Bujno

Bujno h. Ślepowron, vel Buyno, stara i licznie rozrodzona rodzina mazowiecka — o czym świadczą akta grodzkie i ziemskie ciechanowskie, łomżyńskie i wiskie już w pierwszych latach XV stulecia. 

Bochwic

Bochwic h. Radwan, v. Bokwic, Bukwic, Buchwic, Buchwitz, Bochowicz, pochodzą z Małopolski, są jednego pochodzenia z Pełkami, Cikowskimi i Brandysami, wspólnie z nimi zamieszkując w księstwie oświęcimskim i na Górnym Śląsku w czasach piastowskich. Jedna nawet z linii Bochwiców jeszcze w XVII stuleciu dziedziczyła w księstwie opawskim. Wielu członków tej rodziy przeniosło się na początku XVI wieku się na Litwę, i tam pod wpływem potężnych Radziwiłłów, zmieniło wyznanie z katolickiego na kalwińskie. — Z nich: Filip, kaznodzieja w Kojdanowie, senior zborów kalwińskich białoruskich, właściciel dóbr Usów w woj. nowogrodzkim.

• FLORIAN Bochwic (1799-1856), s. Romualda i Anieli Borzobohatej, pisarz, filozof, pedagog; ur. w Mirze, pow. Baranowicze; ż. Paulina Majewska (ok. 1810-po 1840); dzieci: Jan Otto, Lucjusz, Roman.

Źródła: Kos. t.3/5-11; Urus. t.1/256-257.

Blummer

Blummer h. Blumberg II, v. O`Blummer, O`Bloommer, Blumer, Blümer, mają pochodzić od inflanckiej familii O'Blummer, wywodzącej się ze starej szlachty irlandzkiej. Protoplastą rodziny w Polsce jest Piotr O`Blummer v. Blumer, syn pułkownika artylerii angielskiej, sprowadzonego przez cesarza Piotra Wielkiego do Rosji, jako instruktora wojskowego. W XVIII wieku posiadali na Podolu majątek ziemski Olsza in. Olesza.

Ignacy Blumer
(1773-1830) 

• IGNACY Aleksander Blumer (31 VII 1773-29 XI 1830), s. Piotra hr. Blumberg (?) i Anieli NN., generał brygady wojsk pol.; uczestnik kampanii 1792, insurekcji 1794, walk Legionów 1797/1801, na San Domingo 1802/1803, później w armii Ks. Warszawskiego, w kampaniach 1807, 1809, 1812/1813; kariera wojskowa: porucznik 1794, kapitan 1799, podpułkownik 1803, pułkownik 1812, od 20 I 1815 dowódca 8. pułku piechoty, generał brygady 1818 i dca brygady; w Król. Polskim w sądownictwie wojsk., posłuszny w. ks. Konstantemu, w 1830 zaliczono mu 30 lat i 8 miesięcy „nieskazitelnej" służby wojskowej; przeciwnik wybuchu powstania listopadowego; ur. w Olszy (Oleszy) na Podolu, padł od polskiej kuli pod Arsenałem, poch. na Cm. Powązkowskim, kw. 23 wprost -III-1; 1ż. (1805) Marianna Benicja hr. Ceccopieri (23 VIII 1790–6 II 1828), Włoszka, ur. w Massa-Carrara, zm. w Warszawie; nie mieli dzieci; 2ż. (1829) Konstancja Bonin-Sławianowska h. Jelita (zm. 4 V 1870), c. Jana i Michaliny Bielińskiej; zm. w Meranie; dzieci: Jan.
 
Źródła: Kos. t.3/5-11; Urus. t.1/256-257; PSB.

Buszczyński

Buszczyński h. Strzemię (in. Strzemieńczyk), rodzina nobilitowana w XVI wieku. Jej protoplasta niejaki Buszcza odznaczył się na polu bitwy, za co otrzymał szlachectwo i herb.

Buczyński

Buczyński h. Strzemię, rodzina małopolska, pisząca się niegdyś „na Buczynie”. Nazwisko wzięła od wsi Buczyna, leżącej w powiecie i gminie Bochnia.

