Budzyński

Budzyński h. Dąbrowa, vel Budziński, Budzeński, na Mazowszu. Wyszli ze wsi Budzyno in. Budzino w pow. makowskim, parafia Maków Mazowiecki.

Bujakiewicz

Bujakiewicz h. Isiora, vel Bojakiewicz, na Litwie. Jan, sędzia ziemski słonimski 1764. Byli właścicielami dóbr Trzebienie (Trzebinie) Stare w parafii Chlewo, pow. Sieradz, obecnie woj. łódzkie. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Bołsunowski

Bołsunowski h. Kościesza, pisano ich także Bolsanowski i Bolzanowski, rodzina kijowska, z której Prokop Antonowicz Bołsunowicz otrzymał od króla Zygmunta I dnia 6 VII 1518 r. przywilej na ziemię bołsunowską i czernohubowską, znajdujące się w XIX wieku w guberni kijowskiej. Niektórzy używali przydomku Czernohub lub Czernogub. Otrzymali potwierdzenie szlachectwa przez Heroldię 26 VIII 1824. Wylegitymowani ze szlachectwa w Cesarstwie 1835 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej.

Buczacki

Buczacki h. Abdank (odm.), vel Bączacki, na Rusi Czerwonej, jednego pochodzenia z Jazłowieckimi, Monasterskimi i Litwinowskimi vel Litwińskimi. 

Brzeziński

Brzeziński h. Doliwa, stara rodzina kujawska, istniejąca już w czasach piastowskich. Wyszła ze wsi Brzeźno w powiecie brzeskim kujawskim. Używali różnych przydomków, m. in. Lutek, Szyrzyk. Brzezińscy tego herbu udowodnili swoje pochodzenie szlacheckie w Królestwie w latach 1841-1844. Jedna linia osiedliła się na Wołyniu, gdzie otrzymali z dóbr pojezuickich Łyszcze i Botyń w powiecie łuckim. Z nich: 1 biskup, a zarazem minister i 1 kasztelan 1450 — 1780.

Brudzewski

Brudzewski h. Newlin, vel Brause-Brudzewski, wyszli z Brudzewa (niem. Brausendorf) k/ Zbąszynia. Spolonizowani członkowie tej rodziny używali nazwiska zrazu Brudz, potem Brudzewski, ci natomiast, którzy pozostali Niemcami, pisali się von Brause.

Błociszewski

Błociszewski h. Ostoja, w Wielkopolsce, wzięli nazwisko od wsi Błociszewo w pow. kościańskim. Są jednego pochodzenia z Gajewskimi, którzy też pisali się z Błociszewa, a nawzajem Błociszewscy z Gajewa. Akta poznańskie i kościańskie wymieniają m. in. Mirosza z Błociszewa

Błeszyński

Błeszyński h. Oksza, rodzina małopolska, pierwotnie mieszczanie krakowscy. Wzięli nazwisko od wsi Błeszno k/ Częstochowy, parafia Częstochowa. Wieś ta była również gniazdem Błeszyńskich h. Rogala.
Według Herbarza Uruskiego, krakowska rodzina Gelhorn v. Gielhorn

Bolesz

Bolesz h. Jastrzębiec, rodzina mazowiecka, pisali się z Grochowarska w powiecie płońskim. Dytryk z Bolesza w Prusach 1334 r. (Kętrz.). Maciej z Grochowarska w powiecie płońskim 1578 r. (Paw.). Marcin z Grochowarska, miecznik sochaczewski 1612. Jadwiga, córka Marcina, żona Jakuba Oborskiego 1614 (AGZ Czersk). Jedna gałąź osiadła w Wielkopolsce.  
Genealogia
(osób: 29)

• AURELIA Bolesz (ok. 1758-20 III 1836), c. Józefa i Doroty Urbanowskiej, dziedziczka wsi Pomarzany, parafia Pobiedziska; ur. Łężce, zm. Pomarzany, lat 78, poch. Pobiedziska (MK Łężce, Pobiedziska, Poznań: Fara); m. (6 VIII 1792 Łężce) Adam Daleszyński z Radomicka h. Kotwicz (ok. 1760-28 XII 1835), s. Józefa, sędzica grodzkiego kaliskiego i Justyny Bętkowskiej v. Będkowskiej; zm. Pomarzany, poch. Pobiedziska (MK ); dzieci: Kunegunda (ur. 1797), Józefa vel Krystyna (ok. 1800-25 VII 1879), siostra miłosierdzia w szpitalu – Daleszyńskie.

