Kwaśniewski

Kwaśniewski h. Nałęcz v. Kwaśniowski, nie wiadomo skąd się wywodzą. W Hebarzu Bonieckiego, autor sugeruje, iż mogą być gałęzią małopolskiej rodziny Kwaśniewskich herbu Starykoń, którzy „bezwiednie” zmienili swój herb Starykoń na Nałęcz.

Kwasieborski

Kwasieborski h. Cholewa, vel Kwasiborski, rozrodzona rodzina mazowiecka, mająca swe gniazdo we wsi Kwasieborzyn in. Kwasiborzyn w dawnym powiecie raciąskim.

Jabłkowski

Jabłkowski h. Wczele, ród wielkopolski znany od XIV wieku. Pochodzą ze wsi Jabłkowo w powiecie gnieźnieńskim, na północny zachód od Gniezna. Jan Jabłkowski na sądach w Gnieźnie, a Szymon z Jabłkowa w Kościanie w 1399 roku (Leksz.). 

Żeromski

Żeromski h. Gryf, vel Jaxa-Żeromski, Żyromski, ród mazowiecki, którego gniazdem ma być wieś Żeromino (Żyromino) koło Pułtuska, w ziemi liwskiej (Nakiel. in Miechov. fol. 25). 

Hordyński

Hordyński h. Sas, rodzina czerwonoruska, pisząca się z Hordyni w powiecie samborskim. Waśko, Antoni i Fedko 1515, a Kostek Romanowicz, Waśko Myszkowicz, Fedko Steczkowicz i Stanisław Steczkowicz z braćmi, współwłaściciele Hordyni 1589 (Paw.). 
NI. Hordyński okazał w 1564 przywilej księcia Lwa na Hordynie i Dorożewo (AGZ Sanok). Hordyńscy zostali wylegitymowani ze szlachectwa w sądach lwowskim i przemyskim 1782 (Szl. Gal.). Używali m. in. przydomków: Antonowicz, Fedkowicz, Juchnowicz, Łyzda.
Genealogia
(osób: 71)

• MARIANNA (Regina Marianna) Hordyńska (ok. 1770-1805), c. Michała i Justyny Łączyńskiej; m. (1792) Wincenty Fredro h. Bończa (ok. 1760-po 1805), s. Mikołaja i Róży Żurowskiej h. Leliwa, wojski przemyski, dziedzic po ojcu dóbr Leszczawka 1786, właściciel dóbr Sarny w pow. przemyskim (Bon.); dzieci: Wincenta, Ludwik, Marian – Fredrowie.

• MICHAŁ Tadeusz Hordyński (ok. 1730-po 1770), s. Łukasza i Marianny Hołyńskiej, łowczy żydaczowski, radca apelacyjny galicyjski; subdelegat grodzki lwowski 1754, sędzia grodzki i wojski większy żydaczowski 1760, łowczy 1769, w końcu radca apelacyjny galicyjski; podpisał z woj. ruskim obiór Stanisława Augusta 1764 (Bon.); ż. (ok. 1760) Justyna hr. Łączyńska (ok. 1740-1807); dzieci: Maciej, Antoni, Hilary, Ignacy, Hieronim, Marianna, Justyna.

Źródła: Bon. VII 337-339; Nies.; Szl. Gal.; Urus.

Hołowiński

Hołowiński h. własnego (in. Kostrowiec odm.) w woj. wołyńskim i kijowskim. Według dokumentów Heroldii z 1795 r., poświadczających pochodzenie szlacheckie rodu Hołowińskich, mieli oni przybyć do Polski z Rosji za panowania króla Stefana Batorego w 1576 roku.
Herb — w polu czerwonym z dwóch pagórków zielonych występujący krzyż złoty, pod przecięciem którego, księżyc złoty na nowiu, rogami w górę. W szczycie hełmu pięć piór strusich. 
Genealogia
(osób: 63)

