Nowakowski

Nowakowski h. Ślepowron, w pólnocnym Mazowszu i województwie sandomierskim. Są zapewne pochodzenia neofickiego, wzmiankowani po raz pierwszy 1733 r. Notowani w aktach sanockich 1750 r. Wymienia ich w XVIII wieku Małachowski w „Zbiorze nazwisk szlachty...”. Zostali wyle- gitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 
Z nich: Leon Marcin, burgrabia wiski 1757. 

• KORNELIA Nowakowska (1839-1867), c. Urbana i Eleonory Suchockiej; ur. Warszawa, chrz. 1840, zm. Kapera, parafia Lipce Rejmontowskie, gm. Łyszkowice, pow. Łowicz, obecnie woj. łódzkie, uwagi: zamężna (MK Warszawa: św. Jan, Lipce Rejmontowskie); m. (1866 Warszawa) Jan Dobromir Zygmunt Buksicki (ok. 1830-po 1867); ślub w parafii  św. Krzyża, uwagi: ona panna (MK Warszawa: św. Krzyż).

• SZYMON Nowakowski (ok. 1795-1862/79), s. Jana i Katarzyny Ejsmontówny; zamieszkały Warszawa; razem z synami wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1862 r. z herbem Ślepowron (Urus.; Szl. Król.); ż. (ok. 1820) Aniela Wolańska (ok. 1800-1879), c. Wincentego i Katarzyny Jarmułowicz; zm. Warszawa, lat 79, uwagi: wdowa (MK Warszawa: św. Barbara); dzieci: Czesław, Edward.

Źródła: Bork. Sp. 282; Szl. Król.; Urus. t.12/183; Żern. t.2/141.

Nowakowski h. własnego (in. Trzy księżyce, Krojcjusz, Krocjusz lub Strocjusz odm.), rodzina neoficka, osiedlona na Rusi Czerwonej, wylegitymowana ze szlachectwa w Galicji 1782 i 1787, w Królestwie Polskim 1842. W XVIII i XIX stuleciu byli właścicielami dóbr Bieny k/ Bobowy w woj. krakowskim, Stasin w pow. brodzkim, miasta Biłgoraj w woj. lubelskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: Jan, neofita litewski, otrzymał nobilitację 1764. Józef, żołnierz wojsk polskich 1831, ksiądz opat żółkiewski (Żółkiew) 1865, prałat domowy papieski. Franciszek, urzędnik w Radomiu, wylegitymowany w Królestwie 1853.
Herb — w polu błękitnym trzy złote półksiężyce, dwa i jeden, rogami w prawo; nad hełmem w koronie trzy pióra strusie (Ostr.). 
Genealogia
(osób: 22)

• KLEMENTYNA vel Cecylia Klementyna Natalia Nowakowska (23 II 1818-1893), c. Stanisława i Teresy Szczygielskiej; ur. Warszawa, chrz. 1835, zm. tamże, uwagi: wdowa Glotz z domu Nowakowska (Sęcz.; Nejm.; MK Warszawa: św. Jan, św. Aleksander); m. (1842 Warszawa) Karol Bogumił Glotz h. Melissa (8 IX 1799-p. 1893), s. Karola i Katarzyny Gałczyńskiej, radca dworu; ur. Pietryków; ślub w parafii św. Jana (MK Warszawa: św. Jan); dzieci: Stanisław Leon (ur. 1843 Warszawa), Karol Wiktoryn (ur. 1844), Władysław Józef (ur. 1847), Leonia Klementyna (ur. 1848), Aleksander Teodor (ur. 1852) – Glotzowie.

• MIECZYSŁAW Nowakowski (ok. 1850-po 1882), s. Stanisława i Henryki Trembeckiej, właściciel dóbr Stasin w pow. brodzkim; ż. (p. 1879 Skomorochy k/ Sokala) Helena Korzeniowska h. Nałęcz (ok. 1850-po 1882), właścicielka dóbr Skomorochy k/ Sokala; dzieci: Stanisław.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/524, t.2/592-593; Dw. Gen.; Nejm.; Ostr. t.2/233; Sęcz.; Urus. t.12/181-182, 183; Mateusz Mieses, Z rodu żydowskiego, s. 24, 32, 188; Wikipedia.

