Tymowski

Tymowski h. Sas, rodzina czerwonoruska, pisząca się z Tymowa. Jedna gałąź osiadła w Sieradzkiem. Tymowscy herbu Sas zostali wylegitymo- wani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: dwóch senatorów i jeden minister. Stanisław (zm. 1829), senator

Szlubowski

Szlubowski h. Ślepowron vel Ślubowski, przydomku Korwin, stara rodzina mazowiecka pochodząca z ziemi ciechanowskiej, z dawna osiadła na Podlasiu. Jej wsią gniazdową było Ślubowo in. Szlubowo w dawnym pow. przasnyskim, parafia Krzynowłoga Wielka, z której to wsi pisali się raz jako Szlubowscy, drugi raz jako Ślubowscy. Podpisali elekcję Jana Kazimierza w 1648 r. W ich posiadaniu były w latach ok. 1764-1790 starostwa radzepskie, sulimirskie i krasnostawskie. Jedna linia otrzymała w 1869 r. tytuł hrabiowski od papieża Piusa IX. W XIX stuleciu byli właścicielami m.in. dóbr Mełgiew w pow. lubelskim, oraz Radzynia Podlaskiego. Dewiza rodowa Korwinów Szlubowskich: „Amor patriae nostra lex", łac. Miłość do Ojczyzny (jest) naszym prawem.
Genealogia
(osób: 53)
 
• STANISŁAW Florian hr. Korwin Szlubowski (1816-12 VI 1895), s. Antoniego i Kunegundy Karskiej, hrabia papieski od 1869, sędzia pokoju, właściciel dóbr Radzyń Podlaski, ze wspaniałym zamkiem niegdyś Potockich, oraz wsi przyległych; zm. Radzyń; ż. (1850 Radzyń Podlaski) Bronisława Bogumiła Korwin Prendowska (ok. 1820-1855); dzieci: Henryk, Bronisław, Maria, Konstancja. 

• STEFANIA Szlubowska (1842-po 1870), c. Józefa i Joanny Puchałówny; m. (1866 Kotlice) Edward Eugeniusz z Poradowa Rulikowski h. Korab (1837-po 1870), s. Władysława i Emmy Szlubowskiej, właściciel dóbr Kotlice w pow. hrubieszowskim, gub. lubelskiej; dzieci: Władysław, Józef, Tadeusz, Zygmunt, Jadwiga, Mieczysław – Rulikowscy.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/563-564, t.2/698-699; Kos. t.1; Nies. t.8/622-623; Żych. t.1/316-318.

Szarzyński

Szarzyński h. Junosza vel Sęp-Szarzyński, Szarzeński, Sarzyński, używali przydomku Sęp, a pisali się z Szarzyna w województwie płockim, gdzie są notowani w aktach od 1500 r. Pochodzą od Sępów herbu Junosza. Niektórzy przenieśli się w XVI w. na Ruś Czerwoną. Dowiedli szlachectwa w Królestwie 1825. Z nich: Mikołaj Sęp-Szarzyński (ok. 1550-1581), poeta epoki Renesansu, piszący w języku polskim i łacińskim, tłumacz, jeden z najznakomitszych twórców literatury staropolskiej; ur. w Przemyślu.
Genealogia
(osób: 51)

• JOANNA Ludwika Szarzyńska (ok. 1720-po 1783/85), c. Krzysztofa i Sabiny Lukówny, von Lock, Lucke, kalwinka; m. (26 XI 1738) Zygmunt Krystian (Krystian Zygmunt, Chrystian, Krzysztof Zygmunt) Dziembowski h. Pomian (ok. 1710-po 1786), s. Krystiana Konrada i Ewy Elżbiety Bojanowskiej h. Junosza, dziedzic dóbr Bartoszewice Małe in. Płaczkowo w pow. kościańskim 1738, Kunino, Świątniki i Nowe Olędry w pow. poznańskim 1752, Lubowice Mniejsze w pow. gnieźnieńskim 1778; posesor dóbr królewskich Łagiewniki w pow. poznańskim 1755 (AGZ Poznań); dzieci: Krzysztof, Władysław, Zygmunt, Bogumiła (Deograta) – Dziembowscy.

