Kowalski

Kowalski h. Korab, vel Korab-Kowalski, Korabita-K., rodzina sieradzka, wywodząca się ze wsi Kowale k/ Sieradza, obecnie gmina i powiat Sieradz, woj. łódzkie.

Kaliński

Kaliński h. Jelita, vel Kaleński, pisali się z Kalinia in. Kalenia, rodzina sieradzka, wyszła ze wsi Kaliń in. Kaleń w pow. łęczyckim. Z tej rodziny: Klemens z Chodowa, kasztelan kazimierski w latach 1374-1400. Używali przydomku Lasota, który w XVIII wieku zamienili w nazwisko. 

Rudzki

Rudzki h. Abdank (in. Habdank), vel Skarbek-Rudzki, pisali się „na Rudkach”, nazwisko wzięli od wsi Rudki w ziemi czerskiej. Jedna gałąź tej rodziny osiedliła się na Ukrainie, druga na Litwie.

Sękowski

Sękowski h. Prawdzic, vel Senkowski, Seńkowski, rodzina mazowiecka, pisząca się z Wielkiego Sękowa in. Seńkowa w woj. płockim, wymieniana w aktach urzędowych już od 1467 r.

Kossecki

Kossecki h. Rawicz vel Kosecki, Kossocki, rodzina małopolska, pisząca się z Kossocic in. Kossecic w pow. szczyrzyckim, wsi która przestała do nich należeć już w XVI stuleciu. Dom niegdyś osiadły w woj. krakowskim, następnie rozrodzony po innych województwach, należy do szeroko rozgałęzionego w Małopolsce rodu Rawiczów, gałęzi Warszów, wspólne- go pochodzenia z Łagiewnickimi i Bełzowskimi, a także Dembińskimi, Ostrowskimi i Ożarowskimi. W końcu XIV wieku było kilkunastu dziedziców w Kossocicach, a wszyscy jeszcze Rawicze. Warsz, dziedzic na Kossecicach, Ożarowie i Rudni wymieniany jest w aktach grodzkich i ziemskich krakowskich ok. 1421.
Genealogia
(osób: 396)
 
• RÓŻA Teresa Ewelina (Ewa) Kossecka (28 VIII 1808-1888), c. Pawła i Petronelli Nowosielskiej, dama austriackiego Krzyża Gwiaździstego 1872; metryka urodzenia w Nabrożu; m. (16 II 1833) Piotr hr. Szeptycki h. wł. (ok. 1800-11 VIII 1843), wlaściciel dóbr Lipsk, Dziewiętniki k/ Wybranówki i Przyłbice.

• STANISŁAW Wawrzyniec Kossecki (ok. 1820-22 XI 1873), s. Ksawerego i Zofii Wisłockiej, szambelan rosyjski, rzeczywisty radca stanu, referendarz rady stanu i członek rady nadzorczej kolei żelaznej warszawsko-wiedeńskiej, kawaler orderu św. Anny 2. klasy; właściciel dóbr Grabów i Grondów w gub. warszawskiej; ż. Olga Brzozowska h. Belina (ok. 1830-po 1873), c. Piotra, marszałka szlachty pow. olgopolskiego i Teofili Orłowskiej h. Lubicz, sędzianki podolskiej i starościanki ostrogskiej; dzieci: Maria, Zofia, Olga.

Źródła: Bon. t.11/313; Dw. Teki; Żych. t.1/90-94.

Kraszewski

Kraszewski h. Jastrzębiec (in. Boleścic) vel Kraszowski, Krasowski, Krassowski, rodzina mazowiecka, jeszcze za czasów Paprockiego używająca przydomku Zdzieszek, od imienia jednego z przodków – Zdziesława inaczej Zdzisława, a od herbu: Boleścic, Kudbrzyn i Kaniowa. Gniazdem ich jest wieś Kraszewo (dawniej też Kraszowo, Krasowo) k/ Raciąża, w dawnym pow. raciąskim. Są jednego pochodzenia z Krassowskimi, wymienionymi w przywileju Bolestów, wydanym przez Ziemowita ks. mazowieckiego 1408, wśród których rzeczywiście znajdował się Zdzisław z Krassowa. Według legend herbowych, a potwierdzają to Bielski i Paprocki, wywodzili się z ziemi krakowskiej, jednak ponieważ należeli do rodów najbardziej uwikłanych w mord na św. Stanisławie, po dokonaniu tej zbrodni musieli uchodzić na Mazowsze. Kraszewscy rozdzielili się na trzy linie: wielkopolską, wołyńsko-litewską i koronną, zwaną też od dóbr Szarzyn w pow. wyszogrodzkim – szarzyńską. Jedna gałąź otrzymała dziedziczny tytuł hrabiowski w Cesarstwie Rosyjskim, ale wkrótce wygasła. 
Inna rodzina Kraszewskich, sądząc po imionach i położeniu dóbr – herbu Zadora, wywodziła się z Kraszewic w pow. radomskowskim, woj. sieradzkim.
Genealogia
(osób: 139)

Józef Ignacy Kraszewski 

(1812-1887)

• JÓZEF Ignacy (Ignacy Józef) Kraszewski (26 VII 1812-19 III 1887), s. Jana i Zofii Malskiej, prozaik, poeta, publicysta, krytyk, wydawca, historyk, działacz społeczny i polityczny, najpłodniejszy autor w historii literatury polskiej, ps. Bogdan Bolesławita i in.; kurator okręgu naukowego na Wołyniu; doktor filozofii honoris causa Uniwersytetu Lwowskiego i Krakowskiego, członek honorowy Akademii Umiejętności w Sztokholmie i Societa Didascalica Italiana, prezes honorowy Kongresu Międzynar. Literackiego w Paryżu, komandor austr. orderu Franciszka Józefa, komandor włoskiego orderu św. Maurycego i Łazarza, obywatel honorowy miasta Krakowa i Lwowa; wychowywany we wsi Romanów k/ Białej Podlaskiej, dzierżawca wsi Omelno w pow. łuckim od 1838; właściciel dóbr Gródek (Horodec), Hubin i Kisiel na Wołyniu; po 1863 mieszkał w Dreźnie, obwiniony o zdradę Niemiec, pod zarzutem udzielania informacji wywiadowi francuskiemu 1881, zamknięty w Moabicie do 1883, skazany został wyrokiem zapadłym w 1884 na 3 ½ roku twierdzy, zwolniony z powodu złego stanu zdrowia po 18 miesiącach; ur. w Warszawie, metryka w parafii Św. Krzyża, zm. w Genewie, poch. na Skałce w Krakowie; ż. (10 VI 1838 Prawutyn, na Wołyniu) Zofia Woronicz h. Pawęża (ok. 1820-1890), c. Wojciecha, marszałka szlachty powiatu zwiahelskiego i Franciszki Kruszewskiej h. Abdank; bratanica prymasa Jana Pawła Woronicza; zm. w Warszawie, poch. tamże; dzieci: Konstancja, Jan, Franciszek, Augusta.

• KAZIMIERA Kraszewska (1854-po 1875), c. Lucjana i Stefanii Sułkowskiej; ur. w Dołhem; m. (1874 Dołhe, kaplica domowa) Zdzisław Rulikowski h. Korab (ok. 1840-po 1875), właściciel dóbr Honiatycze w gub. lubelskiej.

Źródła: Bon. t.12/245-252; Bork. Rocz. t.1/499-501, t.2/534-537; Żych. t.1/94-100; PSB t.15.

Mańkowski

Mańkowski h. Jastrzębiec (in. Boleścic, Bolesty), znani w Małopolsce, w ziemi dobrzyńskiej, na Rusi i na Litwie. Pierwsza wzmianka o nich znajduje się w przywileju z 1408 r. wydanym przez ks. mazowieckiego Siemowita dla Alberta (Wojciecha) de Mańkowa herbu Bolesty (ex clenodio Bolesty).

Szumlański

Szumlański h. Korczak vel Szumleński, zapewne również w wersji Szumliński, Sumliński i Szumliski, stara i senatorska rodzina ruska, wywodząca się prawdopodobnie od bojarstwa ruskiego, której wsią gniazdową były Szumlany in. Wielkie Szumlany w dawnym woj. ruskim. Niektórzy z Szumlańskich przenieśli się na Litwę, i osiedli w pow. wiłkomierskim. Z nich Kazimierz, wystawił ołtarz w Owańskach i altarystę przy nim fundował w 1678. Z tej rodziny trzech senatorów – trzech biskupów.
Genealogia
(osób: 85)

• DAMIAN (Demian) Szumlański (ok. 1660-12 IX 1683), s. Michała i Zofii Rudnickiej, rotmistrz chorągwi pancernej we IX 1683, uczestnik wyprawy wiedeńskiej; dowódca podjazdu wysłanego przez Sobieskiego 8 IX 1683, ciężko ranny, zm. po kilku dniach, poch. w mieście Tuln n/ Dunajem (Dyakowski).

