Spira

Spira h. Pernus vel Spyra, Spyrn, Szpyra, Spera?, Szpyrka, Szpyrkowicz, rodzina zamieszkała głównie w Krakowie i Małopolsce, pochodząca zapewne od czeskiego rodu Pernus v. Pyrnus, o czym może świadczyć herb przez nich używany. Pernusowie otrzymali indygenat w Rzeczy­pos­politej od króla Stefana Batorego w 1589 r. Jedna gałąź osiedliła się na Podolu, posiadając tam w XIX w. dobra ziemskie Michałówka w ówczesnym pow. olgopolskim, gubernii podolskiej.
Genealogia
(osób: 12) 

• AUGUST Spira (ok. 1820-1877), brat Józefa, właściciel dóbr Michałówka na Podolu, w pow. olgopolskim; ż. (1846) Waleria Katarzyna Fryderyka hr. Ilińska h. Lis (1824-po 1882), c. Tadeusza, starosty perejasławskiego, i Karoliny Kołyszko h. Denis, generałówny; dzieci: Józefa, Józef, Tekla.

• LUDWINA Anna Spira (1870-1935); m. (1890) Kazimierz Józef Mikołajski (1859-1913), s. Juliana i Ludwiny Bałabanówny, komisarz, prawd. we Lwowie; dzieci: Jan, Michał, Maria, Jakub, Julian, Helena, Józef, Marcelina – Mikołajscy.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/553, t.2/675; Nies. t.7/273-274.

Sozański

Sozański h. Korczak, rodzina na Rusi Czerwonej, pisała się z Sozani w pow. samborskim. Dla odróżnienia używali różnych przydomków: Facuła, Hujtyn, Hujtynowicz, Luty, Worona, Misik, itd. W XIX wieku posiadali m. in. dobra Błażów, Kornałowice i Dublany w pow. samborskim, oraz Sozań w pow. staromiejskim. Jedna linia posiadała monastyr w Sozani, otrzymując tę donację od Spytka z Melsztyna w 1392. Od ok. 1675 istniała prywatna kolegialna kapituła rodziny Sozańskich w obrządku ormiańskim. Wielu jej członków było kapłanami grekokatolickimi, mogącymi się żenić. Sprawowali oni funkcje proboszczów. Inni, nieżonaci, byli księżmi w parafiach rzymskokatolickich. Głowa rodziny i klasztoru w Sozani była tytułowana kniaziem do XVII wieku, po Unii ok. 1650-1655, nazywana kniaziem opatem na Sozani, od 1874 tytułowana Ekscelencją.
W herbie – zewnętrzna strona płaszcza jest srebrna. Księstwo sozańskie obejmowało wsie – Baczyna, Torchanowice, Torczynowice, Kornałowice i Dublany. 1 XII 1918 ogłoszono Sozań terytorium suwerennym, którym był aż do połączenia z Rzeczypospolitą w VI 1921. Przywilej dla dóbr Sozań został potwierdzony przez królów polskich, w 1535 w Wilnie, zaś po raz ostatni przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1786 w Warszawie, Hiacyntowi de Sozań Korczak Sozańskiemu, kniaziowi Opatowi Sozania. Linia ta uzyskała potwierdzenie tytułu rycerskiego Świętego Imperium Rzymskiego (S.I.R.), dla Hiacynta (Jacka) i Jana de Sozań Sozańskich, przez cesarza austriackiego Józefa II w 1785. Jedna gałąź została naturalizowana we Francji i mieszka w Menton.
Były jeszcze inne rodziny tego nazwiska. Herbarze wymieniają też Sozańskich herbu Korwin, Nałęcz i Sas.
Genealogia
(osób: 26)

• HELGA Maria de Sozań Sozańska (ur. 1938), c. Józefa Antoniego i Karoliny Matyldy Sozańskiej, doktor medycyny, właścicielka dóbr Sozań; m. (1971) Karol z Sozani Sozański (1933-1972); zm. Paryż.

