Górski

Górski h. Bożawola, w ziemi gostyńskiej; z nich 1 biskup 1810—1818.

Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik Heraldyczny, t. 1.


Górski h. Dąbrowa, w północnym Mazowszu. Jan, komornik ziemi wiskiej 1617. Stanisław, dziedzic dóbr Suchcice w pow. ostrołęckim, parafia Goworowo, parafia Czerwin, 1853. 

Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

• BRONISŁAWA Górska h. Dąbrowa (ok. 1860-po 1878), c. Piotra i Józefy Zabielskiej; ur. Suchcice, parafia Goworowo, gmina Czerwin, pow. Ostrołęka, woj. mazowieckie (MK Goworowo); ż. (1878 Goworowo) Konstanty Chełstowski (ok. 1850-po 1878), s. Walentego i Marianny Filochowskiej; ślub w parafii Goworowo, miejscowość: Suchcice (MK Goworowo).

• STANISŁAW Górski h. Dąbrowa (ok. 1820-po 1853), s. Tomasza i NN., dziedzic dóbr we wsi Suchcice, parafia Goworowo, gmina Czerwin, pow. Ostrołęka, woj. mazowieckie 1853; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie 1853 r. z herbem Dąbrowa (Urus.; MK Goworowo).

Źródła: Szl. Król.; Urus. t. 4/281.

 Górski h. Łodzia, vel Gorski, rodzina wielkopolska, pisali się z Miłosławia. 

Z nich: 3 kasztelanów (dwóch lędzkich i jeden nakielski) w latach 1462 — 1530.

Źródła: Kos. t.1; Żych. t.1/198.


Górski h. Nałęcz, vel Gorski, w ziemi warszawskiej i na Litwie, pisali się z Jeleńca. 

Z nich: 1 wojewoda i 1 kasztelan w latach 1614 — 1777. Andrzej Górski, wojewoda mazowiecki, poseł do Turcji.

Źródła: Kos. t. 1; Żych. t. 1/133.


Górski h. Pobóg, także Gurski, rodzina małopolska, osiedlona na Rusi Czerwonej. Nazywani Gurskimi od wsi Gura w woj. lubelskim. 

W XIX stuleciu w ich posiadaniu były m. in. dobra Wołczyszczowice w Galicji, w pow. mościskim (Bork.).

• HENRYK Gurski h. Pobóg (1818-po 1881), właściciel dóbr Wołczyszczowice w pow. mościskim, prezes Towarzystwa Zaliczkowego w Mościskach, członek wydziału rady powiatowej mościskiej (Bork.); ż. Franciszka Skwarczyńska (ok. 1830-po 1881); dzieci: Antoni.

• LEONARD Marcin Gurski z Gury h. Pobóg (ok. 1810-4 VI 1860), s. Walentego i Krystyny Lisowskiej, oficer wojsk polskich, kawaler krzyża Virtuti Militari, członek Stanów galicyjskich (Bork.); ż. Henryka hr. Komorowska (ok. 1820-po 1881).

Źródła: Bork. Rocz. t. 1/470.


Górski h. Ślepowron, w północnym Mazowszu i na Podlasiu, w ziemi łukowskiej. Licznie rozrodzona i w większości drobna szlachta. 

Wyszli zdaje się ze wsi Górki, w pow. siedleckim, parafia Przesmyki. Górscy tego herbu podpisali elekcje 1648 i 1697 r. z ziemią liwską. Adam, cześnik ciechanowski 1564. 

Górscy herbu Ślepowron zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji 1805 r., w Królestwie w latach 1836-1862, w tym niektórzy wylegitymowali się z herbu Nałęcz. 

Genealogia
(osób: 37)

• ANIELA Górska h. Ślepowron (ok. 1790-po 1823), c. Adama i Katarzyny Pułaskiej; zamieszkała Suserz, parafia Suserz, gmina Szczawin Kościelny, pow. Gostynin, woj. mazowieckie; m. (1816 Suserz) Antoni Szprynger (ok. 1790-po 1823), s. Jana i Rozalii Chrowickiej; ślub w parafii Suserz, miejscowość: Suserz (MK Suserz); dzieci: 1/ Rozalia Marianna (ur. 1816 Suserz), 2/ Antonina (1820-11 IX 1845), ur. Dobrzyków, zm. Nowe Miasto n/ Pilicą; 3/ Karolina Marianna (ur. 1823 Dobrzyków) – Szpryngerówny.

• MICHAŁ Jan Górski h. Ślepowron (1841-po 1873), s. Jacka (Jacentego) i Antoniny Wichrowskiej; zamieszkały Warszawa; ur. Warszawa, chrz. 1843 (MK Warszawa: św. Aleksander); ż. (1873 Warszawa) Kamila Maria de Saxe h. Stella (ok. 1850-po 1873), c. Feliksa i Julii Kozietulskiej h. Abdank; ur. Warszawa; ślub w parafii św. Aleksandra (MK Warszawa: św. Aleksander). 

Źródła: Nies. t. 4/215; Sęcz.; Szl. Król.; Urus. t. 4/288-289.