Horodyński h. Korczak, vel Chorodyński, Horodeński, Horodyski, nazwisko wzięli od dóbr Horodno, w ziemi chełmskiej. Na początku XVII wieku jedni osiedlili się na Litwie, a inni na Rusi.
Ród Korczaków Bożydarów dziedziczył w XV wieku na Horodnie i Podchorodnie, w ziemi chełmskiej. Dziedzice Horodna nazwali się Horodeńskimi, a dziedzice Podchorodna – Podhorodeńskimi. Obie rodziny używały przydomku Bożydar. Horodno przeszło w początkach XVII wieku do Borzęckich, następnie zaś do Dobrosielskich i Barańskich (AGZ Poznań).
Waśko z Horodna, zwany Sielech, w ziemi chełmskiej 1517 r. Gabriel Horodeński i Iwan Chrodeński, 1542 r., Mikołaj 1543 r., Jan 1545 r., Wacław 1581 r. w ziemi chełmskiej. Bazyli i Hawryło Horodeńscy, właściciele Horodna 1564 r. (Paw.). Łukasz Horodyński, syn Jerzego, 1590 r. (Wyr. Lub.). Michał, towarzysz roty pancernej, podczaszy żytomierski 1667 r. (Zap. Lub.).
Paweł, pułkownik wojsk królewskich i Stefan Horodeńscy, pisali się z ziemią chełmską, na elekcję Augusta II-go w 1697 r. Łukasz, towarzysz chorągwi usarskiej, został chorążym czerniechowskim 1697 r. Żonaty z Anną Rudnicką, umarł w 1704 r. Stefan, wójt łozdziejski, sędzia kapturowy woj. wileńskiego 1764 r. Michał, sędzia ziemski wileński 1794 r.
Horodyńscy herbu Korczak wylegitymowali się ze szlachectwa przed Deputacją Wywodową wileńską 1801 r.
Z herbem Korczak wylegitymowało się w Królestwie wielu potomków Samuela z Horodnian Horodyńskiego herbu Ślepowron, komornika ziemskiego bielskiego 1654 r.
• DOMICELA Horodyńska h. Korczak (ok. 1690-po 1718), c. Łukasza i Anny Rudnickiej; z drugim mężem Janem Mycielskim zeznała 1718 r. zapis dożywocia w Chełmie (Bon.); m. 1m. Mikołaj Siestrzewitowski (ok. 1670-ok. 1715); 2m. (ok. 1715) Jan Mycielski h. Dołęga (ok. 1670-po 1718).
• ŁUKASZ Horodyński h. Korczak (ok. 1650-1704), s. Michała i Apolonii Dąbrowskiej h. Radwan (Żądło-Dąbrowskiej; w herbarzach błędnie: Apolonii Jedłówny, Jedło), towarzysz chorągwi husarskiej, chorąży czerniechowski 1697 r.; dziedzic części wsi Horodno, w ziemi chełmskiej; na ½ swych dóbr zapisuje 1680 r. żonie Annie Rudnickiej posag 3. 000 zł; posesor wsi Zaborowo, pow. szadkowski, 1681 r. (Bon.; Dw. Teki; AGZ Kalisz); ż. (ok. 1680) Anna Rudnicka (ok. 1660-po 1685), c. Stanisława i Katarzyny Gułtowskiej h. Leszczyc; bratem jej rodzonym był Szymon Rudnicki 1681 r.; dzieci: Domicela.
Źródła: Bon. t. 7/350-351; Dw. Teki; Sęcz.; Urus. t. 5/192-193.
Horodyński h. Ślepowron, vel Horodeński, Horodyski, Horodziński, Hordyński, Hordziński, rodzina podlaska, w ziemi bielskiej, pisała się „na Horodnianach” albo „z Horodnian”. Ich gniazo rodowe Horodniany, leżą obecnie w gminie Juchnowiec Kościelny, pow. Białystok.
Według Kapicy-Milewskiego używali herbu Ślepowron, ale wielu z nich wylegitymowało się z herbem Korczak, a niektórzy nawet pisali się Horodyskimi. W 1533 r. nastąpiło rozgraniczenie wsi Klepacze od Horodnian, własności Andrzeja, Piotra, Jana, Jacka Horodzińskich i ich stryjów. Liczni już wtedy dziedzice Horodnian dopełnili 1540 r. działu tych dóbr, a 1569 r. złożyli przysięgę wierności, po przyłączeniu Podlasia do Korony.
Marek Horodziński z Horodnian, syn Iwocha, odstąpił 1654 r. pewną sumę synowi swemu Samuelowi, komornikowi ziemskiemu bielskiemu. Tenże Samuel zapisał 1676 r. sumę żonie swej, Katarzynie Świackiej, córce Mikołaja. Michał Horodyński, syn powyższego Samuela i żona jego, Katarzyna Siekierska, córka Wojciecha, sprzedali 1704 roku Ichnatki, leżące w pow. grodzieńskim.
Potomkowie wymienionego wyżej Samuela, komornika ziemskiego bielskiego, wylegitymowali się ze szlachectwa sądzie ziemskim lwowskim 1782 r. jako „Korczakowie Horodyńscy”, a następnie w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1863, także z herbem Korczak.
(osób: 79)
• KAROL Horodyński z Horodnian h. Ślepowron (ok. 1710-po 1770), s. Michała i 1ż. Katarzyny Siekierskiej, szambelan Stanisława Augusta ok. 1770; tenże zapewne Karol Horodyński, nazywany pułkownikiem wojsk pruskich 1742 r., zaś pułkownikiem królowej węgierskiej w latach 1747-1750; jako chrzestny występuje 21 X 1742 r. u Żelisławskich w parafii Kotłów, pow. Ostrzeszów; zaś w latach 1747 i 1750, w parafiach Kotłów i Mikorzyn rodzą się jego dzieci (Dw. Teki; MK Kotłów; MK Mikorzyn); dziedzic dóbr Horodniany, w ziemi bielskiej, i Ichnatki, pow. grodzieński; Horodniany oddał w zastaw Piątkowskiemu 1766 r.; jego synowie, jako „Korczakowie Horodyńscy” udowodnili swoje szlachectwo 1782 r., w sądzie ziemskim lwowskim, zaś wnukowie wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862, również z herbem Korczak; (Bon.; Urus.; Sęcz.); 1ż. (ok. 1745) Franciszka Józefa Magdalena NN. (ok. 1700-ok. 1750); dzieci: Józef, Egidiusz; 2ż. (ok. 1750) Konstancja Zajączek z Wrzący h. Świnka (ok. 1730-po 1752), c. Jakuba i Anny Pruszak-Bieniewskiej h. Leliwa; dzieci: Rafał, Franciszek, Maciej, Karol, Józef, Tekla.
(1806-1863)
• LEONIA Tekla Wanda Horodyńska z Horodnian h. Ślepowron (ok. 1886-po 1907), c. Bolesława Franciszka i Izabeli Marii Huba h. Przeginia; ur. Warszawa; m. (30 I 1907 Warszawa) Roman Wincenty Goebel (ok. 1880-po 1907), s. Zygmunta i Walerii Goebel; akt ślubu spisano 4 II 1907 (MK Warszawa: św. Aleksander).
Źródła: Bon. t. 7/351-352; Urus. t. 5/193-194; Wikipedia: 1.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz