Wierzchlejski

Wierzchlejski h. Berszten II (in. Bersten) vel Wierzchleyski, rodzina pochodząca z ziemi wieluńskiej, pisała się z Gaszyna. Jej gniazdem rodowym jest wieś Wierzchlas w dzisiejszym pow. wieluńskim. Jedna gałąź osiedliła się na Rusi Czerwonej. W XIX wieku byli właścicielami m. in. wsi Poręba w Galicji.
Genealogia
(osób: 32)

• KONSTANCJA Wierzchlejska (ok. 1810-po 1840); m. Józef Milewski (ok. 1810-po 1841), ziemianin, właściciel majątku Mikorzyn k/ Konina 1841 (PSB).

• NAPOLEON (Abdon Napoleon) z Gaszyna Wierzchleyski (1807-1871), s. Pawła i Anny Dobrzańskiej, porucznik wojsk polskich, powstaniec 1831 r.; podporucznik 3 pułku ułanów, odznaczył się pod Stoczkiem, po likwidacji korpusu Dwernickiego został porucznikiem w 4 pułku ułanów; na emigracji wstąpił do legionu portugalskiego; ur. we wsi Poręba w Galicji (Bartk.); ż. Antonina Buczkowska h. Bogoria (ok. 1820-po 1881); dzieci: Bolesław, Julia.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/577-578; Nies.; PSB; J. Bartkowski, Wspomnienia z powstania 1831 roku i pierwszych lat emigracji, Kraków 1966.

Turno

Turno h. Bończa, zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. 

Źródła: Bork. Sp.; Szl. Król.; Żern.

Turno h. własnego (in. Trzy kotwice), rodzina pomorska, która później osiedliła się w Wielkopolsce, a jedna jej gałąź na Wołyniu. Już w 1376 r. otrzymali od Zakonu Krzyżackiego nadanie wsi Stręczno i Kwiramy (Chwiramy, dawn. Chwirama, Chwierama) w pobliżu miasta Wałcz. Oprócz tych dóbr należały do nich Targowa Górka, Stawęczyn i Łembina w woj. kaliskim, Objezierze, Dobrzyca i Słopanów w pow. obornickim, Goniębice w pow. kościańskim, Rzeczkowo w pow. nakielskim, Borzykowo, Wrąbczyn, Adamiszcze i inne.
Herb – trzy białe kotwice odwrócone do góry, w polu czerwonym.
Genealogia
(osób: 108)
 
• DONATA (Dorota) Turno (ok. 1810-1888), c. Kazimierza i Heleny Rogalińskiej; zm. Kraków; m. Michał Gorzeński h. Nałęcz (ok. 1800-p. 1880), s. Feliksa i Anny Zienkowicz, ziemianin, oficer wojsk polskich 1831, kawaler krzyża Virtuti Militari; właściciel dóbr Witaszyce; zginął w Meksyku; dzieci: Helena Gorzeńska.

• STANISŁAW Wincenty Turno (2 VI 1866-31 VIII 1943), s. Hipolita i Marii Skórzewskiej, ziemianin, przedsiębiorca, działacz społeczno-gospodarczy; ż. (ok. 1890) Barbara Mańkowska (1870-1936), c. Napoleona i Marii Antoniny Chłapowskiej; dzieci: Jerzy, Maria, Zofia, Róża, Katarzyna. 

Źródła: Bork. Rocz. t.1/571-573; Dw. Teki; Nies. t.9/152, t.10/451-455.

Trzecieski

Trzecieski h. Strzemię, vel Trzycieski, Trzeciecki, stara rodzina małopolska, której gniazdem jest wieś Trzeciesz, inaczej Trzycież, dziś Trzyciąż w pow. olkuskim.

Tchorznicki

Tchorznicki h. Jelita vel Mniszek-Tchorznicki, Tchórznicki, Thorznicki, rodzina podlaska, wywodząca się z ziemi drohickiej, parafii Jabłonna, wspólnego pochodzenia z Paderewskimi herbu Jelita. Używali przydomku Mniszek, który jest w istocie ich pierwotnym nazwiskiem, pochodzącym od należącej do nich ok. 1400-1480 wsi Mnichowa inaczej Podborna, w ziemi mielnickiej. Kiedy nabyli w 1495 r. sąsiednią Tchorznicę (Tchórznicę) zaczęli się pisać Mniszkami Tchorznickimi (Akta Grodzkie w Drohiczynie). Jedna gałąź osiedliła się na Rusi Czerwonej i Podolu. Z tej rodziny Andrzej, kanonik łucki, oficjał podlaski 1671. W XIX stuleciu posiadali w Galicji m. in. Cucułowce w pow. żydaczowskim, oraz Lutowiska w pow. samborskim. Była też inna rodzina Tchorznickich vel Tchórznickich na Podlasiu, nieznanego herbu, pochodząca zapewne z tej samej Tchorznicy co Mniszkowie Tchorzniccy (Niesiecki). Współcześnie wielu Tchórznickich zamieszkuje w Sokołowie Podlaskim, oraz jego okolicach.
Genealogia
(osób: 87)