• KAZIMIERZ Tomasz Bolesz h. Jastrzębiec (1735-14 IX 1794), s. Antoniego i 2ż. Zofii Wieruszówny Kowalskiej, starosta stawiski, deputat na Trybunał koronny, poseł na sejm; podczaszy 1775, stolnik gnieźnieński 1777; rotmistrz kawalerii narodowej 1785, kawaler Orderu Św. Stanisława 1787; posłował na sejmy kilkakrotnie z województwa poznańskiego; w 1781 r. był kandydatem do kasztelanii rogozińskiej, a w 1778 r. do kasztelanii kaliskiej; komisarz powiatu kościańskiego 1784, stolnik kaliski 1792; posesor wsi Kluczewo, Sączkowo i Borek; zm. Błażejewo, poch. Gostyń, u Filipinów (Bon.; PSB t.2; MK Dolsk).

Źródła: Bon. t.1/376; Dw. Teki; Nies.; Urus.

Bolesta

herb Jastrzębiec

 znak herbowy Boleściców

 

Bolesta h. Jastrzębiec (in. Boleścic), rodzina mazowiecka, osiedlona na Podlasiu, w ziemi mielnickiej. Jan Bolesta, syn Jana, Mateusz i Jan, synowie Stanisława Bolesty, dziedzice na Bolestach 1584 roku. Jan, Leonard, Wawrzyniec i Mateusz, synowie Mateusza, dziedzice na Bolestach 1590 roku (Wyr. Lub.). Jedna gałąź przeniosła się do Wielkopolski. Z nich: Jan, burgrabia grodzki mielnicki 1661. Wojciech, burgrabia grodzki mielnicki 1785.
Herb ich powinien przedstawiać na tarczy podkowę barkiem do góry w niej krzyż.  
Genealogia
(osób: 28)

• IGNACY Bolesta (16 I 1776-20 V 1838), s. Antoniego i Marianny Wołczyń- skiej, wojskowy, finansista, bankier; uczestnik insurekcji kościuszkowskiej 1794, oficer Legionów polskich; od 1800 w Legii Naddunajskiej K. Kniaziewicza, 1802 wysłany z Legionami na Santo Domingo; armii Księstwa Warszawskiego, od 1805 w sztabie głównym Wielkiej Armii, uczestniczył w bitwach m. in. pod Ulm, Austerlitz, Jeną i Frydlandem; od 1807 szef batalionu w armii Księstwa Warszawskiego, w kampanii 1809 walczył pod Raszynem, w kampanii 1812 m. in. pod Smoleńskiem, Możajskiem (Borodino) i nad Berezyną, 1813 pod Lipskiem jako dowódca 16 pułku piechoty; w armii Królestwa Polskiego dowódca 1 pułku piechoty liniowej 1816-1820, pułkownik 1820; odznaczony orderem wojennym Virtuti Militari; nadzwyczajny referendarz stanu 1824, członek nadzwyczajny Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu Królestwa Polskiego 1827-1828; komisarz 1824, następnie dyrektor królewskiego Banku Polskiego w Warszawie 1828-1831; ur. Warszawa, zm. Rusiec k/ Nadarzyna, pow. warszawski, lat 62 (PSB t. 2 s. 283; Kur. Warsz.; Leks. Numiz.); 1ż. (ok. 1810) Ludwika Róża Biernacka h. Poraj (1785-18 I 1833), c. Jana Chryzostoma (Krzysztofa) i Tekli Korwin-Piotrowskiej h. Ślepowron; dzieci: Sylwester; 2ż. (ok. 1820) Joanna Osękowska (1802-18 III 1868), c. Marcina i Marianny Firminy Skalińskiej.

• TEKLA Marianna Bolesta (30 X 1785-6 IV 1848), c. Antoniego i Marianny Wołczyńskiej; ur. Warszawa, zm. tamże, lat 62; m. Józef Romanowski (ok. 1780-30 III 1849), s. Krzysztofa i Franciszki Gawrońskiej; dzieci: Maria Romanowska (ok. 1812-po 1840), ur. Ujazd, obecnie w woj. łódzkim, żona Jana Żurkowskiego.

Źródła: Bon. t.1/375; Dw. Teki; Urus.

Bolcewicz

Bolcewicz h. własnego (in. Pogonia), z przydomkiem Towiłło in. Stowiłło, Stowiła, byli w Księstwie Żmudzkim, w powiecie wilkomierskim. Podpisali elekcję Stanisława Augusta w 1764 r. Z nich: Krzysztof, strukczaszy wilkomierski 1764. Antoni, cześnik wilkomierski 1792.  
Genealogia
(osób: 18)

• BRONISŁAW Bolcewicz (1828-po 1890), s. Kajetana i Marii Mulińskiej, antykwariusz, numizmatyk, autor katalogów monet polskich; właściciel antykwariatu w Warszawie, przy Placu Saskim nr 5; ur. w gubernii kowieńskiej (Bon.; Estr.); ż. (1870 Warszawa, św. Aleksander) Izabela Górska (ok. 1840-po 1873), c. Jerzego i Karoliny Gąseckiej (MK Warszawa: św. Aleksander); dzieci: Helena, Witold.

• HELENA Ludwika Bolcewicz (23 II 1871-po 1901), c. Bronisława i Izabeli Górskiej; ur. Warszawa, chrz. 1871 (MK Warszawa: św. Trójca); 1m. (1894 Warszawa, św. Antoni) Władysław Łuczyński (ok. 1860-po 1894); 2m. (1901 Warszawa, św. Antoni) Teofil Jerzy Kulesza (ok. 1860-po 1901); ślub w Warszawie, parafia św. Antoniego, uwagi: ona Łuczyńska, z domu Bolcewicz (MK Warszawa: św. Antoni).

Źródła: Bon. t.1/373; Dw. Teki; Nies. t.11/38; Estreicher, Bibliografia, t.2/50-51.

Bokum

Bokum h. Paprzyca (in. Kuszaba), vel Bokun ab Alten, Alten-Bockum, Bockum ab Alten, mają pochodzić z Kurlandii, notowani w Inflantach polskich 1537 (L. Inf.). Pojawili się w Rzeczypospolitej w połowie XVII

Bojemski

Bojemski h. Korab, rodzina przeważnie drobnoszlachecka, wyszła z Boimia, niegdyś w powiecie liwskim, gdzie jest notowana w aktach już 1455 r. Andrzej z Boimia otrzymał w 1476 r. od księcia mazowieckiego Konrada różne wolności dla wsi swojej Boimia (KM.).
W XIX wieku wieś Bojmie (Boimie), leżała w pow. węgrowskim, parafii Oleksyn, gminie Sinołęka. Od r. 1852 dobra te należały do Januarego Suchodolskiego, znakomitego malarza, który tam umarł (SGKP). Obecnie wieś ta nosi nazwę Bojmie i położona jest w województwie mazowieckim, powiecie siedleckim, gminie Kotuń.
Genealogia
(osób: 27)

• JAKUB Bojemski (ok. 1810-po 1854); zam. Kutno, Sieradz (MK Kutno, Sieradz); ż. (p. 1836) Julianna Kozarska (ok. 1820-po 1854); dzieci: Godzimir, Wenanty.

• MARIA Tekla Korab-Bojemska (ok. 1860-po 1887), c. Antoniego i Aleksandry Marczewskiej; m. (1887 Warszawa, św. Krzyż) Marian Edward Roman Miaskowski (ok. 1860-po 1887), s. Edwarda i Józefy Mrozowskiej; ślub w Warszwie (MK Warszawa: św. Krzyż).

Źródła: Bon. t.1/368-370; Dw. Teki; Nies.; Urus.; SGKP t.1/292.