Niedźwiecki

Niedźwiecki h. Ogończyk (in. Powała) vel Powała-Niedźwiecki, Niedź- wiedzki, pisali się z Niedźwiedzia. Jan, syn Melchiora, dziedzic Niedź- wiedzia 1590 (Wyr. Tryb. Lubel.). Według Niesieckiego byli w woj. bełskim. Jednakże, ta licznie rozrodzona rodzina wyszła z północnego Mazowsza i być może do nich należała wieś Niedźwieckie pod Wąsoszem. Jedna gałąź osiedliła się w W. Ks. Litewskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: Andrzej, dworzanin Zygmunta Augusta, poseł sandomierski na elekcję 1573 r., protestował przeciw władzy prymasów. – Bartłomiej, kanonik wileński 1580.
Genealogia
(osób: 91)

• JÓZEF Niedźwiecki (ok. 1760-po 1810), s. Adama i Bogumiły Wroczyńskiej, dziedzic wsi Kurki, dawny pow. augustowski, parafia Grajewo, obecnie woj. podlaskie; w Herbarzu Uruskiego błędnie: wsi Kurkowa (Urus.; MK Grajewo); ż. (1801 Szczuczyn) Józefata vel Józefa Obrycka (ok. 1780-po 1810); ślub w parafii Szczuczyn (MK Szczuczyn); dzieci: Wiktor, Ignacy, Adam.

• MARIA Powała-Niedźwiedzka (ok. 1900-po 1945), scenograf; m. Kazimierz Brodzikowski (1897-1979), aktor, reżyser, dyrektor teatru (SBTP).

Źródła: Nies.; Urus. t.12/82-83.  

Niedźwiecki h. Ostoja vel Niedźwiedzki, rodzina mazowiecka, której gniazdem jest zapewne wieś Niedźwieck (Niedźwiedzk, lub może Niedźwieckie pod Wąsoszem) w ziemi łomżyńskiej, gdyż z niej się pisali. Do tego herbu zalicza Duńczewski niektórych Niedźwiedzkich, osiedlonych w ziemi łomżyńskiej, a następnie na Rusi Czerwonej. 
W XIX stuleciu Niedźwieccy dziedziczyli majątek Wańkowice. pow. Rudki, Galicja.
Genealogia
(osób: 31)

• FRANCISZKA Niedźwiecka (ok. 1740-ok. 1775), c. Pawła i Klary Karwowskiej; intercyza ślubna spisana w Tyszkowicach 30 I 1761; m. (ok. 1761) Rafał Jerzy Żurowski h. Leliwa (4 V 1734-29 X 1797), s. Tobiasza i Zofii Dubrawskiej, cześnik nowogrodzki 1762, asesor ziemi sanockiej 1762, marszałek koła rycerskiego 1764, cześnik owrucki 1772, członek Stanów galicyjskich po 1782; dziedzic dóbr Żurowice, Rączyna, Pantalowice, Mikulice, Ostrów, Łąki, Bereska, Wola itd.; wylegitymował się ze szlachectwa w sądzie grodzkim sanockim 1782; ur. Pantalowice, poch. Hoczew, pow. Sanok, gdzie znajduje się epitafium rodziny; 2v. żonaty (28 IX 1779) z Joanną Lewicką z Olszan h. Rogala (ok. 1750-po 1779), córką Ignacego Adama, łowczego lwowskiego, podstarosty przemyskiego, a potem kasztelana inflanckiego i Marianny Tarniewieckiej h. Jastrzębiec; dzieci: Antoni, Jan, Salomea, Katarzyna – Żurowscy.

• JACEK (Hiacynt) Niedźwiecki (ok. 1670-po 1710), s. Kazimierza i Marianny Szumowskiej, podstarości i sędzia grodzki kolneński 1708;  dziedzic dóbr Niedźwieck i Żabno (Urus.); ż. Petronela Mieczkowska (ok. 1680-po 1710); dzieci: Antoni, Józef, Florian, Paweł.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/521, t.2/579; Nies.; Urus. t.12/83.

Nartowski

Nartowski h. Trzaska, rodzina mazowiecka, wymieniona przez Paprockiego w 1584. Nazwisko wzięli od wsi Narty w powiecie bialskim (dawniej rawskim, parafia Biała Mazowiecka), gdzie dziedziczyli już w pierwszej połowie XVI wieku.

Mysłowski

Mysłowski h. Rawicz, rodzina podlaska, wzięła nazwisko od wsi Mysłowo w ziemi łukowskiej, parafia Wilczyska. Później osiedlili się m. in. na Rusi Czerwonej i Wołyniu. Cytowani w aktach urzędowych nieprzerwanie od 1506 roku. W XVI wieku używali jeszcze czasem przydomku Prandota, co oznacza że wywodzą się od starego rodu Rawiczów Prandotów (Prędotów). Mysłowscy wylegitymowali się ze szlachectwa w Galicji w 1783. W XIX stuleciu posiadali w Galicji m. in. dobra Koropiec w pow. buczackim, Zubrzec i Zwiniacz.
Genealogia
(osób: 153)

płk Mieczysław Mysłowski

(1896-1939)

