Hermanowski

Hermanowski h. Junosza, pisali się „z Hermanowic”, w ziemi przemyskiej. Obecnie Hermanowice leżą w powiecie i gminie Przemyśl.

Pochodzą od Piotra z Grochowiec, sędziego ziemskiego przemyskiego, który otrzymawszy od króla Władysława Jagiełły w 1422 r. dobra ziemskie Grochowce, Hermanowice, Małkowice, Berendiowice, Kormanice z Komuchami i Gwoźdźcem, wydzielił synowi Janowi Hermanowice. Jan, od 1439 r. zaczął się pisać Hermanowskim, ale nazwisko ustaliło się dopiero w XVI wieku, w którego początkach jeszcze naprzemian Hermanowskimi, lub Grochowskimi, pisali się potomkowie Piotra (Bon.).

Jan Hermanowski, stolnik czerniechowski 1731 r. Michał, podczaszyc oszmiański 1752 r. Józef, kapitan gwardii pieszej koronnej 1785 r.

Hermanowscy herbu Junosza wylegitymowali się ze szlachectwa w sądzie ziemskim lwowskim 1782 r., lecz herbu którego używają nie przedstawili. Wylegitymowali się także przed Deputacją Wywodową wileńską 1805 r., oraz w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862, zostali zapisani do ksiąg generalnych oraz do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział kielecki.

Z herbem Junosza wylegitymowali się także niektórzy z Hermanowskich z ziemi bielskiej, mających właściwie herb własny, tj. podkowa ze strzałą.

Genealogia
(osób: 27)

• ANTONINA Hermanowska z Hermanowic h. Junosza (ok. 1820-po 1843), c. Wincentego i Antoniny Krzesz h. Leliwa; ur. prawd. Wadów, parafia Kraków-Ruszcza, nr domu 1 (MK Kraków-Ruszcza); m. (27 VIII 1842 Stary Korczyn) Maksymilian Koehler (ok. 1820-po 1843), s. Benedykta i Józefy Baron; w aktach pisany także: Kochler; ślub w parafii Stary Korczyn, obecnie pow. Busko-Zdrój, miejscowości: Stary Korczyn, Czarkowy (MK Stary Korczyn); dzieci: 1/ Jan Maksymilian Koehler (ur. 23 VI 1843); ur. Czarkowy, parafia Stary Korczyn, chrz. 1843 (MK Stary Korczyn).

• WINCENTY Maciej Hermanowski z Hermanowic h. Junosza (1788-18 XI 1846), s. Pawła i Joanny Pawlińskiej (w aktach także: Anny Rawlińskiej), administrator dóbr i plenipotent ks. Radziwiłłów w Królestwie Kongresowym ok. 1816-1846; mieszkał we wsi Kocina, parafia Kocina, pow. Kazimierza Wielka, 1817 r.; następnie we wsi dóbr Wadów, nr domu 1, parafia Kraków-Ruszcza, 1818 r. (MK Kraków-Ruszcza); zm. Czarkowy, parafia Stary Korczyn, ówczesny pow. miechowski, obecnie pow. Busko-Zdrój, własności dziedzicznej Aleksandry ze Steckich ks. Radziwiłłowej, lat 58; według innej wersji miał lat 63; zostawił żonę i sześcioro dzieci (MK Stary Korczyn; Kur. Warsz. 317/1846); jego syn wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie 1844 r., z herbem Junosza, został zapisany do ksiąg generalnych oraz do ksiąg szlachty ówczesnej guberni radomskiej, oddział kielecki (Sęcz.); ż. (22 IX 1816 Kraków-Ruszcza) Antonina Krzesz h. Leliwa (ok. 1794-po 1846); zapewne c. Antoniego i Ewy Bieleckiej; w aktach pisana także jako Krzeszówna; ślub w parafii Kraków-Ruszcza, miejscowość: Wadów, uwagi: on kawaler lat 28, ona panna lat 22 (MK Kraków-Ruszcza); dzieci: Władysław, Wincenty (I), Eugenia, Antonina, Adolf, Symforian, Karol, Wincenty (II).

Źródła: Bon. t. 7/268-270; Nies. t. 4/355-356; Sęcz.; Urus. t. 5/136-137.