Bojarski

Bojarski h. Sas vel Czarnota-Bojarski, Sas-Bojarski, rodzina czerwono- ruska, zapewne pochodzenia wołoskiego, pisała się „de Bojary”. Przydomek ich Czarnota. Wyszli ze wsi Bojary w ziemi przemyskiej. Rodzina wymieniana przez Długosza jako osiadła i na Pomorzu 1478 r., występuje w aktach trembowelskich i przemyskich od 1567 r. Hryczko, Tomasz i Sieńko dziedziczyli na Bojarach 1589 r. (Paw.). Bojarscy byli właścicielami m. in. dóbr Wasilkowce w powiecie trębowelskim 1747, Młociny i Łomianki pod Warszawą ok. 1810. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie w latach 1839-1853.
Genealogia
(osób: 64)

• JÓZEF Kalasanty Michał z Bojar Czarnota-Bojarski (ok. 1810-19 VI 1859), s. Leona i 1ż. Elżbiety Łaszczyńskiej, prawd. właściciel dóbr Młociny i Łomianki pod Warszawą; zm. Golina; ż. (1851 Warszawa, św. Andrzej) Adamina Otto- Trąmpczyńska h. Topór (1811-28 XII 1885), c. Adama i Józefy Suchorzewskiej h. Zaremba; zm. Warszawa, lat 74; ślub w Warszawie (MK Warszawa: św. Andrzej); 1v. żona (1838) Ignacego z Łaszczyna Łaszczyńskiego h. Wierzbna (1806-1869); dzieci: Michał, Leon, Tadeusz, Urszula.

• URSZULA Czarnota-Bojarska (1853-1894), c. Józefa i Adaminy Trąmp- czyńskiej; m. (p. 1874) Jakub Gay (1843-1903); dzieci: Ryszard (1874-1875), Oskar (1876-1887), Witold (ur. ok. 1880), Zofia (ur. ok. 1880), Delfina Gay (ur. 1885) – Gay.

Źródła: Bon. t.1/367-368; Dw. Teki; Bork. Rocz. t.2/422-423; Nies.; Urus.

Bojanowski

Bojanowski h. Junosza (odm.), rodzina wielkopolska, pochodząca z Bojanowa leżącego w powiecie kościańskim. Jednak przez Bojanowskich zamieszkałe były także wsie Bojanowo Suwaki, Bojanowo Gozdzie i Bojanowo Chrapuńskie w powiecie raciążskim. Protoplastą tej rodziny jest Gunter (Guncerz) Pradel z Bojanowa, podstarości kościański 1391.
Genealogia
(osób: 79)

• KONSTANCJA Bojanowska (1798-1867), c. Bogusława i Magdaleny Kęszy- ckiej, literatka, publicystka, ur. Krzekotowice, zm. Poznań, poch. Budziszewo (Budziszewko) k/ Obornik (PSB; Dw. Teki); m. (1819) Józef Łubieński h. Pomian (ok. 1790-po 1830), kapitan wojsk polskich.

• MICHAŁ Ignacy Bojanowski (23 II 1865-12 I 1932), s. Paulina i Julii Święto- chowskiej, ziemianin, działacz społeczny i polityczny; właściciel majątku Klice w pow. ciechanowskim, który nabył od swego szwagra Faustyna Mościckiego; ur. Włóki w pow. płockim, zm. Klice, poch. Leków w pow. ciechanowskim, w grob. rodz. (PSB; Leksykon sławnych Mazowszan, Ciechanów 1977); ż. Jadwiga Rudowska (ok. 1870-po 1900), z majątku Rumoka w pow. mławskim; dzieci: Stanisław, Jan, Tadeusz, Jadwiga, Maria, Szymon, Michał, Zofia.
 
Źródła: Bon. t.1/366; Dw. Teki; Nies.; Urus.