• ANNA (Aniela) Hołowińska (1821?-po 1870), c. Germana i Emilii Borejko; m. (ok. 1840) Konstanty Podwysocki h. Ostoja (2 II 1810-26 XII 1868), krytyk literacki, powieściopisarz, historyk, publicysta zbliżony do koterii petesburskiej, kolekcjoner, ziemianin; właściciel majątku Rychty k/ Kamieńca Podolskiego ok. 1860; ur. Ukraina, zm. Rychty Humieckich, poch. Czarnokozińce (PSB t. 27 s. 196; Bon.); dzieci: Emilia, Maria, Karol, Stefan – Podwysoccy.

 abp Ignacy Hołowiński 

(1807-1855)

• ONUFRY Hołowiński (ok. 1755-po 1795), s. Jerzego i Franciszki Szczeniowskiej, miecznik czerniechowski 1795, członek Sądu Głównego Kijowskiego departamentu pierwszego; marszałek szlachty powiatu kijowskiego; prawd. właściciel majątku Steblów w pow. humańskim; ż. Helena Krajewska (ok. 1760-po 1795); u Bonieckiego błędnie: NI. Kołyszkówna; dzieci: Jan, German (Herman).

Źródła: Bon. t.7/312-314; Nies.; Urus.; Wikipedia; Wikimedia.

Hiż

Hiż h. Jeż (odm.) vel Hyż, Hisz, Hysz, Hich, rodzina francuska, zapewne hugenocka, osiedlona w Polsce na początku XVIII wieku. Wydała wielu wojskowych, służących w wojsku polskim. Hiżowie otrzymali szlachectwo polskie na sejmie 1764. Do ich herbu przedstawiającego Jeża w czerwonym polu, mieli dodaną rękę zbrojną w szczycie hełmu, zaś Konstytucją sejmową z 1768 r., uwolnieni zostali od scartabellatu (Vol. Leg.).
Genealogia
(osób: 44)

• JÓZEF Hiż (1799-31 XII 1853), s. Jana i Franciszki de Gerault, inżynier, topograf wojskowy; porucznik kwatermistrzostwa generalnego wojsk polskich 1818; radca kolegialny, naczelnik oddziału w zarządzie 13 okręgu kommunikacji 1847; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie 1840; ur. Warszawa, zm. tamże, poch. Cm. Powązkowski, kw. 13-3-13 (Bon.; PSB t. 9 s. 538); 1ż. NN. (ok. 1800-p. 1847); 2ż. (1847) Wanda (Teofila Wanda) Fechner (1827-1868), c. Franciszka, pułkownika wojsk polskich i Amelii Gerlicz; 2v. Rejnertowa; dzieci: Józef, Adam, Tadeusz, Kazimiera.

• KAZIMIERA Emilia Hiż (ok. 1850-po 1880), c. Józefa i 2ż. Wandy Fechner; m. Eustachy Pogorzelski (ok. 1850-po 1880).

Źródła: Bon. VII 285-287; Stanisław Łoza, Rodziny polskie pochodzenia cudzoziemskiego osiadłe w Warszawie i okolicach, t. 1-3, Warszawa 1932-1935.

Herstopski

Herstopski h. Nałęcz v. Hersztopski, rzadko Cherstopski, rodzina wielkopolska, pisała się z Herstopu. Jej gniazdem jest wieś Herstop in. Hersztop (niem. Herndorf) w powiecie poznańskim, na której dziedziczyli jeszcze 1580 (Paw.). 

Gzowski

Gzowski h. Grabie, rodzina mazowiecka, pochodząca ze wsi Gzowo i Świeszewo, zwanej Małym Gzowem, pod Pułtuskiem, parafia Dzierżenin (AGZ Czersk).

Gutowski

Gutowski h. Ciołek, gniazdem rodu jest wieś Gutów w dawnym powiecie radomskim, parafia Jankowice.