Borzęcki

Borzęcki h. Półkozic, licznie rozrodzona rodzina małopolska, nazwisko wzięła od swych dziedzicznych dóbr Borzęcin i Borzęcinek w pow. lubelskim, parafia Krzczonów, gdzie dziedziczyli w 1531 r. (Paw.). Pisali się z Kozarzewa in. Kozarzowa, majątku który posiadali już w XIV stuleciu. Księgi grodzkie wąwolnickie wymieniają ich już w 1335 r. Jedna linia Borzęckich osiedliła się w Wielkopolsce i Sieradzkiem. Z nich: Józef, komornik chełmski, skarbnik żydaczowski, deputat na trybunał 1698. – Antoni, cześnik łęczycki, sędzia ziemski 1720, podkomorzy przemyski 1739. – Franciszek, skarbnik lwowski 1724, starosta żydaczowski, podstoli litewski 1732.
Genealogia
(osób: 264)

 Konstanty Borzęcki 

(1826-1876)

• JÓZEF Borzęcki (29 IX 1820-13 XII 1874), s. Karola i Petroneli Zawadzkiej; wg innych źródeł ur. 1821, zm. Wiedeń; ż. (26 XI 1853 Wilno) Celina Rozalia Leokadia Chludzińska (29 X 1833-26 X 1913), c. Ignacego i Klementyny Kossow; ur. Antowil, zm. Kraków; dzieci: Kazimierz, Celina, Maria, Jadwiga.

• KATARZYNA Borzęcka (ok. 1801-17 VIII 1883), c. Maurycego i Julianny Czochron; ur. Borowiny, zm. Grabki; m. (13 II 1831 Warszawa) Józef Tadeusz Borzęcki (27 X 1793-27 VII 1875), s. Marcina i Klary Paszkowskiej; ur. Rogoźnica, zm. Taczanów lub Brzostówka; dzieci: Emilia. 

Źródła: Bon. t.2/66-68; Dw. Teki; Krzep. Mał.; Nies. t.2; Urus. t.1/352-353; Żych.; Wikipedia.

Braunek

Braunek h. własnego v. Brauneck, rodzina wywodząca się z Pomorza i Prus Zachodnich, gdzie posiadała przez długie lata dobra Niepoczołowice. Na Pomorze mieli przywędrować ze Śląska (Ostr.). Pisali się de Braunki. Jedna gałąź osiadła w Wielkopolsce. Braunkowie byli wyznania rzymsko-katolickiego.
Herb — tarcza podzielona na cztery części. W pierwszej części lewej, dwie białe róże obok siebie i trzecia pod nimi w polu czerwonym; w drugiej części górnej i w pierwszej dolnej (pod różami) dwie skośne belki czarne w złotym polu; w czwartej części półksiężyc złoty rogami do góry, nad którymi dwie gwiazdy złote w polu niebieskim. Nad hełmem korona szlachecka (Ostr.).
Genealogia
(osób: 36)

 Małgorzata Braunek 

(1947-2014)

• JÓZEF Tadeusz Braunek (20 X 1794-23 XII 1847), s. Józefa i Brygidy Borzewskiej, ziemianin, dziedzic dóbr Wieszkowa w powiecie kościańskim; ur. Grudna pow. Oborniki, zm. Wieszkowa, poch. Lubiń (Żych.); ż. (p. 1840) Małgorzata Budziszewska (1796-13 II 1870); zm. Pogrzybowo pow. Ostrów, poch. Lubiń, obok męża; dzieci: Albertyna, Helena, Tadeusz.

• HELENA Braunek (1842-1916), c. Józefa i Małgorzaty Budziszewskiej; m. (15 V 1866 Poznań, św. Wojciech) Norbert Franciszek Józef Szuman (6 VI 1829-16 II 1897), s. Maurycego i Henryki Hoyer, ziemianin, powstaniec 1848 i 1863; brał udział w powstaniu 1848 a w 1863 r. był rotmistrzem ułanów; dziedzic Kujawek w parafii Czeszewo 1866, Tonowa; ur. Czeszewo (Dz. Pozn. 43/97); świadek na ślubie: Florian Braunek, kupiec z Poznania (MK Poznań: św. Wojciech); dzieci: Władysław, Wanda – Szumanowie.

