Kłodziński

Kłodziński h. Łada, vel Kłodzieński, Kłodnicki, Kłodzyński, Kłudzyński, Kludziński, Kluziński, ze wsi Kłodno i Kłodzinek, w ziemi warszawskiej, pow. błoński, parafia Żuków. Kłodzińscy stanowią jeden dom z Kłodnickimi tegoż herbu. 

Kłokocki

Kłokocki h. Nałęcz, ze wsi Kłokock, w ziemi dobrzyńskiej, parafia i powiat Lipno. Są jednego pochodzenia z Bęklewskimi tegoż herbu. Dziedzicem Kłokocka był w 1564 r. Maciej Kłokocki, zarazem dziedzic części Lipna i Bęklewa (Paw.).

Kłopocki

Kłopocki h. Rawicz, vel Grot-Kłopocki, czasem chyba także Kłopociński, błędnie Kłopotowski, ze wsi Kłopoczyn in. Kłopocin, w ziemi rawskiej, parafia Lubania, którą posiadali w 1579 r. (Paw.). Niesiecki mylnie przypisał im herb Łabędź. Pisali się Grotami (Bon.). 

Kłopotowski

Kłopotowski h. Pomian, ze wsi Kłopoty, w woj. podlaskim, obecnie pow. Siemiatycze. Licznie rozrodzeni na Podlasiu, skąd przenieśli się w różne strony Rzeczypospolitej.

Kondratowicz

Kondratowicz h. Syrokomla, pochodzą od bojarów litewsko-ruskich i stanowią jedną rodzinę z Kondratami tegoż herbu. Ich majątkiem gniazdowym są Kondratowicze na Żmudzi.

Korczyński

Korczyński h. Sas, rodzina czerwonoruska, wyszła ze wsi Korczyn, w pow. stryjskim. Licznie rozrodzeni w XVII wieku, brali różne przydomki dla odróżnienia się między sobą, jak Bybik, Hermanowicz, Jackowicz, Łopotycz, Sienkiewicz (Sieńkiewicz, Seńkowicz, Senkowicz). 

Korycki

Korycki h. Ciołek, z Korytnicy i Woli Koryckiej, w ziemi stężyckiej, ówczesnym woj. sandomierskim, obecnie pow. Garwolin, woj. mazowieckie. Jedna ich linia dziedziczyła na Niewodnicy koło Białegostoku, a druga osiadła w woj. mińskim. 

Korytkowski

Korytkowski h. Jelita, vel Saryusz-Korytkowski, Korytkoski, rodzina z ziemi sieradzkiej, osiedlona m.in. w Wielkopolsce. Według dawnych herbarzy (Bon.), stanowią odgałęzienie rodu Korytków, a ich wspólną wsią gniazdową jest Koryto, w pow. wiślickim, parafia Czarnocin. 

Kotkowski

Kotkowski h. Ostoja, vel Ścibor-Kotkowski, Chotkowski, zwykle pisali się „z Rudołtowic”. Nazwisko wzięli od wsi Kotków in. Chotków, w pow. piotrkowskim, parafia Gorzkowice. Stanowią jedną rodzinę z Chotkowskimi tegoż herbu. Według legendy rodzinnej zdobyli prawo do używania herbu Ostoja po wyprawach przeciw Turkom.

Kozarski

Kozarski h. Wąż odm. (in. Wężyk), vel Koziarski, Kożarski, Koszarski, Kosarski, według herbarzy, mieli wyjść z nieznanej dziś wsi Kozarki (Kożarki, może Koszarki? – czyli Małe Koszary), w woj. rawskim. Od nich mają pochodzić Koszarscy herbu Wąż odm.