• SYLWERY (Sylwester) Ignacy z Sozani Sozański (1815-1895), s. Adama i Antoniny Lisowskiej, właściciel majątku Błażów w pow. samborskim; ż. (1850 Lwów) Anna Jełowicka h. Bożeniec (ok. 1830-po 1862), c. Wenantego i Felicji hr. Lanckorońskiej h. Zadora; dzieci: Michał, Magdalena, Olga.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/552-553, t.2/674-675.

Smarzewski

Smarzewski h. Prawdzic, vel Smarzowski, Smarżewski, Smażewski, Smardzewski, są jednego pochodzenia z Sarbiewskimi. Występują w aktach od 1473 r. Pisze o nich Paprocki w 1584 r.

Smalawski

Smalawski h. Pilawa, rodzina osiedlona na Rusi Czerwonej, wylegitymowana ze szlachectwa w Galicji 1787 roku. W XIX stuleciu posiadali w Galicji dobra Uherce Zapłatyńskie i Winniki Szlacheckie w pow. samborskim.
Genealogia
(osób: 11)

• FELIKS Smalawski (ok. 1830-po 1882), brat Juliana, właściciel majątku ziemskiego Uherce Zapłatyńskie w pow. samborskim; ż. Maria Wanda Jadwiga Raciborska h. Rawicz (ok. 1840-po 1882), c. Edwarda i Kornelii Cikowskiej h. Radwan; dzieci: Ludwik, Wiktor, Maria.

• MARIA Smalawska (1859-11 II 1936), c. prawd. Feliksa i Marii Raciborskiej; ur. Czarna, zm. Krzemienna in. Temeszów; m. Jan Dydyński h. Gozdawa (24 VI 1844-17 III 1892), dziedzic dóbr Krzemienna, długoletni prezes rady powiatowej brzozowskiej; fundator koscioła w Borownicy (Tablica w kościele w Temeszowie).

Źródła: Bork. Rocz. t.1/551, t.2/668.

Skórski

Skórski h. Jastrzębiec vel Skorski, rodzina mazowiecka, z której jedna gałąź przeniosła się do Inflant. Skórscy zamieszkiwali też woj. sandomierskie i lubelskie. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji, w sądzie grodzkim bieckim i oświęcimskim w 1782 (Szlachta galicyjska). W XIX stuleciu dzierżawili majątek ziemski Młodowice w pow. przemyskim. Obecnie najwięcej Skórskich mieszka w Lublinie, oraz powiatach: Lublin, Kraśnik, Gorlice, Busko-Zdrój, Jasło i Dębica.
Genealogia
(osób: 46)

• ALEKSANDER Skórski (1851-1928), s. Leona i Gabrieli Klosson, filozof, historyk, profesor Uniwerytetu Lwowskiego i uniwersytetu w Sofii, ziemianin; posiadał doktorat z filozofii; dzierżawca dóbr Młodowice w pow. przemyskim (PSB T. 38, s. 357); ż. (1877) Zenobia Skórska h. Jastrzębiec (1850-po 1882), c. Ludwika i Leokadii Sobiekurskiej h. Poraj; dzieci: Zygmunt.

• TEOFILA Skórska (ok. 1630-po 1660), c. Aleksandra i Elżbiety Gładysz; m. Kacper Jagniński (ok. 1630-po 1660), podstoli sandomierski, dziedzic na Kurozwękach i Niedźwiedziu w woj. sandomierskim.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/546-547, t.2/658; Nies. t.8/385-386.

Sarnecki

Sarnecki h. Ślepowron, vel Korwin-Sarnecki, Sarnicki, Sarnacki, rodzina wywodząca się z Mazowsza, z ziemi ciechanowskiej. Według dokumentów rodzinnych, podobno jednego pochodzenia z Krasińskimi i Gosiewskimi herbu Ślepowron. Dawniej zwani Sarnickimi z Sarn, w XVII wieku zmienili nazwisko na Sarnecki.

