Żbikowski

Żbikowski h. Grzymała (odm.), vel Zbikowski, licznie rozrodzona rodzina mazowiecka, pisząca się ze Żbików. Wywodzą się ze wsi Żbiki (dawniej Zbiki, Zdbyki), w ziemi ciechanowskiej, powiat Przasnysz, gmina i parafia Krasne. W wyniku podziału majątku powstały istniejące obecnie wsie Żbiki Wielkie, Ż. Antosy, Ż. Gawronki, Ż. Kierzki i Ż. Starki. Żbikowscy zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.
Odmiana herbu — brama z rycerzem. Jedna linia ma w odmianie mur bez bramy, nad hełmem orle skrzydło, wystrzeliwane od prawej do lewej przez strzałę.

Wierciszewski

Wierciszewski h. Jastrzębiec v. Wierciszowski, rodzina małopolska, utworzyła nazwisko od dóbr Wierciszów w woj. lubelskim. Wylegitymowała się ze szlachectwa w Krakowie i została zapisana do ksiąg szlachty Galicji zachodniej 1803.

• STANISŁAW Florian Wierciszewski (1787-1872), s. Wojciecha i Katarzyny Wizembergówny, oficer wojsk polskich; porucznik 6 pułku piechoty wojsk Księstwa Warszawskiego, podpułkownik w powstaniu 1830/31; odznaczony krzyżem Virtuti Militari, oraz Medalem św. Heleny; zm. w Krakowie, poch. na Cm. Rakowickim, kw. 7.

Źródła: Nies. t.11/475; Cm. Rakowicki, Monografia.

Taczalski

Taczalski h. Łodzia, w Wielkopolsce, nazwisko biorą od wsi Taczały w pow. poznańskim. W 1482 dziedzicem na Taczałach był Jan Taczalski (AGZ Poznań). W XVI stuleciu dziedziczyli ponadto na Wścieklicach i Krzyżewnikach w tymże powiecie, oraz na Krajkowie, Przewozie i Żabnie w pow. kościańskim. Od dóbr Krajkowa czasem nazywani Krajkowskimi, od Kamionek – Kamińskimi, Kamieńskimi lub Kamienieckimi, od Żabna – Żabińskimi lub Żabieńskimi.
Obecnie najwięcej Taczalskich mieszka w Polsce w powiatach i miastach Lubartów, Warszawa, Siedlce, Szczecin, Łowicz, Łódź, Kraśnik, Lublin i Bydgoszcz. 
Genealogia
(osób: 19)
 
• ANNA Taczalska (ok. 1498-po 1516), c. Jana (Janusza) i Heleny Kamieńskiej; 1516 Jan Kamieniewski na ½ części wsi Kamionki, Taczały i Wścieklice w pow. poznańskim zapisuje 70 grzywien posagu i tytułem wiana żonie Annie Taczalskiej (AGZ Poznań); m. (1516) Jan Kamieniewski (ok. 1490-po 1516).

• JAN Taczalski (ok. 1510-1571/78), s. Mikołaja i Doroty Borzujewskiej, dziedzic ½ części Grzybowa Wódek w pow. gnieźnieńskim; 1538 na ½ części Grzybowa Wódek zapisuje posag 50 grzywien i tytułem wiana żonie przyszłej Łucji Żymlyńskiej; 1538 całą część ojczystą spadłą po bracie rodzonym w Taczałach sprzedaje za 600 grzywien bratu stryjecznemu Stanisławowi Taczalskiemu; 1568 jako dziedzic części w Wódkach kwituje z 10 grzywien Adama Gunickiego, s. Wojciecha (AGZ Poznań, Pyzdry, Gniezno); ż. (1538) Łucja Żymłyńska (ok. 1520-po 1538), c. Stanisława i NN.; dzieci: Wojciech. 

Źródła: Dw. Teki; Nies. t.9/2; Moikrewni.

Talibski

Talibski h. Brodzic, v. Talabski, z Talaby w ziemi czerskiej, przenieśli się do W. Księstwa Litewskiego i osiedli w woj. trockim i powiecie oszmiańskim. Z nich: Łukasz, poległ pod Chocimem, służąc w wojsku koronnym.

Źródła: Nies. t.9/3.

Talko

Talko h. Dąbrowa v. Talko Porzecki, Talkowicz, w woj. nowogrodzkim i w pow. słonimskim. Wywodzą się zapewne z bojarów słonimskich, z których Talko Nekraszewicz występuje w Metryce Litewskiej w 1488. Używali różnych przydomków – Nekraszewicz, Hryncewicz, itd.
Z nich: Jerzy Talko Porzecki, sławny wojownik za króla Stefana Batorego. Tomasz, jezuita, poeta i orator, prefekt kolegium w Pułtusku.

Źródła: Bon. Pocz. 348; Nies. t.9/3.

Tamanowski

Tamanowski h. Korczak, w województwie ruskim. Pochodzą od Boratyńskich, z których jeden otrzymawszy w działach rodzinnych wieś Tamanowice, nazwał się Tamanowskim. Od Boratyńskich pochodzą również Tankowscy herbu Korczak.

Źródła: Nies. t.9/5.

