Borawski

Borawski h. Bojcza, vel Boraski, rodzina mazowiecka, pisali się z Borawic, w ziemi wiskiej. 

Ich majątkiem gniazdowym jest wieś Borawice, dzisiaj zwane Borawskie, w parafii Radziłów, w dawnym pow. szczuczyńskim, obecnie pow. Grajewo. Dobra te nadał przodkowi Borawskich książę mazowiecki Władysław, o czym wspomina przywilej Zygmunta Augusta z 1550 r., którym potwierdził to nadanie.

W pow. kolneńskim były jeszcze dwie wsie tej nazwy: Borawskie-Przytuły, w parafii Przytuły, oraz Borawskie, w parafii Jedwabne. Wszystkie te trzy wsie o nazwie Borawskie, były w XIX wieku wsiami szlacheckimi, zamieszkałymi przez drobną szlachtę. Oprócz Borawskich Bojczów mają być także Borawscy herbów Cholewa i Junosza.

Borawscy herbu Bojcza wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862.

Genealogia
(osób: 20)

• FELICJA Łucja Borawska h. Bojcza (ok. 1846-1877), c. Grzegorza i Rozalii Gardockiej; ur. Barzykowo (Barżykowo, Bardzikowo), parafia Romany, pow. Kolno (MK Romany); zm. Łomża, lat 31, uwagi: mąż Adolf (MK Łomża); m. (1869 Grabowo) Adolf Julian Kozłowski (ok. 1840-po 1869), s. Franciszka i Doroty Zybert; ślub w parafii Grabowo, pow. Kolno (MK Grabowo); dzieci: 1/ Natalia Bronisława (ur. 1870 Łomża); 2/ Wiktoria Helena (ok. 1870-po 1888); ur. Łomża; voto: (1888 Łomża) Antoni Rogiński (ok. 1860-po 1888), s. Stanisława i Marianny Sztachelskiej; ślub w parafii Łomża (MK Łomża); 3/ Stanisław (ok. 1873-1877); ur. Łomża, zm. tamże (ib.); 4/ Władysław Marcelli (ur. 1874 Łomża) – Kozłowscy.

• GRZEGORZ Borawski h. Bojcza (1814-po 1845), s. Aleksandra Jana i Anieli Chmielewskiej, dziedzic we wsi Barzykowo (Barżykowo, Bardzikowo), parafia Romany, pow. Kolno; wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1844 r. z herbem Bojcza; wylegitymował się jako praprawnuk Marka, komornika ziemskiego i marszałka koła rycerskiego ziemi wiskiej 1733 r.; ur. Barzykowo, parafia Romany; w aktach także: Gaspar, Gasper B-ki (Bon.; Bon. Uzup.; MK Grabowo); ż. (1832 Grabowo) Rozalia Marianna Gardocka (ok. 1810-po 1845), c. Józefa i Teresy Boguskiej; ślub w parafii Grabowo, pow. Kolno, miejscowości: Świdry i Barzykowo, świadkowie: Leon Gardocki, brat panny, oraz Franciszek Obrycki (MK Grabowo); dzieci: Leopold, Felicja.

Źródła: Bon. t. 2/22-23; Bon. t. 17/253-254 (tom Uzupełnień); Dw. Teki (Monografie); Kap.; Urus.

Borawski h. Junosza, wyszli zapewne ze wsi Borawskie-Awissa, dawniej Borawice, położonej w gminie i parafii Radziłów, w ziemi wiskiej, obecnie pow. Grajewo, woj. podlaskie.

Jan Paweł, w ziemi czerskiej 1698 r. Borawscy podpisali elekcje 1697 r. z woj. łęczyckim, 1764 r. z woj. sieradzkim. Byli w 1761 r. właścicielami dóbr Święcienin w parafii Radziłów, pow. Grajewo. 

Borawscy herbu Junosza zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862.

Genealogia
(osób: 24)

• MARIANNA Marcjanna Borawska h. Junosza, 1v. Dobkowska, 2v. Rogowska (ok. 1820-1876), c. Grzegorza i Marianny Borawskiej (Darwickiej), dziedziczka we wsi Święcienin, parafia Radziłów, pow. Grajewo; ur. Święcienin, parafia Radziłów, zm. tamże, wdowa (MK Radziłów); 1m. (ok. 1838) Stanisław Dobkowski (ok. 1810-ok. 1852); dzieci: Anna Katarzyna (ur. 1838 Święcienin), Jakub Feliks (ur. 1843 Święcienin), Wiktor (ur. 1847 Święcienin), Mateusz (ur. 1850) – Dobkowscy; 2m. (1852 Radziłów) Antoni Rogowski (ok. 1820-1859/76), s. Franciszka i Marianny Ramotowskiej; ślub w parafii Radziłów, miejscowość: Święcienin, uwagi: ona wdowa po Stanisławie (MK Radziłów); dzieci: 1/ Franciszek (1853-1853), ur. Święcienin, zm. tamże; 2/ Jan (1854-1855), ur. Święcienin, zm. tamże; 3/ Kajetan (1856-1857), ur. Święcienin, zm. tamże; 4/ Marianna (1859-1877), ur. Święcienin, zm. tamże – Rogowscy.

