Łuszczyński

Łuszczyński h. Korczak, w ziemi przemyskiej, gdzie są wymieniani w aktach urzędowych dopiero w XVII stuleciu, dziedziczyli m. in. na Terle i Grąziowej. Podobno w XVIII wieku są w ziemi czerskiej, jeżeli to nie omyłka - zamiast Łuszczewski. Łuszczyńscy wylegitymowali się ze szlachectwa w sądzie ziemskim przemyskim i pilzneńskim 1782, oraz w wydziale Stanów we Lwowie 1830 i 1849.

• ANDRZEJ Łuszczyński (1792-1852), s. Dominika i Marianny Berlicz Strutyńskiej, żołnierz napoleoński; zm. we Lwowie; ż. Maria Wolska; dzieci: Hieronim, Konstancja, Karolina.

Źródło: Bon. t.16/157-160.

Łupiński

Łupiński h. Ślepowron vel Łupieński, Łopieński, Lupiński, z Łupianki Starej i Nowej w ziemi bielskiej, skąd liczni dziedzice stawili się w 1528 roku na popis tejże ziemi. Podpisali z województwem kaliskim elekcję Stanisława Leszczyńskiego 1733, z ziemią mielnicką i łomżyńską obiór Stanisława Augusta 1764. Wylegitymowali się ze szlachectwa 1782 w sądzie grodzkim przemyskim, w Królestwie Polskim w latach 1844-1871, a w gubernii podolskiej 1845.

• JÓZEF Łupiński (ok. 1710-1774), s. Wojciecha i Marjanny Wieteskiej, cześnik bielski 1744, komisarz z sejmu 1768 do zamiany Studenicy za Kuryłówkę; ż. Ludwika Jadwiga Staniszewska (ok. 1720-1769), zm. w Leżajsku; dzieci: Wiktoria, Józef, Tomasz.

Źródła: Bon. t.16/143-145; Dw.Teki; Nies.

Łuniewski

Łuniewski h. Łukocz vel Łukocz-Łuniewski, Łoniewski, z Łuniewa w ziemi drohickiej. Obecnie wieś ta należy do gminy Klukowo, pow. Wyskie Mazowieckie, woj. podlaskie. Pisano ich często mylnie - Łoniewski. Ziemianie Łuniewscy z Łuniewa stawili się na popis ziemi drohickiej w 1528 roku w sześć koni. Milewski daje im herb Ślepowron. Możliwe, że licznie rozrodzona szlachta herbu Ślepowron na sąsiednim Kuczynie i Lubowiczach dziedziczyła także na cząstkach Łuniewa i zwali się czasem Łuniewskimi, ogół jednak dziedziców Łuniewa należał do rodu Łukoczów (Bon.). Dla rozróżnienia Łuniewscy przybierali różne przydomki - Wysk, Szczubła, Dębczyk, Pisarczyk, Ławicz, Andralowicz, Turczyk, Turaj, Januszewicz vel Januszczyk, Plewa vel Plewik, itd. Poszczególne części Łuniewa, powstałe w wyniku działów rodzinnych, czasem łączono z przydomkami, tak powstało Łuniewo Wyski, Łuniewo Szczubły, itd. Łuniewscy zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.
Genealogia
(osób: 109)

• ANIELA Łuniewska (ok. 1779-1855), c. Tomasza i Krystyny Madalińskiej; razem z bratem Tomaszem Łuniewskim poszukiwali spadku po ojcu w Trybunale płockim ok. 1820; ur. prawd. Łuniewo, gmina Klukowo, pow. Wyskie Mazowieckie, woj. podlaskie, zm. Łosinno, parafia Pniewo, pow. Pułtusk, woj. mazowieckie, lat 76, wdowa (Bon.; MK Pniewo); m. (ok. 1800) Aleksander Madaliński (ok. 1775-p. 1855); dzieci: Marianna (ok. 1816-1817), Teresa Anna (ur. 21 III 1818 Wypychy par. Pniewo), Konstanty (ur. 13 III 1819 Chmielewko par. Pniewo) – Madalińscy.

• WIKTOR Franciszek Łuniewski (1793-1877), s. Wiktoryna i Anny Rupniewskiej, kapitan wojsk polskich, odbył kampanie napoleońskie 1810-1815, ranny pod Możajskiem, poseł na sejm 1831, major ułanów i komisarz wojenny województwa krakowskiego 1831; właściciel dóbr Gnojno w pow. stopnickim; ur. w Chrobrzu, zm. w Gnojnie; ż. Ludwika Różycka h. Rola (1800-1874); dzieci: Aniela, Maria, Karolina, Bolesław, Edward, Henryk, Kazimierz, Erazm.

Źródła: Bon. t.16/129-145; Dw. Teki; Kap.

Paczko

Paczko h. Pół orła (in. Półorla, Orlica, Paczko) vel Paczek, rodzina wywodząca się z Austrii, gdzie pierwotnie pisali się Freikier. Z niej Fryderyk Paczko, mieszczanin i kupiec krakowski, nobilitowany 17 I 1561 przez cesarza Ferdynanda I. Syn Fryderyka Jan Paczko 19 X 1581, a

Lewandowski

Lewandowski h. Dołęga, wywodzą się prawdopodobnie z Mazowsza. Podpisali z woj. kaliskim i lubelskim elekcję króla Augusta II w 1697, a z woj. kaliskim obiór króla Augusta III w 1733. 

