Kiełczewski

Kiełczewski h. Abdank (in. Abdaniec, Habdank) vel Skarbek-Kiełczewski, Kiełczowski, rodzina małopolska, używająca przydomków Skarbek i Koteżdoma z Kiełczewic. Jej gniazdem jest wieś Kiełczewice in.

Kierski

Kierski h. Jastrzębiec (odm.), rodzina wielkopolska, pisała się z Kiekrza. Nazwisko wzięli od wsi Kiekrz, czasem dawniej Kierz, w powiecie poznańskim. Dobrogost z Kiekrza ma w 1391 r. sprawy w Poznaniu. Wojciech, syn Dersława z Kiekrza 1418 r., a Wojciech, syn Mikołaja, 1431

Kobyliński

Kobyliński h. Prus II vel Kobyleński, rodzina drobnoszlachecka na Podlasiu, pisząca się z Kobylina w ziemi bielskiej. Wszyscy pewnie do jednego rodu herbu Prus Il należą, a tylko przez nieświadomość, różnych Prusów używają (Bon.). Pierwotnie nazywali się Pieniążkami. Na Kobylinie-Pieniążkach dziedziczył 1545 r. Marek, syn Mikołaja Pieniążka z Kobylina. Maciej, z przezwiskiem Kumek, dał początek domowi Kropiwnickich Kiernozków. Arwist był 1452 r. podsędkiem suraskim i od niego, jego dziedzictwo, nazwane zostało Kobylino Podsędkowięta. Kobylińscy Prusowie podpisali elekcje 1669, 1674 r. z ziemią bielską, 1697 r. z ziemią nurską. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji zachodniej 1804, w sądzie ziemskim Iwowskim i grodzkim trembowelskim 1782, w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: Florian, generał wojsk polskich, otrzymał tytuł baronowski państwa francuskiego od cesarza Napoleona I, lecz ten tytuł wygasł na zmarłym bez potomstwa płci męskiej (Kos.). 

Komornicki

Komornicki h. Nałęcz, pisali się z Komornik. Według Bonieckiego wyszli prawdopodobnie ze wsi Komorniki w powiecie wieluńskim. Tomkowi z Komornik, zastawił król Władysław w 1409 r. Wróblów w ziemi wieluńskiej.

Kłoczowski

Kłoczowski h. Rawicz vel Kłoczewski, w Małopolsce. Nazwisko wzięli od wsi parafialnej Kłoczew in. Kłoczów w ziemi stężyckiej, wówczas należącej do woj. sandomierskiego. Obecnie Kłoczew jest siedzibą gminy i parafii tej nazwy, pow. Ryki, woj. lubelskie. Żyjący w XV wieku Waśko z Kłoczowa miał dwóch synów, Wincentego i Piotra, którzy dopełnili 1443 r. działu Kłoczowa, odziedziczonego po ojcu. Kłoczowscy są notowani jako dziedzice tych dóbr w latach 1508-1595 (Paw.). Podpisali z woj. sandomierskim elekcje 1669, 1674, 1697, 1764. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: 1 kasztelan w latach 1577-1580. 

Komorowski

Komorowski h. Ciołek, rodzina małopolska, prawd. wzięła nazwisko od tego samego Komorowa w woj. bełskim, na którym w XV wieku dziedziczyli Komorowscy herbu Korczak.

Kobierzycki

Kobierzycki h. Korab, wyszli ze wsi Kobierzycko Wielkie i Małe w ziemi sieradzkiej, parafia Wróblewo. 

Kalinowski

herb Kalinowa

 

Kalinowski h. własnego (in. Kalinowa), rodzina prawdopodobnie śląska, przeniosła się na Ruś Czerwoną, gdzie miała swoje posiadłości w pow. halickim, a później na Podole. Pisali się z Kalinowy. W XVI wieku rozdzielili się na dwie linie: hetmańską, która wygasła na początku XVIII wieku, i szeroko rozgałęzioną linię „po Krzysztofie”.

