/296-299, t.2/225-229; Bork. Gen. 424-431; Dw. Teki; Kos. t.3/254-255; Nies.; Urus.

Myszkowski

Myszkowski h. Jastrzębiec, starodawna i niegdyś magnacka rodzina małopolska. Pisali się z Mirowa w dawnym powiecie lelowskim parafia Niegowa, a gniazdem rodu jest wieś Myszków w tymże powiecie, parafia Żarki, gdzie dziedziczyli w latach 1435-1507.

Mieroszewski

Mieroszewski h. Ślepowron vel Mieroszowski, Miroszowski, Miroszewski, rodzina mazowiecka, pisząca się z Gąsiorowa, jednego pochodzenia z Gąsiorowskimi, którzy z kolei pisali się z Mieroszewic.

Doliniański

Doliniański h. Abdank (in. Habdank) vel Skarbek-Doliniański, Pirka-Doliniański, rodzina osiadła na Rusi Czerwonej, wywodząca się zapewne z Wielkopolski, używała przydomku Skarbek. Niektórzy z nich zachowali jako przydomek swoje pierwotne nazwisko – Pirka vel Pirek. Wymieniani w Aktach Bernardyńskich od 1445. Gniazdem rodu są Doliniany k/ Gródka w pow. lwowskim. Jedna linia otrzymała austriacki tytuł baronowski w Galicji 10 XII 1782.
Herb baronów Doliniańskich przedstawia na tarczy czterodzielnej w polu pierwszym – Junoszę, w drugim – Jastrzębca, w trzecim – Leliwę, w czwartym – Ostoję; pośrodku głównej tarczy mała, z Abdankiem. Nad tarczą korona baronowska, nad którą trzy hełmy ukoronowane, nad pierwszym pięć piór strusich, dwa białe, między trzema czerwonymi, nad drugim – Abdank, nad trzecim – Jastrząb, trzymający w szponach złotą podkowę z krzyżem. Labry z prawej strony czerwone, z lewej błękitne, podbite złotem (Ostr. 551). 

Horoch

Horoch h. własnego  (in. Trzy pióra, właściwie h. Trąby), baronowie austriaccy w Galicji 15 II 1791, tytuł ten przyznany im w Królestwie Polskim 1823, potwierdzenie szlachectwa otrzymali 1824. Niektórzy z Horochów uważając się za jedną rodzinę z hrabiami Harrachami w Czechach, herb swój pierwotny Trzy trąby, zamienili na herb Harrachów – Trzy pióra. Inni pozostali przy swoim dawnym herbie i z tego herbu legitymowali się ze szlachectwa w Królestwie (Bon.). Spotykamy ich osiedlonych w ziemi chełmskiej w XVI wieku. Stanisław Horoch, dziedzic Leszczan i Stecko, zwany Horoch, w ziemi chełmskiej 1526. Na Leszczanach dziedziczył 1564 roku Łukasz Horoch (Paw.). Jedna linia osiedlona na Rusi Czerwonej.
Genealogia
(osób: 59)

• KONSTANCJA bar. Horoch (1844-1909), c. Eustachego i Ludwiki Białobrzeskiej; m. (ok. 1865) Jan Reklewski h. Gozdawa (ok. 1840-po 1870); dzieci: Aniela (ok. 1870-29 I 1943), Stanisława, Ludwika, Roman – Reklewscy. 

• ZDZISŁAW bar. Horoch (1884-20 IV 1945), s. Adama i Wandy Karczewskiej, ziemianin, działacz społeczny, oficer austriacki ok. 1915; właściciel majątku i folwarku Boksyce w pow. opatowskim, par. Momina; jeden z założycieli OSP w Boksycach; dwór w Boksycach wybudowany w 1919; ż. (ok. 1920) Emilia Jasieńska (ok. 1900-po 1920); dzieci: Tytus, Mieczysław, Zofia oraz córka NI.
 
Źródła: Bon. t.7/346-349; Kos. t.1; Nies.; Urus.

Konopka

herb Nowina

herb Białynia

Konopka h. Nowina (in. Złotogoleńczyk) vel Nowina-Konopka, rodzina mazowiecka, pochodząca od Rampowskich (Bork.), wymieniana w aktach ziemi wiskiej od 1421 roku.

Kozietulski

Kozietulski h. Abdank (in. Habdank, Habdaniec, Awdaniec) vel Skarbek-Kozietulski, Dobek (Dobkowicz) Kozietulski, Koziatulski, rodzina mazowiecka z ziemi czerskiej, pisząca się Skarbkami.