Cętkowski

Cętkowski h. Pobóg, vel Centkowski, Cetkowski, Czetkowski, pisali się z Radzinka i Cętków (de Radzinko et Cętki), w ziemi dobrzyńskiej, dzisiaj Cetki, gmina i powiat Rypin, woj. kujawsko-pomorskie.

Chludziński

Chludziński h. Cholewa odm. (in. Cholewa II), vel Chludzieński, na Mazowszu i Podlasiu, dom licznie rozrodzony, w XV i XVI wieku w powiatach łomżyńskim, ostrołęckim i wiskim, szlachta przeważnie zagrodowa.

Chmielewski

Chmielewski h. Gozdawa (in. Śmiara), vel Chmieleski, Chmielowski, drobna szlachta w ziemi łomżyńskiej.

Cholewicki

Cholewicki h. Cholewa, vel Holewicki, nazwisko wzięli prawdopodobnie od wsi Cholewy w ziemi nurskiej, parafia Nur, pow. Ostrów Mazowiecka, woj. mazowieckie.

Chromiński

Chromiński h. Lubicz, vel Chromieński, dom licznie rozrodzony w powiecie łukowskim; pisali się „na Chromnie”. Ich gniazdem jest wieś Chromna w parafii Zbuczyn, obecnie pow. Siedlce, woj. mazowieckie. 

Chrostowski

Chrostowski h. Ostoja, vel Chróstowski, Chrustowski, licznie rozrodzona szlachta zagrodowa w ziemi wiskiej i łomżyńskiej, a była i w woj. krakowskim, które według Uruskiego może być ich rodzinnym gniazdem

Chudzyński

Chudzyński h. Cholewa, vel Chudziński, Chudzeński, Chudzieński, pisali się z Chudzyna w woj. płockim, w parafii Zagroba, obecnie gmina Drobin.

Ciągliński

Ciągliński h. Prus I (in. Turzyna, Turzyma), na Mazowszu, Podlasiu i w woj. lubelskim. Franciszek i żona jego Teresa z Janiszewskich, otrzymali konsens królewski w 1746 r., na wykupienie sołtystwa w Ogonowicach ze starostwa opoczyńskiego, z rąk Małachowskiego. Józef, zastawny posesor Tołstego, w powiecie winnickim ok. 1770. Marcin, wiceregent łukowski 1780. Marcin i Mikołaj, posiadacze wójtostwa w Bobrownikach ok. 1784. Franciszek, podstoli wendeński 1784. Potomkowie tego ostatniego, zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Ciborowski

Ciborowski h. Kościesza, rzadko Czyborowski, może też Tyborowski, na północnym Mazowszu, w ziemi wiskiej i łomżyńskiej, przeważnie drobna szlachta. Nazwisko wywodzi się od imienia własnego Czcibor, występującego także w wersjach Cibor, Ścibor.

Cichocki

Cichocki h. Nałęcz, vel Ciechocki, rzadko Czychocki, Cichoski, Cichowski, według Paprockiego na Podgórzu 1584 r. Z czasem rozeszli się po całym kraju.