Dębski h. Prawdzic
vel Dembski, rodzina małopolska, wymieniona przez Paprockiego w 1584.
Jej rodzinnym gniazdem była wieś Dębska Wola w woj. krakowskim. W
połowie XVI wieku przenieśli się w Płockie, gdzie nabywszy dobra
ziemskie, założyli osadę Dębsk. Pierwszym znanym Dębskim w woj. płockim
jest Paweł, poborca generalny woj. płockiego 1550, dziedzic na Dębsku w
dawnej ziemi zawkrzeńskiej, dzisiaj pow. mławskim. Dębscy byli
właścicielami m. in. dóbr Bolewo i Sławogóra w pow. mławskim, Humięcin i
Marchwat w ziemi ciechanowskiej, Opatowiec w ziemi bielskiej.
• APOLINARY Dębski (1799-31 XII 1877), s. Feliksa i NI. Trzcińskiej,
leśnik, urzędnik, ziemianin; początkowo nadleśny leśnictwa rządowego
Augustów, później inspektor objazdowy wszystkich leśnictw rządowych w
gubernii augustowskiej; mieszkał w Białobrzegach k/ Augustowa; po
śmierci żony nabył w 1849 dobra Przybojewo w dawnej ziemi
wyszogrodzkiej; ż. Róża Haberman (ok. 1800-p. 1849), c. sędziego pokoju
powiatu mariampolskiego; dzieci: Bronisław, Mieczysław, Wacław,
Władysława, Walentyna.
Źródła: Nies.; Żych. t.2/64-74.
piątek, 24 marca 2017
Buszczyński
wtorek, 21 marca 2017
Zielonacki
Zalutyński
Zalutyński h. własnego (in.
Bielina, Grabie odm.), już w XVI wieku byli właścicielami Zalutynia w
woj. brzeskim, wsi od której wzięli nazwisko. Akta grodzkie brzeskie
wymieniają w 1586 Grzegorza (Hrehorego), dziedzica Zalutynia, w sprawie o
ustanowienie granic pomiędzy
Wojniłłowicz
Wojniłłowicz h. własnego
(in. Syrokomla odm.) v. Woyniłłowicz, Wojniłowicz, Woyniłowicz, stara
rodzina litewska, według podania rodzinnego wywodząca się od rycerza
Wojniły, który wraz z Jagiełłą przybył do Polski, przyjąwszy za swój
herb Syrokomlę.
Oprócz głównej gałęzi sawicko-puzowskiej, istniały jeszcze dwie boczne linie, nazwane od dóbr przez nie posiadanych - mokrańską i niańkowską. Wojniłłowiczowie byli właścicielami m. in. dóbr Sawicze, Puzów i Boryszyn w pow. nowogródzkim, które przez kilka wieków pozostawały ich dziedzictwem. Z nich: Ludwik, stolnik mozyrski 1647. Trojan, podczaszy mścisławski 1648, wojski nowogródzki 1658, podkomorzy nowogródzki 1669. Tomasz, chorąży wołkowyski 1662. Gabriel, stolnik nowogrodzki, starosta lityński 1667. Edward (1847-1928), członek rosyjskiej Rady Państwa z gubernii mińskiej 1906-1909, prezes Koła Polskiego; autor wspomnień z lat 1847-1928.
Oprócz głównej gałęzi sawicko-puzowskiej, istniały jeszcze dwie boczne linie, nazwane od dóbr przez nie posiadanych - mokrańską i niańkowską. Wojniłłowiczowie byli właścicielami m. in. dóbr Sawicze, Puzów i Boryszyn w pow. nowogródzkim, które przez kilka wieków pozostawały ich dziedzictwem. Z nich: Ludwik, stolnik mozyrski 1647. Trojan, podczaszy mścisławski 1648, wojski nowogródzki 1658, podkomorzy nowogródzki 1669. Tomasz, chorąży wołkowyski 1662. Gabriel, stolnik nowogrodzki, starosta lityński 1667. Edward (1847-1928), członek rosyjskiej Rady Państwa z gubernii mińskiej 1906-1909, prezes Koła Polskiego; autor wspomnień z lat 1847-1928.
Odmiana w herbie — w polu czerwonym złota łękawica ze strzałą obróconą grotem w dół; nad koroną trzy złote pióra strusie.