• MIECZYSŁAW Jan Rawicz-Mysłowski (29 X 1896-12 IX 1939), s. Ludwika i Karoliny Kołyszko, pułkownik Wojska Polskiego; w czasie I wojny światowej oficer 5 pułku piechoty Legionów; absolwent Wyższej Szkoły Wojennej; od X 1925 szef sztabu 1 dywizji piechoty Legionów w Wilnie; w latach 1927-1930 dowodził 1 pułkiem czołgów w Poznaniu; awansowany na pułkownika 1929, dowódca 4 dywizji piechoty od 3 września 1939; odznaczony krzyżem Virtuti Militari kl. V, Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi; ur. Nowy Dwór k/ Odessy, Rosja, poległ w bitwie nad Bzurą (PSB t. 22 s. 361; MK Warszawa: św. Aleksander); ż. (1920 Warszawa, św. Aleksander) Helena Marianna Borkowska (ok. 1900-po 1921); dzieci: Marta.

• ZOFIA Mysłowska (1825-11 II 1881), c. Franciszka i Honoraty Mysłowskiej; m. (5 III 1855) Alfred hr. Poniński h. Łodzia (19 IV 1825-po 1860), s. Augusta i Marii Ponińskiej h. Łodzia, kapitan wojsk austriackich; dzieci: August (ur. 1856), Franciszek Karol (ur. 1859), Maria Honorata (ur. 1859) – hr. Ponińscy.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/520, t.2/578-579; Krzep. Młp.; Urus. t.11/364-366; Bohaterowie 1939 online.

Młodecki

Młodecki h. Półkozic, vel Siestrzeniec-Młodecki, Młodocki, Mołodecki, Młodęcki, rodzina małopolska, pisząca się z Wielkiego Młodęcina, obecnie Młodocin Duży in. Młodęcin w pow. radomskim, parafia Kowala

Łodyński

Łodyński h. Sas, rodzina czerwonoruska, niegdyś pisząca się z Łodyni. Gniazdem rodu jest Łodynia pod Nahorcami, w powiecie lwowskim. 
Łodyńscy byli elektorami króla Augusta II w 1697 z województwa ruskiego. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w sądzie ziemskim lwowskim w 1782 roku. W XIX stuleciu byli właścicielami m. in. dóbr Milatyn Nowy i Stary w pow. kamioneckim, w Galicji. Z nich Józef, regent ziemski lwowski 1777-1782.
Genealogia
(osób: 30)

• HIERONIM Eliasz z Łodyni Łodyński (ok. 1820-po 1882), s. Piotra i Petronelli Grekówny Sługockiej, ziemianin, członek Stanów galicyjskich w 1840, kawaler papieskiego Orderu Św. Grzegorza; właściciel dóbr Milatyn Stary i Nowy w pow. kamioneckim; 1ż. (ok. 1840) Julia Jaźwińska h. Grzymała (ok. 1820-1848); dzieci: Elżbieta, Jadwiga, Klotylda, Stanisław; 2ż. (ok. 1850) Julia hr. Sołtyk h. wł. (ok. 1830-1879); dzieci: Jerzy, Hieronim, Łucja; 3ż. (1881) Wanda Sulimierska (ok. 1830-po 1882).

• KLOTYLDA z Łodyni Łodyńska (1848-po 1902), c. Hieronima i 1ż. Julii Jaźwińskiej, właścicielka dóbr Rozhucze i Lubieniec w pow. stryjskim 1902 (Spis właścicieli dóbr tabularnych w Galicji 1902); m. Julian Barański h. Ślepowron (ok. 1840-1883/1902), ziemianin, właściciel dóbr Łukawica Niżna w pow. stryjskim 1883 (Bork.); dzieci: Włodzimierz Hieronim Barański (ur. ok. 1865).

Źródła: Bon. t.15/350-351; Bork. Rocz. t.1/512, t.2/553-554.

Łodziński

Łodziński h. Radwan v. Łodzieński, rodzina małopolska, wywodząca się z woj. krakowskiego, nazwisko wzięła od wsi Łodziny (potem Łodzinka) w powiecie sanockim. Pisali się z Radwanowic w pow. proszowskim lub z Chorągwicy k/ Wieliczki. Są jednego pochodzenia z Radwańskimi i Barańskimi herbu Radwan, a wszystkie te rodziny pochodzą od Zebrzydowskich z Więcborka na Śląsku. W XIX stuleciu byli właścicielami m. in. dóbr Ropa w pow. grzybowskim, Żupanie i Wyżłowa w pow. stryjskim, w Galicji

Genealogia
(osób: 94)

• CYRYL Jan Klemens Łodziński z Chorągwicy (1759-po 1816), s. Pawła i Anny Strzelbickiej, ziemianin, dziedzic części dóbr Żupania i Wyżłowa w pow. stryjskim; wylegitymował się ze szlachectwa razem z bratem Józefem i stryjem Karolem w sądzie grodzkim przemyskim 1782; ur. w Przemyskiem (Bon.; Bork.); ż. (1813) Katarzyna Wyszotrawka (Wyszatrawka, Wyszotrawczanka) (ok. 1780-po 1820); 2v. żona Jerzego Targońskiego; dzieci: Eleonora, Kazimierz, Mikołaj, Leon, Jan.

