Miedzianowski

Miedzianowski h. Sulima, piszą się z Miedzianowa w pow. w kaliskim. Stanisław z Miedzianowa, oczyścił się z zarzutu szlachectwa na roczkach ziemskich w Kaliszu 1427. Miedzianowscy podpisali elekcję króla Michała w 1669 z woj. kaliskim i sieradzkim, oraz Augusta II w 1697 z woj. sieradzkim. Byli właścicielami m. in. dóbr Koryta, Walendowo, Nowawieś, Podlesie, Czempiń, Niemojów, Kloski, Droszewo i Popówko w pow. kaliskim. Z nich: Bartłomiej, podwojewodzi 1562, surogator grodzki kaliski 1563. Jan, komornik piotrkowski 1629, sieradzki 1632. Wojciech, podwojewodzi łęczycki 1669.

Źródła: Dw. Teki; Urus. t.11/2-3.

Mierczyński

Mierczyński h. Jastrzębiec odm., vel Mierciński, rodzina kujawska, wylegitymowana ze szlachectwa w Królestwie 1837. Nazwisko wzięli zapewne od wsi Mierczyn w pow. łęczyckim. 

Mierkowski

Mierkowski h. Ślepowron, wywodzą się z północnego Mazowsza, ze wsi Mierki. Andrzej, syn Macieja, dziedzic wsi Mierki-Dzierzbia w pow. kolneńskim 1511 (Akta Kolneńskie). Mierkowscy podpisali elekcję króla Augusta II w 1697 z ziemią wiską, oraz Augusta III w 1733 z woj. bełskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1839 i 1840. Byli właścicielami m. in. dóbr Mierki i Barzykowo w pow. kolneńskim. Z nich: Adam, proboszcz białaszewski 1701. Józef, subdelegat żytomierski 1735.

• LEOPOLD Mierkowski (ok. 1810-po 1866), s. Wojciecha i Marianny Chojnowskiej, obrońca sądowy, następnie patron Trybunału w Łomży 1866; razem z synem Bolesławem wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie 1839; ż. Marianna Roguska (ok. 1810-po 1840); dzieci: Bolesław.

Źródła: Dw. Teki; Urus. t.11/19-20.

Iwański

Iwański h. Jastrzębiec, vel Iwoński, w woj. sieradzkim i na Kujawach. Pisali się z Iwań (de Iwanie) w dawnym powiecie szadkowskim, chociaż czasem, aczkolwiek błędnie, byli zapisywani w aktach jako Iwańscy z Iwanic (Dw. Teki). Obecnie wieś ich gniazdowa nosi nazwę Iwonie i znajduje się w gminie Zadzim, pow. Poddębice, woj. łódzkie. 

Żołądź

Żołądź h. Syrokomla (in. Abdank odm.), vel Żołędź, rodzina litewska, pisząca się z Uhlicz. 

Reiss

Reiss vel Reis, Reyss, Reys, Rais, Rajs, Rajss, Rayss, rodzina pochodzenia niemieckiego, już od XVI wieku związana ze Śląskiem. Wacław Reyss właściciel w Małych Pawłowicach na Śląsku 1671. Reyssowie mieszkający na Śląsku Cieszyńskim używali przydomku z Kolkowic Kolkowski vel Kojkowski. Jedna linia z końcem XVIII wieku przeniosła się z Pragi Czeskiej do Lwowa. Podczas zaborów zamieszkiwali głównie w Galicji, m. in. w Krakowie, Lwowie, Jaśle, Strachocinie w ziemi sanockiej, Wasylkowcach, Witwicy i Dolinie w woj. stanisławowskim, Dolinianach w pow. rohatyńskim. Z nich: Adam (1612-1659), artysta malarz. Józef Władysław (1879-1956), muzykolog, profesor Uniw. Jagiellońskiego. 
Genealogia
(osób: 80)

• STANISŁAWA Elżbieta Reiss (1867-1950), c. Józefa i Jadwigi Klaudii Marzinek; zamieszkała we Lwowie; m. (p. 1891) Władysław Abraham (10 X 1860-15 X 1941), profesor i kierownik katedry prawa kościelnego na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie od 1888, rektor UJK 1889-1890, członek Akademii Umiejętności od 1893 i Polskiej Akademii Umiejętności od 1919, mediewista, organizator badań w archiwum watykańskim nad źródłami historii polski, dr honoris causa Uniwersytetu Poznańskiego 1931; dzieci: Roman Józef (1891-1976), generał brygady Wojska Polskiego, dowódca Wielkopolskiej Brygady Kawalerii podczas wojny obronnej 1939, oraz córka Maria Wanda – Abrahamowie.

• WŁADYSŁAW Edmund Reiss (1866-1916), s. Juliusza i Henryki (Klaudyny) Klein, lekarz, profesor dermatologii Uniw. Jagiellońskiego; ur. we Lwowie, zm. w Krakowie, poch. na Cm. Rakowickim, kw. 61, gr. rodz.; ż. (1897 Uładówka) Emilia Ciszewska (1874-1940); ur. w Uładówce, zm. w Krakowie; dzieci: Henryk, Zofia, Jerzy.

Źródła: PSB t.16/507-508, t.31/37; Karolina Grodziska-Ożóg, Cmentarz Rakowicki w Krakowie, Kraków-Wrocław 1983; Sbornik jednoty starych ceskych rodu v Praze, nr 1/1939, s. 12-17; Informacje rodziny.

Dziurzyński

Dziurzyński, rodzina wywodząca się z Małopolski. W XIX wieku mieszkali w różnych częściach kraju m. in. w ówczesnej Galicji, Lwowie, Krakowie, Warszawie. 

Dzięciołowski

Dzięciołowski h. Ogończyk vel Dzięciołoski, gniazdem tej rodziny ma być Dzięciołowo w pow. łęczyckim, którą to wieś posiadał w 1576 Szymon Dzięciolowski, syn Andrzeja (Paw.). Dzięciołowscy zostali wylegitymowani ze szlachectwa w ziemi bełskiej i sądeckiej w 1782. Obecnie najwięcej osób noszących to nazwisko mieszka w Warszawie, Bydgoszczy, Nakle, Włocławku, Szczecinie, Lipnie, Wrocławiu, Łodzi i Wałczu. Z nich: Józef (1863-1935), długoletni dyrektor drukarni „Kuriera Warszawskiego”.

Nagórka

Nagórka h. Nabram, w północnym Mazowszu, wzięli nazwisko od wsi Nagórki w ziemi łomżyńskiej, pow. kolneńskim. Wieś ta należała do nich już w 1437 r. i pozostawała w ich ręku do końca XVIII wieku. Nagórkowie podpisali elekcje w 1632 i 1733 z ziemią warszawską, 1697 z ziemią łomżyńską. W XIX wieku wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie. Z nich: Kacper, sekretarz królewski 1633. Jan, sędzia ziemski warszawski 1636. Tomasz, dziekan piaseczyński, proboszcz czerski 1765.

• BARTŁOMIEJ Nagórka (ok. 1750-po 1780), s. Krzysztofa i NN., wnuk dziedzica wsi Jabłoń-Proski; ż. Marianna Konopka (ok. 1750-po 1780); dzieci: Wojciech, Łukasz.

Źródła: Urus. t.12/9-10.

Nadrowski

Nadrowski h. Ogończyk, w ziemi dobrzyńskiej, wzięli nazwisko od wsi Nadroża w pow. lipnowskim. Niesiecki daje im herb Nabram, tymczasem według świadectwa Wojciecha, dziedzica Krupa-Dyblino z 1577 (Zap. Tryb. Piotrk.), byli herbu Ogończyk.