Kępiński h. Niesobia, vel Kępieński, Kempiński, Kempieński, wywodzą się zapewne od komesów Krzywosądów, a nazwisko wzięli od swego dziedzictwa wsi Kępno in. Kęmpno, w pow. ostrzeszowskim.
niedziela, 16 kwietnia 2017
Taczanowski
Zabielski
Potworowski
Pusłowski
Pusłowski h. własnego
(in. Szeliga odm.) vel Mongud-Pusłowski, Pousłowski, Posłowski,
Puzłowski, Pusławski, Pouslejski, rodzina litewska z przydomkiem Mongud,
wzięła nazwisko od swej posiadłości w pow. upickim, zwanej Pole
Pouslejskie, nazwaną Pusłowiem w XVI stuleciu. Jedna linia otrzymała 4
VI 1869 tytuł hrabiowski rzymski od papieża Piusa IX, oraz tytuł
hrabiowski papieski od tegoż papieża 1871. Pusłowscy byli właścicielami
m. in. dóbr Gaj (Dworzec), Pieski, Mokrów, Niwy Duże, Sowin, Szydłowice,
Hoszczew, Dziewiątkowice, Kossów in. Mereczowszczyzna, Szulaki,
Mariampol, Synkowicze, Beczna, Chomsk, Ukropna, Sucha, Kuczkuryszki,
Puksztany, Rekanciszki, Żyżmory, Wieloń, Bejzagora, Tauroginy, Wiżuny,
Lipniszki, Geranony, Dworzyszcza, Trokiele, Świsłocza, Zarubicze,
Kwasówka, Kużyliczyn, Zapole, Dobrawola, Eleonorowo n/ Niemnem,
Pasieczna i Telechany w powiatach oszmiańskim i słonimskim, a także
przedmieścia Antokol w Wilnie, Sienna, oraz połowy Chmielowa w Król.
Polskim.
Znaczna część Pusłowskich z niewiadomego powodu przeszła do herbu Ciołek. Z tym herbem zostali wylegitymowani ze szlachectwa i zapisani do ksiąg szlachty gubernii kowieńskiej w końcu XVIII stulecia.
Znaczna część Pusłowskich z niewiadomego powodu przeszła do herbu Ciołek. Z tym herbem zostali wylegitymowani ze szlachectwa i zapisani do ksiąg szlachty gubernii kowieńskiej w końcu XVIII stulecia.
Trembiński
Piniński
Otocki
Komarnicki
Kręski
Kręski h. Nadelwicz
(in. Nadelwitz), rodzina śląska, pochodząca od Nadelwitzów vel
Nadelwiczów, nobilitowanych w Czechach 1537. Wyszli ze wsi Kręsko
leżącej w pow. kościańskim, która już w 1570 została sprzedana
Dziembowskim (AGZ Poznań). Jedna galąź osiedliła się na Pomorzu, inna w
Wielkopolsce. W XVIII wieku Kręscy używali tytułu hrabiowskiego Św.
Imperium Rzymskiego (S.I.R.), który został im potwierdzony w Prusach 25 X
1843. Linia hrabiowska wygasła po mieczu 31 XII 1870. Z nich: Cyprian,
starosta stawiszyński, podpisał elekcję 1696. – Ignacy Jan, starosta
stawiszyński, poseł na sejm 1733. – Stanisław (zm. 1747), kanonik
kaliski, kanonik krakowski 1717, kantor, wreszcie scholastyk krakowski. –
Konstancja, ksieni PP. Norbertanek w Imbramowicach. – Konstanty,
dziedzic dóbr Grembanin w powiecie ostrzeszowskim, otrzymał
potwierdzenie tytułu hrabiowskiego w Prusach 1843.
Herb — przedstawia w polu czerwonym, na zielonym pagórku pod palmą, psa srebrnego w obroży w lewo idącego, zaś w szczycie hełmu, pod palmą, pies takiż stojący w lewo.
Herb — przedstawia w polu czerwonym, na zielonym pagórku pod palmą, psa srebrnego w obroży w lewo idącego, zaś w szczycie hełmu, pod palmą, pies takiż stojący w lewo.
Subskrybuj:
Posty (Atom)