• MICHAŁ Wawrzyniec Sęp-Szarzyński (1767-20 X 1842), s. Jana i Marianny Rożnowskiej, ziemianin, posesor dóbr Wronowo w pow. kaliskim, parafia Szymanowice; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie ok. 1840 (Spis szl.); zm. Wronowo, wg metryki miał 85 lat (MK Szymanowice); ż. (25 I 1796 Miedzianowo) Justyna Brygida Sadowska h. Nałęcz (3 X 1771-1816/42), c. Stanisława i Apolonii Skórzewskiej h. Drogosław; ur. Miedzianów (Miedzianowo) w pow. kaliskim, par. Droszew, chrz. 6 X 1771, chrzestni: Zofia Czyżewska i Antoni Nasiorowski; ślub w par. Droszew, świadkowie: Tomasz Chełmicki, kapelan, Ksawery Chełmicki, skarbnikowicz, Maciej Bogdański, sędzia ziemski kaliski, syn, Ksawery Nasiorowski (MK Droszew); dzieci: Apolonia, Maciej, Stefan, Marianna, Józefa, Emilia.

Źródła: Bork. Sp. 441; Dw. Teki; Nies.; Pap.; Szl. Król.; Żern. t.2/414; Żych. t.1/288-291.

Stablewski

Stablewski h. Oksza, pochodzą z Prus Zachodnich, piszą się ze Stablewic k/ Chełmży. W XVII wieku część z nich przeniosła się w Poznańskie (1660). W XIX stuleciu posiadali tam następujące majątki ziemskie: Zalesie, Smolice i Raszewy w pow. krobskim, Linie w pow.

Raszewski

Raszewski h. Grzymała vel Raszowski, błędnie Roszewski, w ziemi zakroczymskiej i krakowskiej, ród starodawny. Niesiecki wymienia Zawiszę z Raszewa herbu Grzymała, wojskiego lubelskiego w roku 1412. W wieku XV i XVI zamieszkiwali głównie okolice Zakroczymia, Sandomierza i Krakowa. Według dawnych heraldyków wyszli z Raszowa w woj. lubelskim. Zdaniem Żychlińskiego osiedli stale w Wielkopolsce w końcu XVII stulecia. Ponieważ w woj. lubelskim nie ma wsi o nazwie Raszewo, wydaje się zatem, iż wyszli z Wielkopolski. Potwierdzają to regestra poborowe powiatu pyzdrskiego z 1578 r., które wymieniają Raszewskich jako dziedziców wsi Raszewy, dawniej Raszewo k/ Kobylina, w parafii Pępowo (Paw. I 217). Później majątek ten przeszedł do Wilkońskich i Stablewskich. W XV stuleciu dziedziczą m. in. na Kromolicach, dobrach głównej gałęzi Grzymalitów wielkopolskich – piszą się wtedy, raz Raszewskimi, innym razem Kromolickimi (AGZ Pyzdry). Raszewscy byli posłami na sejm i elektorami z woj. lubelskiego i poznańskiego 1697 r. (Con.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861.
Genealogia
(osób: 64)

 gen. Kazimierz Raszewski

(1864-1941)

• IGNACY Raszewski (1824-1890), s. Lamberta i 1ż. Nepomuceny Kęszyckiej, ziemianin, właściciel dóbr Szczepowice par. Konojad, następnie Jasień k/ Kościana w Wielkopolsce 1856 (WSB); ż. (1 IV 1856 Oborzyska) Józefa Koczorowska h. Rogala (1834-14 XII 1900), c. Antoniego i Augustyny Turno, dziedziców dóbr Jasień k/ Kościana; ślub w par. Oborzyska, świadkowie: Michał Gorzeński dziedzic Witaszyc, Napoleon Zakrzewski dziedzic Osieka, dr Bogusław Palicki chirurg z Kościana; dzieci: Gustaw, Antoni, Anna, Kazimierz.

• JOANNA Raszewska (ok. 1799-25 VI 1886), c. Franciszka i Teresy Ulatow- skiej; zm. Marzenin, po długich ciężkich cierpieniach, lat 86, nekrolog podpisali syn i wnuki (Dz. Pozn. nr 144/1886); m. (p. 1833) Walenty Dembiński (ok. 1800-po 1833); dzieci: Józef Franciszek Dembiński (ur. 1833 Ruśce par. Iwno).

Źródła: Bork. Sp. 354; Dw. Teki; Nies.; SGKP t.9/532; Szl. Król.; Urus. t.15/171-172; Żern. t.2/265; Żych. t.1/247-248; Poznańska Wiki online.

