Przybyłowski

Przybyłowski h. Grzymała, Grzymała odm. (in. Grzymała IV), oraz h. Jelita, vel Przebyłowski, Przebołowski, m.in. w Wielkopolsce, w pow. ostrzeszowskim, i na Litwie, w pow. kowieńskim.

Gniazdem tej rodziny jest może wieś Przybyłów, w parafii Lututów, w dawnym pow. wieluńskim, obecnie pow. Wieruszów. Jakub Przybyłowski, występuje w aktach ostrzeszowskich w latach 1676-1688.

Przybyłowscy herbu Grzymała odm. wylegitymowali się ze szlachectwa 1819 r. w ówczesnej guberni kowieńskiej. Odmiana herbu — w murze Grzymały nie ma rycerza i bramy (Urus.).

Franciszek Przybyłowski (Przebołowski) złożył 1774 r. przysięgę po otrzymaniu nobilitacji (Kancl.). Michał Przybyłowski, urzędnik rządu gubernialnego warszawskiego, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie Kongresowym w 1837 r.

• KONSTANTY Przybyłowski h. Grzymała (ok. 1675-1733/37), dziedzic części dóbr Rostoka, w pow. konińskim (Dw. Teki; AGZ Konin); ż. (ok. 1700) Katarzyna Makowiecka h. Pomian (ok. 1680-po 1743), c. Konstantego i Teresy Bojanowskiej h. Junosza (Dw. Teki); jako żona Konstantego Przybyłowskiego, zrzekła się 1714 r. dóbr rodzicielskich (I. Kon.); widzimy ją jednak występującą 1720 r. jako dziedziczkę części Rostoki (ib.), a 1724 r. też i dziedziczką części Kaliskiej (Kaliska); dobra te należały wcześniej do Pomianów Kaliskich; jako wdowa po Przybyłowskim żyła jeszcze 1743 r. (AGZ Gniezno); dzieci: Kazimierz, Jan.

Źródła: Dw. Teki (Regesty); Ostr. t. 2/290; Szl. Król.; Urus. t. 15/41; T. Gajl, Herbarz polski online.