Brochocki

Brochocki h. Osoria (in. Ossoria, Osorya, Ozoria), rodzina mazowiecka, pisali się „z Brochocina”.

Brochocin, wieś położona w pow. płockim, w parafii Trzepowo, należała do Brochockich Prawdziców. Zdaniem Bonieckiego, należy przypuszczać, że jeden z Osoriów, czy to z tytułu posagu, czy nabycia, został właścicielem części tego majątku i wziął od niego swoje nazwisko.

Brochockich Osoriów z biegiem czasu spotykamy w woj. łęczyckim. Z tym województwem pisało się dwóch Franciszków, jeden na elekcję Augusta II-go 1697 r., drugi na obiór Stanisława Augusta 1764 r. 

Kazimierz, wojski łęczycki 1744 r. Jan, miecznik łęczycki 1748 r., stolnik inowłodzki 1754 r., żonaty 1755 r. z Brygidą Wilkszycką. Wojciech, burgrabia bobrownicki 1771 r., a komornik ziemski dobrzyński 1791 r. Jan, kapitan gwardii pieszej koronnej 1792 r. Teodor, ksiądz, proboszcz z Dąbrowicy, archidiakon gnieźnieński 1766 r.

Brochoccy herbu Osoria wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862, zostali zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział sandomierski.

Genealogia
(osób: 51)

• JAN Brochocki h. Osoria (ok. 1730-po 1775), chorąży łęczycki; stolnik brzeziński, już 1760 r. był posłem z woj. łęczyckiego na sejm elekcyjny 1764 r.; chorąży orłowski 1765 r., chorąży wielki łęczycki 1769 r.; właściciel dóbr Orłów 1774 r.; wspólnie z żoną otrzymali ok. 1775 r. wójtostwo niemierzyńskie; jego synowie Adam i Antoni wprowadzeni zostali do Grotowa 1790 r. (Bon.; Perp. Czers.; Kancl.); ż. Domicela Cieńska (ok. 1730-po 1760); w aktach także: Domicella C-ka (ib.); dzieci: Adam, Antoni.

• MARIANNA Brochocka h. Osoria (ok. 1720-po 1746), c. Pawła i Marianny Kaczkowskiej h. Świnka; w aktach także: Marianna Brochowska (Bork. Rocz.); m. (29 VI 1738 Worobijówka) Jan Mańkowski h. Zaremba (ok. 1710-po 1746), s. Macieja i Zofii Rutkowskiej, skarbnik gnieźnieński 1744 (ib.); ślub w parafii Worobijówka na Podolu (ib.); dzieci: 1/ Antoni, 2/ Ignacy (1746-po 1801), podkomorzy latyczowski; cześnik owrucki 1778, skarbnik żydaczowski, komisarz cywilno-wojskowy powiatu latyczowskiego 1791, podkomorzy latyczowski 1801; dziedzic dóbr Borówka i Sahinka na Podolu od 1801, a Karyszków i Dołchówka w pow. latyczowskim (Bork.); voto: (1778) Teresa Sulatycka h. Sas (ok. 1760-po 1783), c. Mateusza i Franciszki Szornel (ib.) – Mańkowscy h. Zaremba.

Źródła: Bon. t. 2/120-121; Dw. Teki (Monografie); Nies.; Sęcz.; Urus. t. 1/388.

Brochocki h. Prawdzic, dom w XVI wieku licznie rozrodzony. Pochodzą z Brochocina Szlacheckiego, w pow. płockim, obecnie gm. Radzanowo. 

Imię Andrzeja, ciągle w tym rodzie powtarzające się, każe się domyślać, że Andrzej Brochocki, marszałek nadworny 1414 r. i starosta brzeski 1422 r., nie do Osoriów, lecz do Prawdziców należał (Bon.).

Samuel Brochocki, skarbnik płocki i dworzanin pokojowy królewski 1689 r., utracił urząd skarbnika w 1697 r., z powodu, iż nie był posesjonatem w tym województwie. Michał, podczaszy żytomierski, umarł 1726 r.

Posłowie i elektorowie: Marcin pisał się z woj. płockim na elekcję Jana Kazimierza 1648 r. Elekcję Augusta II-go 1697 r. podpisali: Jan z ziemią zakroczymską, Samuel z ziemią nurską, a Szymon i Marcin z woj. płockim. Ten Marcin, z czasem podwojewodzi zakroczymski, ożeniony 1721 r. z Konstancją z Brańskich. Ignacy z ziemią czerską pisał się na elekcję Stanisława Augusta 1764 r.

Brochoccy herbu Prawdzic wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862.

Genealogia
(osób: 68)

• JADWIGA Brochocka h. Prawdzic (ok. 1828-1912), c. Dominika i Tekli Trembińskiej; zm. Nowy Dwór Mazowiecki, lat 84 (MK Warszawa: św. Andrzej); m. (1863 Warszawa) Juliusz Piotr Witalis Kozicki h. Lubicz (ok. 1825-po 1870), s. Euzebiusza i Apolonii Doroszewskiej, urzędnik w Warszawie; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1853 r. z herbem Lubicz (Urus.; Sęcz.; Bon.; Szl. Król.); ślub w parafii św. Andrzeja (MK Warszawa: św. Andrzej); dzieci: Stefan, Lucjan, Maria.

Walery Brochocki
(1847-1923)

• MARCELI Brochocki h. Prawdzic (ok. 1789-1838/71), s. Antoniego i Marianny Zdziemborskiej (Dziemborskiej), właściciel dóbr Trzcianka Wielka, parafia Bądkowo Kościelne, pow. Płock (MK Bądkowo Kościelne); jego synowie zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1838 r. z herbem Prawdzic (Bon.); ż. (2 VI 1816 Lekowo) Tekla Węgierska (ok. 1795-16 VII 1871), c. Antoniego i Urszuli Ziemięckiej (błędnie: Ziemiańskiej); zm. Rudówko, parafia Bielsk, obecnie pow. Płock, uwagi: wdowa Brochocka, domo Węgierska (MK Bielsk); ślub w parafii Lekowo, pow. Ciechanów, miejscowość: Grzybowo, rozwiedzeni w 1838 r. (MK Lekowo); dzieci: Ferdynand, Adolf, Ludwik, Izabela, Leokadia, Stanisław, Kornel, Daniel.

Źródła: Bon. t. 2/121-122; Dw. Teki (Monografie); Krzep. Prus. t. 2/197; Urus. t. 1/388-389; Wikipedia: 1.