• KATARZYNA Łodzińska (ok. 1760-po 1790), c. Sebastiana i Salomei Rogowskiej; 1m. Mikołaj Szczepański (ok. 1760-po 1790); 2m. Józef Saryusz-Wilkoszewski h. Jelita (ok. 1760-po 1790).

Źródła: Bon. t.15/357-363; Bork. Rocz. t.1/512-513, t.2/555-560; Dw. Teki; Nies.; Urus.

Liskowacki

Liskowacki h. Sas, rodzina czerwonoruska, wyszła ze wsi Liskowate w ziemi przemyskiej. Dymitr i bratankowie jego, Michał i Jan, otrzymali w 1633 r. od króla Władysława IV przywilej na popostwo w Liskowatem. Jedna linia rodu używała przydomku Michałowięta, na pamiątkę pochodzenia od Michała żyjącego ok. 1600 r. Liskowaccy zostali wylegitymowani ze szlachectwa w sądach grodzkim i ziemskim przemyskim, oraz grodzkim halickim w 1782, w Stanach galicyjskich we Lwowie 1834. Jeden z nich, Jan zwany Janeczko, wziął to przezwisko za nazwisko rodowe i dał początek żyjącej w Galicji rodzinie Janeczków (Bon.).
W XIX stuleciu byli m. in. właścicielami i dzierżawcami dóbr Głębokie i Czerniatyn w pow. horodeńskim.
Genealogia
(osób: 41)

• PIOTR Liskowacki Michałowię (1830-p. 1883), s. Józefa i Katarzyny Kołodyńskiej, ziemianin, właściciel dóbr Głębokie w pow. horodeńskim; razem z braćmi wylegitymowany ze szlachectwa w Stanach galicyjskich we Lwowie 1834; jego metryka w parafii w Korostowicach (Bork.; MK Korostowice); ż. Malwina Ostrowska (ok. 1860-po 1883), dziedziczka dóbr Głębokie (Bon.; Bork.); dzieci: Józef, Kazimierz, Teodor.

• RYSZARD Liskowacki (12 VII 1932-16 XII 2006), pisarz, dramaturg, poeta, dziennikarz i publicysta; od 1954 roku związany ze Szczecinem; znany m. in. z powieści dla młodzieży "Wodzu, wyspa jest twoja" (Wikipedia).

Źródła: Bon. t.14/362-364; Bork. Rocz. t.1/509, t.2/549; Wikipedia.

Lgocki

Lgocki h. Jastrzębiec, vel Ligocki, rodzina małopolska, pisząca się ze Lgoty, często wskutek złej wymowy pisani Ligockimi. Wzięli nazwisko od wsi Lgota i Lgotka w dawnym powiecie miechowskim, woj. krakowskim, parafia Miechów.

Kruszelnicki

Kruszelnicki h. Sas, rodzina czerwonoruska, używająca przydomków Czulewicz, Fryzowicz, Lepiszewicz, Łazarewicz, Procewicz, Sławnikowicz, Surulewicz i Zieniewicz.
Nazwisko wzięła od dóbr Kruszelnica n/ Stryjem, które prawem lennym były nadane przez króla Władysława Jagiełłę braciom Iwanowi i Damianowi w 1395 r. a potwierdził to nadanie król Zygmunt August 10 X 1556. W XIX stuleciu byli właścicielami dóbr Dubie, Podlipiec i Berezka w pow. złoczowskim.
Genealogia
(osób: 234)

• EUFROZYNA Kruszelnicka (ok. 1660-po 1690), c. Aleksandra i Zofii Orchowskiej; m. Adam Jordan h. Trąby (ok. 1650-po 1680), podkoniuszy koronny; ich syn, Józef Spytek Jordan, sprzedał w 1724 część swoją Kruszelnicy, Krzysztofowi Kruszelnickiemu, podczaszemu żydaczowskiemu (AG Lwów).

• MIECZYSŁAW Kruszelnicki (1846-po 1882), s. Kajetana i Julii Bem, żołnierz wojsk polskich 1863, właściciel części dóbr Podlipiec i Bereska Pasieka w pow. złoczowskim, w Galicji; ż. (1874 Płuchów) Helena Mierzyńska h. Leliwa (1858-po 1882), c. Rafała z Baryłowa, żołnierza wojsk polskich i Wincenty Biłgorajskiej; dzieci: Juliusz, Helena, Roman.

Źródła: Bon. t.12/351-356; Bork. Rocz. t.1/502-503.