Kulesza

Kulesza h. Ślepowron, drobna szlachta podlaska ze wsi Kulesze w ziemi bielskiej. Na obszernym kawale ziemi, nad rzeką Rokitą, osadzili Kuleszowie kilkanaście wsi, zwanych Kulesze z różnymi przydomkami, a rozradząjąc się coraz liczniej, przenosili się i w dalsze okolice, jak pod Białystok i w powiat lidzki, gdzie także wsi tegoż nazwiska zakładali (Bon.).

Kulczycki

Kulczycki h. Sas, vel Kolczycki, ze wsi Kulczyce in. Kolczyce w powiecie samborskim, ziemi przemyskiej, obecnie na Ukrainie. 

Krzewski

Krzewski h. Bończa, vel Bończa-Krzewski, Krzeski, ród podlaski, piszący się z Krzeska. Nazwisko wzięli od wsi Krzesk, niegdyś zwanej w dokumentach także Krzesko, położonej w dawnym powiecie łukowskim.

Kryński

Kryński h. Korab, ród Podlaski, którego wsią gniazdową są Krynki w ziemi drohickiej. Według ostatniego podziału administracyjnego, wieś ta znajduje się w woj. mazowieckim, w gminie Paprotnia, pow. Siedlce. 

Krukowski

herb Korwin

herb Ślepowron

Krukowski h. Ślepowron (później Korwin) vel Korwin-Krukowski, Krokowski, rodzina mazowiecka, osiedlona na Litwie, m. in. w woj. trockim. Na początku XIX stulecia w pow. owruckim była wieś Kruki zamieszkana przez szlachtę cząstkową, której przodkowie osiedli w tej wsi w końcu XV stulecia (Urus.).

Kropiwnicki

herb Sas

herb Ślepowron

Kropiwnicki h. Sas, na Rusi Czerwonej, pisali się z Kropiwnika. Nazwisko wzięli od wsi Kropiwnik w ziemi przemyskiej, w powiecie stryjskim (Bon.). 

Krasuski

Krasuski h. Jastrzębiec, licznie rozrodzona, zagrodowa i drobna szlachta na Podlasiu. Podobnie jak Krasuscy należący do innych herbów, także Jastrzębce wywodzą się ze wsi Krasusy w pow. łukowskim.

Kozicki

Kozicki h. Lubicz, na Mazowszu, pisali się z Koziczyna. Nazwisko wzięli od wsi Koziczyn w ziemi ciechanowskiej, obecnie gmina Regimin, pow. Ciechanów, woj. mazowieckie. Wieś ta należała w 1567 roku do Jana i Wojciecha Kozickich. Obok zaś położone Sulmierze i Lipa, były własnością Jana, Wojciecha, Piotra, Stanisława, Sebastiana i Mikołaja Kozickich, wieś Daszkie należała do Wojciecha, a Kołaki-Sojki i Mieczki, do Mikołaja (Paw.). Koziccy byli elektorami 1674 r. z woj. krakowskiego, 1697 r. z ziemi ciechanowskiej, różańskiej i dobrzyńskiej. Zostali wylegi- tymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, w guberni kijowskiej 1800, 1802. 
Genealogia
(osób: 59)

• JULIUSZ Piotr Witalis Kozicki (ok. 1825-po 1870), s. Euzebiusza i Apolonii Doroszewskiej, urzędnik w Warszawie; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1853 r. z herbem Lubicz (Urus.; Sęcz.; Bon.; Szl. Król.); ż. (1863 Warszawa) Jadwiga Brochocka h. Prawdzic (ok. 1828-1912), c. Dominika i Tekli Trembińskiej; zm. Nowy Dwór Mazowiecki, lat 84; ślub w parafii św. Andrzeja (MK Warszawa: św. Andrzej); dzieci: Stefan, Lucjan, Maria.
 

Stanisław Izydor Kozicki

(1876-1958)

• MAGDALENA Kozicka (1859-po 1899), c. Juliana i Marty Malinowskiej (Sęcz.); zamieszkała we wsi Strachów, parafia Kamieńczyk, obecnie pow. Wyszków, woj. mazowieckie; ur. w parafii Kamieńczyk, chrz. 1859 (MK Kamieńczyk); m. (1880 Kamieńczyk) Piotr Wierzba (ok. 1845-po 1899), s. Jana i Magdaleny Matuszewskiej; zamieszkały Strachów, parafia Kamieńczyk; ślub w parafii Kamieńczyk (MK Kamieńczyk); dzieci: Aleksandra (I) (1882-1884), Marian (1883-1884), Aleksandra (II) (ur. 14 IX 1885), Aleksander (1887-1888), Marta (ur. 1896), NI. (ur. 1899, dziecko martwe) – Wierzbowie.

Źródła: Bon. t.12/53-55; Nies.; Szl. Król.; Urus. t.7/363-364; Wikipedia.

Kotowski

Kotowski h. Trzaska, na Mazowszu, pisali się z Kotowic. Nazwisko biorą być może od wsi Kotowice w powiecie warszawskim, których część należała 1580 r. do Krzysztofa Kotowskiego (Paw.).

Kośmiński

Kośmiński h. Lubicz, vel Koszmiński, Koźmiński, Kosmiński, Kośniński, w Małopolsce, pisali się z Kośmina. Nazwisko biorą od wsi Kośmin, w woj. lubelskim, obecnie pow. Puławy, gmina Żyrzyn.