Szczodrowski

Szczodrowski h. Roch II (in. Kolumna, Pierzchała) vel Lorke-Szczodrowski, Sczodrowski, Szczodroski, rodzina wielkopolska, pisząca się z Chraplewa. Nazwisko wzięli od wsi Szczodrowo w dawnym powiecie kościańskim. Około roku 1393 pisali się Szczodrowscy ze Szczodrowa (Akta grodzkie wielkopolskie, t. 2). W 1492 r. Andrzej Szczodrowski zapisuje 13 grzywien posagu na połowie wsi Szczodrowo żonie swej Helenie (AGZ Poznań). Notowani w aktach kaliskich i śląskich 1500 r. Konstytucje sejmowe wymieniają ich jako elektorów w 1674 r. z woj. kaliskiego, w 1697 r. z ziemi zakroczymskiej (Con.). Wedle Żernickiego nosili przydomek Lorke. Są jednego pochodzenia z Chraplewskimi herbu Roch, którzy wyszli z pobliskiego Chraplewa oraz Łąckimi. W roku 1539 Marcin Chraplewski seu Szczodrowski płaci grzywnę, bo nie stanął z pozwu Abrahama i Jana Wolikowskich o 100 grzywien długu (AGZ Kościan).
Wieś Szczodrowo przez kilkaset lat była w ręku najmłodszej gałęzi rodu Żychlińskich herbu Szeliga, stąd wątpliwość, czy przypadkiem jedna z odnóg tej gałęzi nie przybrała miana Szczodrowskich (Żych.).
Genealogia
(osób: 31)

• BARBARA Szczodrowska (ok. 1710-po 1768), c. Jana i Teresy Szawrońskiej, dziedziczka dóbr Cuchary w pow. nakielskim 1768 (AGZ Nakło); m. Stanisław Milewski (ok. 1700-p. 1768).

• MARCIN Franciszek z Chraplewa Szczodrowski (ok. 1640-ok. 1711), s. Andrzeja i Doroty Biegańskiej, dziedzic wsi Piotrunki w pow. kcyńskim, które nabył od Jana Gałczyńskiego ok. 1693; dobra te sprzedaje w 1696 r. Joachimowi Krzysztofowi Pudwelsowi i Zofii Jaskóleckiej małżonkom (AGZ Poznań); poch. Poznań, u Bernardynów (MK Poznań: Bernardyni); 1ż. (p. 1674) Marianna v. Potencjanna Marianna Żółtowska h. Ogończyk (ok. 1650-p. 1696); wdowa 1v. po Janie Konstantynie z Bnina Opalińskim, wojewodzicu poznańskim; dzieci: Jan (Antoni); 2ż. (ok. 1680) Konstancja z Tomic Tomicka (ok. 1660-1721), c. Piotra, posesora wsi Baranów, i Konstancji z Kalinowy Zarembianki; poch. Poznań, u Bernardynów; 1v. Zakrzewska; dzieci: Leopold.

Źródła: Bork. Sp. 443; Dw. Teki; Nies. t.8/316; SGKP t.11/857; Żern. t.2/417; Żych. t.1/366-388.

Kowalski

Kowalski h. Korab, vel Korab-Kowalski, Korabita-K., rodzina sieradzka, wywodząca się ze wsi Kowale k/ Sieradza, obecnie gmina i powiat Sieradz, woj. łódzkie.

Kaliński

Kaliński h. Jelita, vel Kaleński, pisali się z Kalinia in. Kalenia, rodzina sieradzka, wyszła ze wsi Kaliń in. Kaleń w pow. łęczyckim. Z tej rodziny: Klemens z Chodowa, kasztelan kazimierski w latach 1374-1400. Używali przydomku Lasota, który w XVIII wieku zamienili w nazwisko. 

Rudzki

Rudzki h. Abdank (in. Habdank), vel Skarbek-Rudzki, pisali się „na Rudkach”, nazwisko wzięli od wsi Rudki w ziemi czerskiej. Jedna gałąź tej rodziny osiedliła się na Ukrainie, druga na Litwie.

Sękowski

Sękowski h. Prawdzic, vel Senkowski, Seńkowski, rodzina mazowiecka, pisząca się z Wielkiego Sękowa in. Seńkowa w woj. płockim, wymieniana w aktach urzędowych już od 1467 r.