• PAWEŁ Borawski h. Junosza (ok. 1785-po 1849), s. Karola i Agnieszki Grądzkiej, dziedzic dóbr Wyrzyki, pow. Łomża, gmina Piątnica, parafia Drozdowo (MK Burzyn); wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1849 r. z herbem Junosza (Bon.; Urus.); 1ż. (1808 Burzyn) Anna Makowska (ok. 1790-1812), dziedziczka we wsi Makowo Bure; zm. Wyrzyki, parafia Drozdowo (MK Drozdowo); ślub w parafii Burzyn, pow. Łomża, miejscowości: Wyrzyki i Makowo Bure (MK Burzyn); 2ż. (1812 Wizna) Anna Rostkowska (ok. 1790-po 1812), c. Michała i Marianny NN.; ślub w parafii Wizna, pow. Łomża, miejscowość Wizna (MK Wizna).

Źródła: Bon. t. 2/23; Szl. Król.; Urus. t. 1/316.

Borchart

Borchart h. Jastrzębiec, vel Borchardt, nobilitowani w Polsce 1751 r. Jan, dziedzic dóbr Buchen, w woj. poznańskim, 1769 r. 

Borecki

Borecki h. Hołobok, rodzina czerwonoruska, ze wsi Borcze w ziemi lwowskiej. 

Borowiecki

Borowiecki h. Ogończyk, vel Borowicki, nazwisko wzięli od wsi Borowice, obecnie Borowce, w parafii Dąbrowa Zielona, powiat Częstochowa, którą nabyli od Bielskich.

Borzymiński

Borzymiński h. Abdank (in. Habdank), vel Bożymiński, wyszli ze wsi Borzymino, w powiecie rypińskim, w ziemi dobrzyńskiej. Mateusz, sekretarz JKMci 1592, sekretarz wielki litewski 1597, w r. 1600 opiekun majątku Olbrychta Przetockiego (AGZ Poznań).

Bratkowski

Bratkowski h. Świnka, vel Bratkoski, mają pochodzić ze wsi Bratków, w dawnym pow. szadkowskim, woj. sieradzkim. Niesiecki a za nim Boniecki wszystkich Bratkowskich pochodzących z woj. sieradzkiego uważali za należących do herbu Świnka. 

Bratyński

Bratyński h..., w dokumentach z XVIII wieku uważani za szlachtę. Z nich: Stanisław, w służbie ks. Radziwiłłów w Nieborowie. Michał, rewizor skarbowy w ówczesnej guberni augustowskiej, otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie Polskim 1851 r. z zasady posiadanego Orderu Św. Stanisława 3 klasy.

Brodowski

Brodowski h. Łada, vel Brodoski, wyszli ze wsi Brodowo w dawnym powiecie wiskim. Dom rozrodzony, w wielu województwach osiadły (Bon.). Do połowy XV wieku nazywali się Broda i Brodaczyc; mieli przydomki Żyłka, Bombołek, Kucz i inne. Stefan Kucz i Jaszczołd, dziedzice Brodowa, nabyli 10 włók nad rzeką Wissą 1454 r. Stefan Brodowski 1457 r. Piotr z Brodowa herbu Łada 1465 r. (Kap.). Ks. Zygmunt, jezuita kolegium kaliskiego 1586 r., brat rodzony Wawrzyńca, podsędka ziemskiego łomżyńskiego, Stanisława i zmarłego już, Piotra, starosty bodzentyńskiego (AGZ Kalisz). W XIX wieku Brodowo, leżące w gminie i parafii Winnica, pow. Pułtusk, stanowiło okolicę szlachecką, w obrębie której znajdowały się wsie: Brodowo Bombały (Bomboły), B. Kuce, B. Wity, B. Staw i B. Żyłki. Brodowscy podpisali elekcje 1669, 1674 i 1697 r. z ziemią wiską i zakroczymską, woj. lubelskim, bełskim i ziemią chełmską, 1648 r. z woj. sandomierskim i ruskim, 1764 r. z woj. lubelskim, wołyńskim i pow. kowieńskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, w guberni wołyńskiej 1827-1849, wileńskiej 1833-1847, kowieńskiej 1845, podolskiej 1853, kijowskiej 1857.
Zapewne pochodzący z tej rodziny Karol, sekretarz stanu przy radzie administracyjnej Królestwa Polskiego, otrzymał w 1838 r. przyznanie szlachectwa (wraz herbem Łada II) z zasady swego stopnia urzędniczego.

Brodzki

Brodzki h. Łodzia, vel Brocki, Brodski, ze wsi Brody w pow. poznańskim, obecnie gmina Murowana Goślina. W XVI wieku były to dwie wsie, Brody Wielkie i Brody Nowe, zwane też Małymi, albo Bródkami. Brodzcy pochodzą od Bieczyńskich i pisali się z Bieczyn.

Broniewicz

Broniewicz h. Radwan, na Litwie, Wołyniu i w Galicji. Wyszli zapewne ze wsi Broniewicze, gmina Ratajczyce, pow. Brześć Litewski.