 

Helena Mniszkówna

(1878-1943)

• HELENA Mniszkówna v. Mniszek-Tchorznicka (24 V 1878-18 III 1943), c. Michała i Marii Peżarskiej, powieściopisarka, nowelistka, autorka romansów z życia wyższych sfer; ur. w majątku Kurczyce na Wołyniu, zm. w majątku rodzinnym Sabnie na Podlasiu; 1m. (1897) Władysław Chyżyński (zm. 1903), właściciel dóbr Platerów na Litwie; dzieci: Janina (ur. 1900) i Maria (ur. 1901) Chyżyńskie; 2m. (1910) Antoni Rawicz-Radomyski (zm. 1931), właściciel dóbr Rogale k/ Łukowa, na Podlasiu, później Kuchary k/ Drobina w ziemi płockiej; dzieci: Irena i Hanna Radomyskie (ur. 1915), bliźniaczki. 

• WŁADYSŁAW Mniszek Tchorznicki (ok. 1790-28 III 1862), s. Walentego i Rozalii Rudnickiej, działacz polityczny, ziemianin, oficer wojsk polskich; napoleoński kolega A. Fredry, kawaler francuskiej Legii Honorowej, członek Stanów galicyjskich, kapitan gwardii narodowej lwowskiej 1848, pułkownik i organizator 2 pułku ułanów na Węgrzech w 1848/49; właściciel dóbr Leśniowice, Polanka i Nadyby w pow. samborskim; 1ż. Honorata Ufniarska h. Jastrzębiec (ok. 1800-p. 1839), c. Jana, cześnika halickiego i Salomei hr. Stadnickiej h. Szreniawa, starościanki rydzyńskiej, rodzona siostra Joanny; dzieci: Maksymilian, Kazimierz; 2ż. (18 VI 1839 Ristissen k/ Ulm) Filipina hr. Butler-Clonebough genannt Haimhausen (8 XII 1820-po 1840), c. Kajetana Teobalda, generała-majora wojsk bawarskich, komendanta miasta i fortecy Würzburg, i Marii Anny von Gangreben-Oberalmen, bawarskiej damy pałacowej i damy honorowej ord. Teresy; dzieci: Anna.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/567-569, t.2/703-705; Nies. t.9/55-57; Wikipedia.

Szeliski

Szeliski h. Lubicz, vel Sieliski, Czeliski, Szelski, w Prusach, odgałęzienie rodziny von Howenburg, która swój herb rodowy zamieniła na herb Lubicz (Żern.).

Szczepański

Szczepański h. Dołęga, dawniej Sczepański, również w wersji Szczepankowski, rodzina pochodząca z woj. płockiego, skąd przeniosła się w Krakowskie, Pomorskie i do Prus.

Świderski

Świderski h. Lubicz i Pogoń litewska. – Rodzina Świderskich herbu Lubicz, wywodzi się z Mazowsza, i od wieków używała przydomku Wągl, który w dawnych dokumentach pisany był Wangyel i Wongyel, a więc zgodnie z dzisiejszą wymową Wągiel (lub może Węgiel). Wzięli nazwisko

Strzyżewski

Strzyżewski h. Gozdawa, vel Strzeżowski, właściwie Strzyżowski, rodzina osiedlona w ziemi sanockiej, wymieniana przez Paprockiego w 1584 r. 

Strumiło

herb Dąbrowa

herb Nałęcz

Strumiło h. Dąbrowa oraz h. Nałęcz, vel Strumiłło, pierwotnie Stromiło, według starych herbarzy: "rodzina litewska, wywodząca swoje początki od dawnych kunigów litewskich". 

Starzyński

Starzyński h. Doliwa vel Starzeński, rodzina wielkopolska, skąd jedna linia przeniosła się na Ruś Czerwoną, inna na Podole. Pisała się ze Starzyń, ale jej wsią gniazdową jest zapewne Starzyn k/ Chodowa w pow. łęczyckim.