Zglenicki

Zglenicki h. Prus II (oraz h. Prus III), vel Zglennicki, Zglinicki, Zgliniecki, Zgliński, w dawnym województwie płockim i w ziemi dobrzyńskiej. Wymienia ich Paprocki 1584 r. Licznie rozrodzeni, przeważnie szlachta zagrodowa, używali rozmaitych, odróżniających ich przydomków, jak
Puch, Dobek, Modłek, Gogol, Dindo, itd. Wyszli ze wsi Zglenice in. Zglinice, obecnie powiat Sierpc, gmina Mochowo, parafia Kurowo. W XIX wieku są to już trzy wsie: Zglenice Wielkie (Duże), Zglenice Małe i Zglenice Budy (SGKP). Według Niesieckiego, od Zglenickich wywodzą się Radomińscy (Nies.). Zgleniccy podpisali elekcję 1697 r. z woj. płockim i ziemią dobrzyńską. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 
Genealogia
(osób: 107)

• ANNA Zglenicka, Zglinicka (ok. 1800-1857), c. Wojciecha i Marianny Kozierowskiej; jej brat został wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862 z hebem Prus II (Szl. Król.); ur. Zglenice in. Zglinice Małe, parafia Kurowo, gmina Mochowo, obecnie powiat Sierpc, woj. mazowieckie, zm. Boryszewo, parafia Płock-Imielnica, pow. Płock (MK Kurowo, Płock-Imielnica); m. (24 XI 1818 Kurowo) Jan Suski (ok. 1790-po 1820), s. Marcina i Marianny Lisowskiej; ślub w parafii Kurowo, miejscowość: Zglinice Małe (MK Kurowo); dzieci: Franciszek Suski (ok. 1820-1864), zm. Boryszewo, parafia Płock-Imielnica (MK Płock-Imielnica).

• FRANCISZEK Ksawery Zglenicki, Zglennicki h. Prus II (1766-1841), s. Andrzeja i Rozalii Wolskiej, profesor teologii moralnej Uniw. Krakowskiego w latach 1797-1803, kanonik, biskup gortyński i sufragan krakowski, po 1835 r. administrator diecezji krakowskiej; zaczął służyć stanowi duchownemu w seminarium, którego też na Stradomiu został profesorem; kanonik katedralny krakowski 1806 r., następnie kustosz katedralny, scholastyk, archidiakon, oficjał generalny, w końcu biskup gortynejski, sufragan i administrator diecezji po biskupie Skórkowskim, z tytułem wikariusza apostolskiego na część położoną w Królestwie Polskim; trzymał też probostwo Św. Szczepana, po zburzeniu kościoła tej fary przeniesione do kościoła Karmelitów na Piasek; odznaczony Orderem Św. Stanisława klasy 1; bliski przyjaciel pamiętnikarza Sebastiana Girtlera (Girt. Pam.).

Źródła: Bork. Sp. 540; Dw. Teki; Nies. t.10/161; Pap.; Sęcz.; Szl. Król.; Żern. t.2/579.