Bombek

Bombek h. własnego vel Bąbek, wyszli z Prus, gdzie Jan, Jerzy, Wiliam i Melchior 1620 r., a Jerzy Wawrzyniec i Fryderyk dziedziczyli jeszcze w 1702 r. (Kętrz.). Jedna linia osiedliła się w Wielkopolsce i ziemi czerskiej, gdzie posiadali części dóbr Dąbrówka Podłężna, Piotrowice (Piotrkowice), Dobiesz i Lipków (AGZ Czersk). Z nich: Krzysztof (zm. 1720), kapitan gwardii królewskiej, następnie pułkownik piechoty wojsk koronnych.
Herb ich przedstawia tarczę dzieloną wzdłuż; w prawym polu czerwonym lew złoty, w lewym niebieskim pięć róż na ukośnym pasie srebrnym. W szczycie hełmu korona.  
Genealogia
(osób: 23)

• JULIANNA Karolina Bombek (ok. 1780-po 1815), c. Józefa i Marianny Zaczyńskiej; 1m. NI. Mikorski h. Ostoja (ok. 1770-p. 1812); 2m. (1812 Piaseczno) Ksawery Teodor Dzierzbicki h. Topór (ok. 1776-28 I 1822), s. Szymona i Józefy Saryusz-Gomolińskiej h. Jelita; zm. Warszawa, poch. u OO. Kapucynów (MK Piaseczno); dzieci: Natalia, Hortensja (ur. 1815) – Dzierzbickie.

• SAMSON Bombek h. wł. (ok. 1660-po 1697), generał artylerii koronnej; kapitan gwardii królewskiej, kapitan i sekretarz artylerii koronnej 1697, następnie generał (AGZ Wschowa); ż. Gertruda Taubenheim (ok. 1660-po 1690); dzieci: Adam, Andrzej.

Źródła: Bon. t.1/378-379; Dw. Gen.; Dw. Teki.

Borkowski

Borkowski h. Junosza, dawna rodzina mazowiecka, gałąź senatorskiej rodziny Rościszewskich, wzięła nazwisko od wsi Borkowo Wielkie w woj. płockim. 

Brykczyński

Brykczyński h. Gwiaździcz, rodzina pochodzenia niemieckiego, właściwym jej nazwiskiem było Fabricius; z nich jedna linia przeniosła się do Polski i została nobilitowana za króla Stanisława Augusta w 1790 r. W XIX wieku byli właścicielami dóbr Pacyków i Dębnik w Galicji, w pow. stanisławowskim.
Genealogia
(osób: 73)

• HELENA Brykczyńska (ok. 1870-po 1892), c. Jana i Michaliny Włoszkiewicz, z parafii Skalmierzyce (Dz. Poznański nr 229 z 5 X 1892); m. (4 X 1892 Skalmierzyce) Jan Michałowski (ok. 1860-po 1892), s. Tomasza i Antoniny Nawrockiej, właściciel składu materiałów piśmiennych „Globus” w Poznaniu; ślubu udzielił proboszcz NI. Włoszkiewicz, wuj panny młodej.

• STANISŁAW Brykczyński  (1841-1912), s. Stanisława i Wandy hr. Zamoyskiej, działacz społeczny, ziemianin; właściciel dóbr Pacyków i Dębnik w pow. stanisławowskim, prezes rady powiatowej w Stanisławowie; 1ż. (ok. 1864) Idalia (Ida) Światopełk-Czetwertyńska (1838-1867), c. Borysa i Narcyzy Olizar; dzieci: Mieczysław; 2ż. (1885) Maria Russanowska z Russanowiec h. Trąby (ok. 1860-po 1890), c. Kajetana i Lucyny (Lucylli) Orłowskiej; dzieci: Stanisław, Zofia, Maria.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/448-449; Dw. Teki.

Breza

Breza h. własnego vel Briza, Bryza, von (de) Briesen, rodzina wielkopolska, z której pierwszy Ernest przybył w 1591 roku do Polski. Stanowią polską odrośl rodziny von Briesen, wiodącej się z Marchii, a w XV wieku już osiedlonej na Śląsku w miejscowości Cybalin (Ziebelle) k/

Boniecki

Boniecki h. Bończa, vel Fredro-Boniecki, rodzina mazowiecka, używająca przydomku Fredro, na znak tożsamości pochodzenia z tą rodziną, wymieniana w aktach urzędowych od 1408 r.