• JÓZEF Szumlański (ok. 1770-1839), s. Tomasza i 1ż. Rozalii Głębockiej, legionista, pułkownik wojsk polskich; szef batalionu 2. pułku ułanów w 1806, pułkownik i adiutant polowy ks. Józefa Poniatowskiego 1809; uczestnik kampanii 1792, bitwy pod Zieleńcami 1794, pod Racławicami, Szczekocinami, przez cały okres oblężenia Warszawy i pod Maciejowicami; służąc w Legionach uczestniczył przy zdobyciu fortecy St. Leon; pod dowództwem Bonapartego był w Egipcie, w bitwie pod Szebreis, Piramidami i Salachie, w kampanii rosyjskiej, w bitwie pod Austerlitz; gdy wracał z Egiptu, w archipelagu przy wyspie Syffanta dostał się do niewoli tureckiej, w której przebywał prawie półtora roku, wykupiony przez ks. Adama Czartoryskiego, wstąpił na nowo w szeregi wojsk francuskich; odznaczony kawalerskim Krzyżem Polskim, oficerskim Legii Honorowej 29 I 1803, oraz kawalerskim Krzyżem Neapolitańskim; zm. we Lwowie; ż. Anna Pieńczykowska herbu Brzeźna, c. Stanisława, konsyliarza sądów szlacheckich stanisławowskich i Franciszki Świejkowskiej h. Trzaska; dzieci: Stanisław, Sydonia.

• MARIANNA Szumlańska (ok. 1690-po 1720), c. Aleksandra i Ludwiki Starzeńskiej; m. Aleksander Trzecieski (ok. 1690-po 1740), podstoli kijowski 1715, później kaszelan kijowski (AGZ Trembowla).

Źródła: Dw. Teki; Dyakowski, Diariusz odsieczy wiedeńskiej; Nies. t.8/632-633; Stup. t.3/129-130; Żych. t.1/224.

Jaszowski

Jaszowski h. Lubicz, vel Jaszewski, w Małopolsce i na Podolu, pisali się z Jaszowic. Wyszli ze wsi Jaszowice w parafii Cerekiew, obecnie gmina Zakrzew, pow. Radom, woj. mazowieckie. 

Łopuszański

Łopuszański h. Sas, rodzina czerwonoruska, szeroko rozrodzona, wzięła nazwisko od wsi Łopuszanka w ziemi przemyskiej, w której posiadali dziedziczne wójtostwo (1600, 1617), a wyszli z Komarnik, z których się też zwykle pisali (Bon.). Niektórzy używali przydomków Homicz (Chomicz) v. Humiecz, Kąsewicz i innych. Łopuszańscy podpisali elekcję Stanisława Leszczyńskiego w 1733 z woj. wołyńskim. Udowodnili szlachectwo w sądzie grodzkim i ziemskim przemyskim 1782, tegoż roku przed komisją magnatów galicyjskich, w Wydziale Stanów galicyjskich 1808, 1823 i 1832 r., w galicyjskim Wydziale Krajowym 1866, w guberniach – wołyńskiej i kijowskiej 1888-1904, na Wołyniu 1858-1888, 1897.

• BAZYLI Homicz Łopuszański (ok. 1720-po 1790), s. Jana i Marianny Turczynowskiej, miecznik żydaczowski, regent grodzki horodelski; razem z innymi Łopuszańskimi, zaczął w 1790 legitymację szlachecką, ale jej nie dokończył (A. Fam. For. Nob.; AGZ Przemyśl); ż. (ok. 1750) Marianna Nehrebecka (ok. 1730-po 1750); dzieci: Onufry.

• EUFROZYNA Łopuszańska z Artamowa (ok. 1660-po 1690), c. Jana i NN.; m. (1682 Pietnice) Jan Łuszczyński (ok. 1650-po 1690).

Źródła: Bon. t.16/1-5; Nies.; Urus.