Kęszycki

Kęszycki h. Nałęcz, czasem Kenszycki, Kęsicki, Kąsicki, Kąszycki, rodzina wielkopolska, nazwisko wzięła od dóbr Kęszyce w dawnym pow. kaliskim, później ostrzeszowskim. Jest to podobno gałąź rodziny Szamotulskich. Jedna linia otrzymała tytuł hrabiowski papieski (rzymski)

Kisielewski

Kisielewski h. Jelita vel Kisielowski, wywodzą się z ziemi sieradzkiej, ze wsi Kisiele w parafii i gminie Rozprza, pow. Piotrków Trybunalski, obecnie woj. łódzkie. 

Kiciński

Kiciński h. Rogala, na Mazowszu, pisali się z Kicina. Być może wyszli z Kicina w pow. poznańskim, gdyż jeszcze w XVII wieku zamieszkiwali w Wielkopolsce. 

Kaliński

Kaliński h. Jelita, vel Kaleński, pisali się z Kalinia in. Kalenia, rodzina sieradzka, wyszła ze wsi Kaliń in. Kaleń w pow. łęczyckim. Z tej rodziny: Klemens z Chodowa, kasztelan kazimierski w latach 1374-1400. Używali przydomku Lasota, który w XVIII wieku zamienili w nazwisko. 

Kaczanowski

Kaczanowski h. Ostoja, wyszli być może z Wielkopolski. Byli na Litwie, skąd jedna gałąź przeniosła się na Podole. Gałąź podolska używała przydomku Morycz. W XIX stuleciu byli właścicielami m. in. dóbr Kordzłowiec w pow. winnickim, gub. podolskiej. Z nich: Jan Kazimierz,

Karski

Karski h. Jastrzębiec, rodzina mazowiecka, ze wsi Karsy w ziemi płockiej. Jest to gałąź rodu Koziebrodzkich, a od nich samych z kolei wywodzą się Gołkowscy h. Jastrzębiec. Jedna linia Karskich przeniosła się do woj. sandomierskiego i w XVIII wieku często pisała się z Karsz lub

Koczorowski

Koczorowski h. Rogala vel Koczurowski, Koczórowski, często błędnie Kaczorowski, rodzina mazowiecka, pisząca się z Koczorowa in. Koczurowa w pow. raciążskim. Żyjący w połowie XVII wieku Stanisław, ożeniony z Mycielską, osiadł w Wielkopolsce i tam założył gałąź

Kaulfus

Kaulfus h. własnego vel Kaulfuss, Kaulfuß, Kalfus, w Wielkopolsce, rodzina pochodzenia niemieckiego, nobilitowana w Rzeczpospolitej na sejmie 1775. Z niej: Jan Chrystian (1744-1803), pastor ewangelicki, pedagog. Jan Samuel (ok. 1780-1832), filolog klasyczny, nauczyciel

Kalkstein

Kalkstein h. własnego (in. Koss odm.), vel Kalksteyn, Kalckstein, Kalksztein, Kalksztyn etc., rodzina pochodzenia niemieckiego w Prusach.

Karpiński

Karpiński h. Korab, licznie rozrodzona rodzina mazowiecka, z Karpina w ziemi nurskiej. 

Kaszyc

Kaszyc h. własnego (in. Radwan odm.), rodzina litewska z pow. nowogrodzkiego i lidzkiego, gdzie posiadała m. in. dobra Dworzec i Pogawie. Kaszycowie posłowali na sejmy z woj. trockiego, nowogrodzkiego oraz Inflant. Podpisali elekcje królów – Augusta II w 1697, Stanisława Leszczyńskiego w 1733 oraz Stanisława Augusta

Klott

Klott h. własnego, vel Klot de (von) Heidenfeld, Kloth, stara rodzina westfalska, której część osiadła w Inflantach. Pisali się z Heidenfeldu, majątku położonego w Inflantach, który otrzymał Nicolas vel Mikołaj Klot w początkach XVI wieku, od arcybiskupa Michała Hildebranda. Posiadali