
Grudziński h. Grzymała, vel Grudzieński, Grodziński, Grodzieński, magnacka w XVII stuleciu rodzina wielkopolska, pisali się „z Grudny”.
SERWIS GENEALOGICZNY - GENEALOGICAL RESEARCH
• Gromadzenie oraz analiza danych
• Dostęp do aktualnej bazy - kontakt
• Gotowe genealogie do wydrukowania w formacie pdf
Grzybowski h. Prus II (in. Wilczekosy), na Mazowszu, gałąź rodu Windyków, następnie używali nazwy Windyka (Windika) jako przydomku. Przywilej z 1345 r. książąt mazowieckich, Ziemowita i Kazimierza, wydany dla rodu Prusów, wspomina już o Windyce (Codex Masoviens.). Dopiero w XV stuleciu Windykowie od swych posiadłości Grzybowa i Grabowa wzięli nazwiska Grzybowski i Grabowski. Wsią gniazdową Grzybowskich jest Grzybowo in. Grzybowo Windyki, w dawnym pow. mławskim, parafia Wieczfnia. Regestra poborowe z 1578 r. wymieniają m. in. Mikołaja, dziedzica Grzybowa Windyki, Stanisława Plebanka, Jana i Wojciecha Ściborów, dziedziców Grzybowa Wielkiego, Stanisława z braćmi Rugałów, dziedziców Grzybowa Rugał. Grzybowscy podpisali elekcje 1648, 1674, 1697 r. z ziemią warszawską, 1674 i 1697 r. z ziemią czerską i nurską. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji 1782, w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, w guberni podolskiej 1853-1855, kowieńskiej 1856. Z nich: 4 kasztelanów 1633 — 1758. – Stefan Dobrogost, kasztelan lubelski 1633. Franciszek, kasztelan inowrocławski 1695-1710. Stanisław (zm. 1716), kasztelan czerski 1713. Izydor, kasztelan czerski 1752, ustąpił 1758.
Kanimir h. Abdank
(in. Habdank) vel Kagnimir, Kaimir, wygasła rodzina małopolska, której
nazwisko pochodzi od staropolskiego imienia Kanimir. Kanimirowie herbu
Abdank byli właścicielami m. in. dóbr Tuchowicz w pow. łukowskim 1422,
Jedlanka, tamże, parafia Tuchowicz, w latach 1552-1580. Prawdobodobnie
Długosz myli się twierdząc, że są herbu Zgraja. Pisali się pierwotnie z
Końradzca in. Kunradzca w pow. płońskim, skąd widocznie wyszli (Bon.). Z
tej rodziny: 1 kasztelan 1520.Biesiekierski h. Pomian, vel Besiekierski, rodzina senatorska w woj. inowrocławskim i łęczyckim. Pochodzą od Sokołowskich tegoż herbu, a nazwisko Biesiekierski ustaliło się dopiero na przełomie XVI i XVII stulecia.