Tarchalski

Tarchalski h. Zagłoba, rodzina wielkopolska, nazwisko wzięła od wsi Tarchały w pow. kaliskim. Dziedzicem części wsi Tarchały i Topoli był w 1522 Wojciech Tarchalski (AGZ Kalisz). W XVI i XVII wieku Tarchalscy byli właścicielami dóbr Gorzyczki, Gać Powężowa, Gać Moskurnia, oraz folwarku Kakarnów in. Kokarnów (Kokarnowo) w pow. kaliskim. W 1637 r. wsie te należały już do Miaskowskich (AGZ Wschowa).

Źródła: Dw. Teki; Nies. t.9/8.

Tarczewski

Tarczewski h. Tarnawa, vel Tarczowski, Tarczyński, rodzina podlaska, jej majątkiem gniazdowym jest wieś Tarcza in. Tarcze w dawnym pow. łukowskim, parafii Zbuczyn (Krzep.).

Targoński

Targoński h. Kościesza, pierwotnie nosili nazwisko Targoń vel Targonia, ich wsią gniazdową były Targonie w ziemi ciechanowskiej. Niesiecki zna Targoniów w ziemi łomżyńskiej. Wsie Targonie Wielkie, T. Wity i T. Krytuły leżą obecnie w powiecie Białystok, w gminie i parafii Zawady. Piotr Targoń vel Targonia, jako podkomorzy zakroczymski, podpisał dekret mazowiecki przeciwko dysydentom w 1525 r. Kapica Milewski wymienia w ziemi łomżyńskiej licznych Targońskich herbów Grzymała i Ostoja. Targońscy podpisali elekcje 1648 r. z ziemią liwską, 1733 r. z woj. podlaskim i brzeskim litewskim, 1764 r. z ziemią łomżyńską. Targońscy herbu Kościesza zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.
Genealogia
(osób: 92)

• KAROL Leonard Targoński h. Kościesza (ok. 1785-po 1836), s. Stanisława i Anieli Targońskiej, dziedzic cząstkowy we wsi Targonie Wielkie, obecnie pow. Białystok, gmina i parafia Zawady (MK Zawady); wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862 z herbem Kościesza (Szl. Król.); ż. (1808 Kołaki) Aniela Angela Saniewska (ok. 1790-po 1810), c. Stanisława i Marianny Borkowskiej, dziedziczka we wsi Sanie Dąb, parafia Kołaki Kościelne; ślub w parafii Kołaki Kościelne, pow. Zambrów, woj. podlaskie, miejscowości: Targonie Wielkie, Sanie Dąb (MK Kołaki); dzieci: Stefan.

• MARIANNA Targońska (ok. 1800-po 1835), c. Jakuba i Katarzyny Perkowskiej; ur. Sikory Wojciechowięta, parafia Kobylin Borzymy, obecnie pow. Wysokie Mazowieckie, woj. podlaskie (MK Kobylin Borzymy); m. (1824 Kobylin Borzymy) Jan Kurzyna (ok. 1800-po 1835), s. Macieja i Anieli Garbowskiej, dziedzic cząstkowy we wsi Garbowo Stare, parafia Kobylin Borzymy; ślub w parafii Kobylin Borzymy, miejscowości: Sikory Wojciechowięta, Garbowo Stare (MK Kobylin Borzymy); dzieci: Marianna (ur. 1825 Garbowo), Hilary i Paweł, bliźnięta (ur. 1826 Garbowo), Kajetan (ur. 1829 Garbowo), Felicjanna (ur. 1832 Garbowo), Mateusz (ur. 1835 Garbowo), Krystyna (ur. 1835 Garbowo) – Kurzynowie. 

Źródła: Bork. Sp. 457; Elekt. t.1/372, t.2/231; Kap. 414-425; Nies. t.9/8, t.11/435 (Uzup.); Szl. Król.; Żern. t.2/439.

Targowski

Targowski h. Rogala, w ziemi płockiej, byli też w powiatach łomżyńskim, dobrzyńskim i czerskim. Wymienia ich Paprocki w Herbarzu 1584 r. oraz Konstytucje sejmowe 1612 i 1629 r. Jedna gałąź osiadła w Wielkopolsce, pisząc się z Kaczlina k/ Międzychodu. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. Z nich: Paweł, podstarości ciechanowski, w tejże ziemi poborca 1619. Herbarze wymieniają jeszcze Targowskich herbu Lubicz w ziemi chełmskiej.
Genealogia
(osób: 56)

• BALBINA Targowska (1801-18 IX 1865), c. Antoniego i Magdaleny Dąbrowskiej; m. (1841 Wszechświęte) Feliks z Lipin Lipiński h. Gozdawa (1810-8 IX 1855), s. Józefa i NN.; zm. lat 45; ślub w par. Wszechświęte, obecnie woj. świętokrzyskie (MK Wszechświęte); dzieci: Adam Antoni Józef Lipiński (1846-1911).

• SAMUEL Targowski z Kaczlina (ok. 1570-1632), s. Jakuba i Katarzyny Wierzchaczewskiej, sekretarz i dworzanin królewski 1612; jeździł jako poseł od króla Zygmunta III do Turcji i Siedmiogrodu; właściciel dóbr Nowawieś w pow. poznańskim, z których dochody przeznaczył na wykup jeńców tatarskich (Nies.; Dw. Teki).
 
Źródła: Bork. Sp. 457; Dw. Teki; Nies. t.9/9; Szl. Król.; Żern. t.2/440.