Ryks

Ryks h. Pierścień (in. Leliwa odmienna) vel Ryx, rodzina nobilitowana w Rzeczpospolitej w 1768 i 1790. Franciszek Ryx, kamerdyner i doradca króla Stanisława Augusta, później starosta piaseczyński, otrzymał noblitację 1768, lecz umarł bezdzietnie. Ponowną nobilitację uzyskał jego bratanek, również Franciszek 9 XII 1790. W XIX stuleciu Ryksowie vel Ryxowie byli właścicielami dóbr Prażmowo w ziemi czerskiej.
Genealogia
(osób: 39)

• ALEKSANDER Ksawery Korneli Ryx (1803-1863), s. Franciszka i Ludwiki Collignon, ziemianin, sędzia pokoju okręgu czerskiego; właściciel dóbr Prażmów i Pilaszków w pow. czerskim; ż. (p. 1829) Józefa Stawiarska h. Nałęcz (ok. 1810-po 1841); dzieci: Zofia, Bronisław, Władysław, Helena, Jadwiga, Teresa.

• BRONISŁAWA Ryx (1824-po 1860), c. Stanisława i Anny Szylling; m. Aleksander Jakub Daszewski h. Mścigniew (ok. 1820-po 1860), właściciel dóbr w Królestwie Polskim.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/543-545, t.2/654-655.

Rychlicki

Rychlicki h. Sas, rodzina wywodząca się podobno z Wielkopolski, co jest wątpliwe, gdyż już XVI stuleciu pisała się z Uniejowa na Rusi Czerwonej i tam też zamieszkiwała. Jeden z nich, zwany Rychlik, udawał w 1445 r. króla Władysława Warneńczyka. W XIX wieku Rychliccy byli właścicielami m.in. Wilczej Woli i Raniszowskiej Woli w pow. kolbuszowskim, oraz dóbr Nowoszyce, Bronica i Łużek Dolny w pow. samborskim.
Genealogia
(osób: 16)
 
• FRANCISZEK Eliasz Rychlicki (27 XI 1788-p. 1882), s. Macieja i Agnieszki Wiśniowskiej, właściciel dóbr Wilcza Wola; zebrał i pozostawił bogaty księgozbiór; ż. (ok. 1839) Julia Maria Holzer (ok. 1810-po 1840); dzieci: Leonard.

• MICHALINA Rychlicka (1 VI 1838-7 XI 1888); m. (ok. 1860) Stanisław Antoni Biesiadecki h. Prus I (1833-po 1888); dzieci: pięcioro, m. in. Helena Biesiadecka (1868-po 1896).

Źródła: Bork. Rocz. t.1/543, t.2/652; Żych. t.2/279-280.

Rutkowski

Rutkowski h. Pobóg, vel Rutkoski, Rudkowski, licznie rozrodzona rodzina pochodząca od Goszczyńskich z Goszczyna w pow. przasnyskim, z których Jan, według Niesieckiego, kupiwszy w 1526 r. Rutkowice w pow. działdowskim, pierwszy nazwał się Rutkowskim.

Różański

Różański h. Poraj vel Rożański, błędnie Rużański, rodzina małopolska, pisząca się z Róży (de Rosza), wsi w pow. tarnowskim, parafia Zassów. Jedna galąź osiedliła się w ziemi halickiej, na Rusi Czerwonej. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w sądzie grodzkim halickim 1782 r. oraz w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. Z nich: Jan i Tomasz podpisali elekcję króla Stanisława Augusta 1764.
Genealogia
(osób: 26)
 
• FELIKS Rożański (1838-po 1882), s. Kajetana i Magdaleny Lange, dzierżawca dóbr Trościaniec k/ Zabłotowa w pow. śniatyńskim, późniejsze woj. stanisławowskie; ż. (ok. 1870 Trościaniec) Maria Mikułowska h. Rawicz (ok. 1850-po 1882); dzieci: Stanisław, Anna, Maria, Feliks. 

• HELENA Rożańska (ok. 1680-po 1710), c. Macieja i Małgorzaty Saryusz Gomolińskiej; m. Maksymilian Mirecki (ok. 1680-po 1710), sędzia ziemski radomski.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/540-541, t.2/639; Nies. t.11/387; Krzep. Młp.; Urus. t.15/273-274.