Niewęgłowski

Niewęgłowski h. Jastrzębiec vel Niewęgłoski, szeroko rozrodzona rodzina mazowiecka, przeważnie drobnoszlachecka, pisząca się z Niewęgłowa na Mazowszu. Później zakładali wsie tejże nazwy w innych miejscach, m. in. Niewęgłów w dawnym powiecie łukowskim, parafia Radzyń Podlaski (Krzep.). Akta urzędowe wymieniają ich tam już w 1580. W pobliżu Radzynia znajdowała się wieś Niewęgłosz, gdzie Niewęgłowscy dziedziczyli od XVII do XIX wieku. Liczne gałęzie tego domu osiedlały się oprócz Podlasia, na Wołyniu, Rusi Czerwonej i Litwie. Dla rozróżnienia się Niewęgłowscy używali różnych przydomków, takich jak Dzierżek, Dzindzioł, Grach, Śmietanka i Wasko. Gałąź litewska miała przydomek – Dobut. W XVIII i XIX stuleciu posiadali na Litwie dobra Krycewicze, Danejków, Szczołno i Paszkowszczyzna w powiatach bracławskim i dziśnieńskim.
Genealogia
(osób: 169)

• IGNACY Dobut Niewęgłowski (ok. 1810-23 IV 1859), s. Ferdynanda i Anny Lewandowskiej, prezydent sądów granicznych powiatu dziśnieńskiego; dziedzic dóbr Krycewicze i Dancyszów w powiecie dziśnieńskim; ż. Edwina (Edwarda) Rudnicka h. Lis (ok. 1810-po 1840), c. Aleksandra i Ewy Szauman h. wł.; dzieci: Michalina, Adela.

• JOANNA Dobut Niewęgłowska (ok. 1730-po 1760), c. Franciszka i 1ż. Heleny Pruszewskiej; 1m. Antoni Mirski (ok. 1730-ok. 1760); 2m. Konstanty Zacharewicz (ok. 1730-po 1760).

Źródła: Bork. Rocz. t.2/586-587; Nies.; Krzep. Mał.; Urus. t.12/131-134.

Morykoni

Morykoni h. własnego vel Morikoni, właściwie Moriconi, rodzina pochodzenia włoskiego, otrzymała indygenat w Polsce 1673, na co potwierdzenie 1676. Z nich Tomasz (zm. 1751), jezuita, autor, teolog. Michał Tadeusz, podkomorzy wiłkomirski, wicemarszałek trybunału litewskiego 1760, starosta poruński, poseł na sejm 1765, deputat na trybunał litewski 1773. Marcjan, pisarz skarbowy litewski 1748, starosta grodzki wiłkomirski 1773. Józef (zm. 1811), generał wojsk polskich. Benedykt (zm. 1815), pisarz wielki litewski 1775, starosta grodzki piński 1778. Ignacy (zm. 1822), starosta grodzki brzeski 1781, starosta grodzki wiłkomirski 1782, pisarz skarbowy litewski, poseł na sejm 1786-1788. W XVIII i XIX stuleciu byli właścicielami dóbr Świadość, Sóły i Towiany w pow. wiłkomirskim.
Genealogia
(osób: 15)

• ANNA Morykoni (ok. 1850-po 1882), c. Lucjana i 2ż. Ludwiki Ledóchowskiej; m. (9 IV 1874) Bronisław Mineyko h. Leliwa (1845-po 1882), s. Tomasza i Emilii Wawrzeckiej, właściciel Dubnik, Stachowców i Widz Łowczyńskich w gub. wileńskiej; dzieci: Władysław, Tomasz, Józef – Mineykowie.

• LUCJAN Morykoni (30 X 1818-po 1865), s. Hieronima i Gertrudy Sakowicz, właściciel Świadości i Sół w pow. wiłkomirskim; 1ż. (14 IX 1840) Maria Łopacińska (ok. 1820-1841/49); dzieci: Stefania; 2ż. (16 VIII 1849) Ludwika Ledóchowska h. Szaława (ok. 1830-1855/63); dzieci: Anna, Franciszek, Teresa; 3ż. (3 II 1863) Elżbieta Monday (ok. 1840-po 1865); dzieci: Ludwika, Jadwiga, Jan.

Źródła: Bork. Rocz. t.2/577-578; Nies.

Missuna

Missuna h. Kotwica v. Misiuna, Missun, rodzina pochodzenia węgierskiego, osiedliła się na Litwie za panowania Stefana Batorego, później również na Wołyniu i w Inflantach Polskich. W XVIII i XIX stuleciu byli właścicielami dóbr Zabołocie, Rżawiec, Homel i Dubrowka w Inflantach, w pow. lepelskim.
Genealogia
(osób: 17)

• ANNA Missuna (1869-2 V 1922), c. Bolesława i Marii Grzymałowskiej, geolog; ur. Bykowszczyzna, gubernia witebska, zm. Moskwa (PSB t.21/371).