Genealogia
(osób: 105)
Genealogia
(osób: 105)
• ANTONI Woyniłłowicz (1773-1855), s. Adama i Karoliny Sulistrowskiej, marszałek szlachty powiatu słuckiego; chorąży nowogródzki, za czasów napoleońskich podprefekt departamentu, następnie przez 30 lat obierany marszałkiem powiatu słuckiego; dziedzic dóbr Sawicze w pow. nowogródzkim; ż. (p. 1804) Teofila Odyniec h. własnego (ok. 1780-po 1804); dzieci: Aniela, Tadeusz, Adam.
• ZOFIA Woyniłłowicz (ok. 1840-po 1860), c. Tadeusza i Kazimiery Jodko-Narkiewicz, dziedziczka dóbr Klarymanty i Karolińce; m. (p. 1861) Leon Domański h. Laryssa (1830-1892), właściciel dóbr Bilewicze i Bielicze w Słuckiem, oraz wsi Klarymanty i Karolińce, otrzymanych za żoną w posagu; dzieci: Michał, Tadeusz, Zenon, Edward – Domańscy.
Źródła: Żych. t.3/308-312.
Virion
Somkowicz
Somkowicz h. Sas (odm.)
vel Dziemianowicz-Somkowicz, rodzina litewska, od wieków osiadła w pow.
oszmiańskim, używająca przydomku Dziemianowicz. Somkowiczowie zostali
wylegitymowani ze szlachectwa przed deputacją wywodową guberni mińskiej
1833, uzyskując potwierdzenie z departamentu Heroldii 1842, 1843 i 1853.
Pierwszym z nich, wymienionym w aktach grodzkich był Aleksander,
któremu za zasługi król Zygmunt III nadał w 1587 osadę ziemską zwaną
Krepniatczyzna, położoną w pow. bracławskim. Odmiana w herbie — w koronie pięć piór strusich zamiast ogona pawiego, przebitych strzałą z lewej strony tarczy w prawą.
• FILEMON Somkowicz (ok. 1680-po 1723), s. Fabiana i NI. Werenkównej, cześnik oszmiański 1723; ż. NN. (ur. ok. 1690); dzieci: Leon Jan, Tymoteusz.
Źródła: Żych. t.3/254-256.
• FILEMON Somkowicz (ok. 1680-po 1723), s. Fabiana i NI. Werenkównej, cześnik oszmiański 1723; ż. NN. (ur. ok. 1690); dzieci: Leon Jan, Tymoteusz.
Źródła: Żych. t.3/254-256.
Pogorski
Pogorski h. Ogończyk, rodzina kujawska, pisząca się z Kościelca. Jest jednego pochodzenia z Kościeleckimi,
co udowodniła w XIX wieku, legitymując się ze szlachectwa w 1835.
Pierwszy z Kościelca Pogorski zapisany jest w Metrykach koronnych 1511.
Jedna linia przeniosła się na Ruś Czerwoną i Podole, gdzie posiadała m.
in. klucz mytkowski w pow. latyczowskim, do którego należały dobra
Mytki, Przemoszczanica, Marianówka, Wołodyjowce, Kosarzyńce,
Wereszczatyn, Szepinki, Kuźmińce i inne. Z nich: Antoni, miecznik
podolski, elektor 1764. Fabian, miecznik kaliski ok. 1760.
• JULIAN z Kościelca Pogorski (ok. 1820-po 1880), s. Jana i Tekli Milatyńskiej, deputat Izby szlacheckiej guberni podolskiej; dziedzic dóbr Misiorówka i inne; ż. Irena Korwin-Mikucka h. Ślepowron (ur. ok. 1840), z linii żmudzkiej; dzieci: Aleksander, Emanuel, Maria, Róża.
Źródła: Nies.; Żych. t.3/208-211.
• JULIAN z Kościelca Pogorski (ok. 1820-po 1880), s. Jana i Tekli Milatyńskiej, deputat Izby szlacheckiej guberni podolskiej; dziedzic dóbr Misiorówka i inne; ż. Irena Korwin-Mikucka h. Ślepowron (ur. ok. 1840), z linii żmudzkiej; dzieci: Aleksander, Emanuel, Maria, Róża.
Źródła: Nies.; Żych. t.3/208-211.
Owsiany
Subskrybuj:
Posty (Atom)