Źródła: Dw. Gen.; Dw. Teki; Ostr. t.2/33; Żych. t.13/14-17.

Bromirski

Bromirski h. Pobóg vel Bromierski, Brumierski, rodzina mazowiecka, wyszła z Bromierza w powiecie bielskim, woj. płockim. 

Brodnicki

Brodnicki h. Łodzia, rodzina wielkopolska, wzięła nazwisko od wsi (dawniej miasteczka) Brodnica w powiecie kościańskim. Stanowili odgałęzienie Łodziców z Choryni (zob. Choryńscy). Bracia Andrzej i Wincenty z Choryni poślubili siostry Katarzynę i Elżbietę, córki Andrzeja z Brodnicy. W XVIII i XIX wieku Brodniccy byli m. in. właścicielami dóbr Wilkowo, Miłosławice i Strzeszkowice w pow. wągrowieckim, Dziećmiarki w pow. gnieźnieńskim, Nieświastowice, Wielka Kołuda w pow. inowrocławskim.
Genealogia
(osób: 51)

• KAZIMIERZ Karol Brodnicki (12 VII 1834-27 II 1888), s. Piotra i Prowidencji Joanny Nieżychowskiej, ziemianin, dziedzic dóbr Dziećmiarki w pow. gnieźnieńskim, sprzedał tę wieś w 1874 hr. Albinowi Węsierskiemu z Zakrzewa; trudnił się potem handlem (Dz. Pozn.); ur. Miłosławice, zm. Poznań (MK Mieścisko, Poznań: św. Marcin); ż. (16 VII 1861 Poznań, św. Marcin) Teresa Radońska (ok. 1840-16 XI 1896), c. Antoniego i Pauliny Białobłockiej; zm. Poznań, lat lat; dzieci: Karol, Wacław, Witold, Tadeusz, Maria, Celina, Paulina.

• TERESA Jadwiga Brodnicka (15 X 1809-14 VIII 1873), c. Karola i Franciszki Kierskiej, dziedziczka Sarbi; ur. Wilkowo, zm. Kunowo, lat 63, poch. 18 VIII 1873 Bytyń (MK Bytyń); (ok. 1837) Maksymilian Ostroróg-Prusimski z Kolna h. Nałęcz (ok. 1790-p. 1873), s. Wincentego i Katarzyny Chłapowskiej h. Dryja; zm. Marienbad; dzieci: Henryk, Klaudyna – Prusimscy. 

Źródła: Bon.; Dw. Teki; Nies.; Urus.

Boniński

Boniński h. Korab v. Buniński, rodzina wielkopolska, wzięli nazwisko od wsi Bunino in. Bonino w powiecie kaliskim. W XVIII wieku już niemal stale nazywali się Bonińskimi. Byli właścicielami m. in. dóbr Wola Stryjewska, Bilewo w pow. piotrkowskim, Kamiennica w pow. kaliskim.
Genealogia
(osób: 20)

• FRANCISZKA Teodora Bonińska (3 X 1823-po 1850), c. Stanisława i Antoniny Byszewskiej; ur. Wola Stryjewska, chrz. Bilewo (MK Bilewo; Nejm.); m. (1848 Łask) Leon Leonard Brzeski (1825-po 1850), s. Józefa i Marceliny Wituskiej, z Łobudzic; ur. Łódź.

• STANISŁAW Boniński (ok. 1750-ok. 1825), s. Chryzostoma i Marianny Tarnogórskiej, ziemianin, podsędek kryminalny obwodu piotrkowskiego; dziedzic dóbr Wola Stryjewska (Nejm.); ż. (ok. 1792) Antonina Byszewska h. Jastrzębiec (ok. 1770-po 1800), c. Ignacego i 1ż. Reginy Gulenty; dzieci: Bernard, Paweł, Edward, Barbara, Bibianna, Benedykt, Franciszka. 

Źródła: Bon.; Dw. Teki; Nejm.; Urus.