• JÓZEF Missuna (ok. 1800-po 1830), s. Adama i Anny Suszyńskiej, właściciel dóbr Zabołocie w pow. lepelskim; 1ż. NI. Rudomina h. Trąby (ok. 1800-ok. 1820); 2ż. Adela Koziełł-Poklewska h. wł. (ok. 1810-po 1830); dzieci: Henryk, Adolf, Bolesław, Otto.

Źródła: Bork. Rocz. t.2/571-572; Urus. t.11/131.

Miłosz

Miłosz h. Lubicz, rodzina litewska, zamieszkała z pow. kowieńskim, z czasem osiedliła się również w Inflantach Polskich. W XVIII i XIX stuleciu byli właścicielami dóbr Czerej i Druja w pow. kowieńskim, Idotta i Stajki w pow. dziśniańskim, Marki w pow. drysieńskim.
Genealogia
(osób: 24)

Czesław Miłosz
(1911-2004)

• CZESŁAW Miłosz (30 VI 1911-14 VIII 2004), s. Aleksandra i Weroniki Kunat, brat Andrzeja (dziennikarza i reżysera), poeta, prozaik, eseista, historyk literatury, tłumacz; prawnik i dyplomata; w latach 1951–1989 na emigracji, do 1960 we Francji, następnie w USA; laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury (1980); profesor Uniw. Kalifornijskiego w Berkeley i Uniwersytetu Harvarda; w 1993 powrócił do kraju, członek Pol. Akademii Umiejętności, Stow. Pisarzy Polskich, odzn. Orderem Orła Białego; ur. w Szetejniach na Litwie, w pow. kowieńskim (niedaleko radziwiłłowskich Kiejdan), zm. w Krakowie, poch. w Krypcie Zasłużonych na Skałce.

• MARIA Miłosz (ok. 1870-po 1894), c. Franciszka i Sabiny Wojciechowskiej; m. (ok. 1890) Konstanty Jordan-Krąkowski h. Trąby (ok. 1860-po 1894), s. Antoniego i Józefy Bielskiej; dzieci: Irena Maria Krąkowska (1894-1981).

Źródła: Bon. t.15/536; Bork. Rocz. t.2/570; Urus. t.11/95; PSB t.21/271; Wikipedia.

Minejko

Minejko h. Gozdawa, vel Mineyko, rodzina litewska, zamieszkała 
głównie na Wileńszczyźnie.

Miłkowski

Miłkowski h. Prus I, rodzina małopolska, wywodząca się ze wsi Miłkowa Niżna i Wyżna w dawnym pow. nowosądeckim, parafia Przydonica i Siedlec.

Micewski

Micewski h. Prawdzic vel Micowski, rodzina małopolska, wywodząca się z woj. lubelskiego, pierwotnie pisała się Micowski.

Mazaraki

Mazaraki h. Newlin, rodzina pochodzenia wołoskiego, nobilitowana w Rzeczypospolitej 1659 roku (Sigil., Vol. Leg.).

Kuszel

Kuszel h. Drogosław, v. Kuszell, rodzina litewska, pisząca się z Hulidowa w powiecie wilejskim, dawniej też często Hulidowski. Jedna gałąź przeniosła się na Podlasie i na Podole, inna zmieszkiwała w Krakowskiem już w XVI wieku. Kuszlowie byli właścicielami m. in. dóbr Lisowicze w woj. nowogrodzkim, Kossowo-Hulidowo, Wirowo, Wierzchuca Nagórna i Nadolna, Pułkowice i Chrołowice na Podlasiu, Kamionna w ziemi nurskiej, Nowawieś w pow. węgrowskim, Niwiski i Żeliszew w pow. siedleckim, Nowosiółki w pow. lubelskim, Kozuby-Dobrogosty w pow. kaliskim. 
Genealogia
(osób: 87)

• JULIAN z Hulidowa Kuszel vel Kuszell (1816-1898), s. Michała i 1ż. Ludwiki Krosnowskiej, ziemianin, właściciel dóbr Niwiski i Żeliszewo w gubernii siedleckiej; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim ok. 1840; ż. Maria Popławska (ok. 1820-po 1850); dzieci: Władysław, Bohdan, Julia, Ludwika.

• KAROLINA Teresa Kuszel (1791-1844), c. Józefa i Teresy Ossolińskiej; m. (1815) Ignacy Wężyk z Wielkiej Rudy h. Wąż (1783-1875), s. Kazimierza i Marianny Bogusławskiej. 

Źródła: Bon. t.13/280-283; Bork. Rocz. t.2/539-540; Nies. t.5/471-472.

Kraiński

Kraiński h. Jelita, vel Krajeński, rodzina sieradzka, pisząca się z Krainki, wzmiankowana w aktach urzędowych sieradzkich od 1540. Nabywszy w 1609 r. Hermanowice, w pow. przemyskim, przeniosła się tam, a owe dobra pozostawały w ich ręku nieprzerwanie do XIX wieku.