Pióro

Pióro h. Bończa, vel Bończa-Pióro, stara i licznie rozrodzona rodzina mazowiecka, wymieniona w aktach już w 1377. W XVI stuleciu niektórzy z nich osiedlili się na Podlasiu, gdzie w latach 1552-1580 dziedziczyli we wsi Pióry-Pytki, parafia Zbuczyn, pow. łukowski, obecnie pow. Siedlce.

Rosochacki

Rosochacki h. Prus III, na Mazowszu, Podlasiu, Podolu i Litwie, rodzina przeważnie drobnoszlachecka. Wymieniana w aktach urzędowych nurskich, łomżyńskich i wiskich od XV wieku. Wzięli nazwisko od majątku

Rosnowski

Rosnowski h. Ogończyk (właściwie h. Drogosław), vel Rossnowski, Rosznowski, Rosnoski, błędnie Roznowski, Rusnowski, rodzina wielkopolska, odgałęzienie średniowiecznego rodu rycerskiego Drogosławiczów. Pisali się ze wsi Rosnowo in. Rossnowo, w pow. poznańskim, w parafii Niepart, na której dziedziczyli już w XV wieku. 

Rosiński

Rosiński h. Ślepowron vel Rosieński, z północnego Mazowsza przenieśli się na Podlasie i na Litwę. Wywodzą się być może od Rosyńców (Rosyniec v. Rosiniec) herbu własnego in. Ślepowron odm. Podpisali pospolite ruszenie z woj. trockim 1648, z pow. wołkowyskim 1698, elekcję Stanisława Augusta z woj. nowogrodzkim 1764. Wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1859, a inni Cesarstwie Rosyjskim, zostali zapisani do ksiąg szlachty gubernii wołyńskiej 1851-1856. Byli też Rosińscy herbu Samson.

• ALEKSANDRA Paulina Rosińska (9 V 1848-po 1870), c. Jana i Emilii Joanny Weber; ur. Warszawa; m. (1867 Warszawa, św. Antoni) Daniel Piotr Kreczyński (ok. 1841-po 1870); ur. Warszawa, chrz. św. Jana; dzieci: dwie córki (ur. ok. 1870).

• JÓZEF Tadeusz Rosiński (ok. 1780-1827), s. Tomasza i Elżbiety Gryffin, kapitan wojsk polskich; zm. w Warszawie; ż. (p. 1811) Teresa Bielińska (ok. 1790-po 1815); dzieci: Jan, Ksawery, Edward.

Źródła: Urus. t.15/255; Sęcz.

Ropelewski

Ropelewski h. Suchekomnaty, vel Ropelowski, Ropolewski etc., wzięli nazwisko od wsi Ropele w ziemi zakroczymskiej, w pow. ciechanowskim. Byli właścicielami tej wsi jeszcze w 1793. Za czasów Niesieckiego jedna gałąź mieszkała już na Podgórzu i w woj. krakowskim. Podpisali z woj. krakowskim elekcję króla Władysława IV w 1632 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Hipolit Ropolewski (zm. 22 IX 1863), uczestnik powstania styczniowego, podporucznik w oddziale Z. Chmieleńskiego, zginął w bitwie pod Ciernem. Stanisław Ropelewski (1814-1865), krytyk literacki, poeta, leksykograf (PSB). Anna Repelewska, członkini POW w Aleksandrowie Kujawskim, z ramienia tej organizacji sprawowała opiekę nad więźniami i ich rodzinami w listopadzie 1918 r.
Genealogia
(osób: 108)

• KONSTANTY Stefan Włodzimierz Ropelewski h. Suchekomnaty (ok. 1810-1896), s. Franciszka i Karoliny Jędrzejewskiej (Andrzejowskiej), dzierżawca dóbr Zdanów, parafia Kleczanów 1853 (MK Kleczanów); wnuk dziedzica wsi Ropele; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1850 r. z herbem Suchekomnaty, zapisany do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział sandomierski (Urus.; Szl. Król.; Sęcz.); ż. (1845 Bogoria) Eufemia Krzesimowska z Krzesimowa h. Jastrzębiec (ok. 1825-po 1855), c. Ignacego Pawła i Karoliny Tarło z Podhajec h. Topór; ślub w parafii Bogoria, pow. Staszów (MK Staszów); dzieci: Marian.

• FRANCISZKA Marianna Repelewska h. Suchekomnaty, voto Klonowska (4 XI 1861-1885), c. Hipolita i Józefy Gumowskiej; ur. Rutki Borki, parafia Sulerzyż, pow. Ciechanów, woj. mazowieckie, chrz. 1861 (MK Sulerzyż), zm. Kargoszyn, parafia Ciechanów, lat 24 (MK Ciechanów); m. (1884 Ciechanów) Marian Ludwik Klonowski (ok. 1855-po 1884), s. Symplicjusza i Aleksandry Żmijewskiej; ślub w parafii Ciechanów, miejscowości: Kargoszyn i Kownaty Borowe (MK Ciechanów); dzieci: Marianna Klonowska (ur. 1885 Kargoszyn).

Źródła: Bork. Sp.; Sęcz.; Szl. Król.; Urus. t. 15/247-248, 255; Żern. t. 2.