Stankiewicz

Stankiewicz h. Mogiła, vel Mogiła-Stankiewicz, Stankowicz, przydomku Bielewicz, na Żmudzi, w powiecie rosieńskim (Rosienie), pochodzą od Bilewiczów vel Billewiczów. Występują w Metryce litewskiej 1528 r.;
wymienia ich także Paprocki w Herbarzu 1584 r. O początkach rodziny, tak pisze Kojałowicz: „Zodejko albowiem miał syna Bila, od którego Bilewiczowie. Bil, Iwaszka, którego z Gedrojciówny syn Stanko, tego z Niemierzanki syn Jan Stankiewicz, od którego z Wołodkiewiczówny dwóch synów zostało, Krzysztof i Mikołaj.” Krzysztof Stankiewicz, podsędek żmudzki 1638. Grzegorz, podczaszy żmudzki, ciwun gondyński, komisarz sejmowy 1638. Mikołaj, podkomorzy żmudzki, ciwun ejragolski 1638. Stefan, podstoli wiłkomierski. Julian, sędzia kapturowy żmudzki 1674. Jan Mikołaj, „najprzód pisarz ziemski Żmudzki, potem pisarz Litewski, ciwun Eiragolski i męstwem i wymową sławny, z Krzysztofem Radziwiłłem w Inflanciech ciężki szablą swoją nieprzyjacielowi, w Moskwie z Chodkiewiczem nieporównanej odwagi, kędy w dobywaniu stolicy Moskiewskiej dwa razy był postrzelony, pod Chocimem heroicznie się z Turkami ścierając, od Turczyna cięty, ranę wyniósł: tam gdy pokój zawarto, posłem od wojska Litewskiego wyprawiony do Króla, z nowiną o traktatach z Osmanem Carem Tureckim.” (Nies.; Con.). Stankiewiczowie herbu Mogiła zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji, w sądzie ziemskim lwowskim 1782, zaś w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 
Genealogia
(osób: 64)

• ALOJZY Jan Chrzciciel Stankiewicz h. Mogiła (ok. 1776-2 VIII 1846), s. Kazimierza i Franciszki Aleksandrowicz, prawnik, kapitan wojsk polskich, uczestnik kampanii napoleońskich; podporucznik wojsk Księstwa Warszawskiego; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1839 r. z herbem Mogiła; zm. Warszawa, lat 70, poch. Cm. Powązkowski, kw. 4-V-30 (Bobr.; Szl. Król.; Sęcz.; Kur. Warsz.; MK Warszawa: św. Jan); ż. (ok. 1810) Józefa Zielińska (ok. 1790-po 1824); dzieci: Matylda, Cecylia, Sabina.

• MATYLDA Stankiewicz h. Mogiła (1821-po 1859), c. Alojzego i Józefy Zielińskiej; zamieszkała w Warszawie; ur. Sandomierz, pow. Sandomierz, chrz. 1821, zm. Warszawa, poch. Cm. Powązkowski, kw. 4-V-30, gr. rodz. (MK Sandomierz; Cm. Pow.); m. (1842 Warszawa) Kazimierz Sokołowski h. Ślepowron (1810-7 I 1887), s. Józefa i Marianny Teszner, urzędnik Królestwa Polskiego, radca dworu, asesor kolegialny; urzędnik wydziału paszportowego przy namiestniku, Kancelaria przyboczna namiestnika JCKM w Królestwie Polskim 1835-1848; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862 z herbem Ślepowron (Szl. Król.; Sęcz.); ur. Łuck, gub. wołyńska, zm. Warszawa, lat 77, poch. Cm. Powązkowski, kw. 4-V-30, gr. rodz. Stankiewiczów (Cm. Pow.); ślub w parafii św. Krzyża (MK Warszawa: św. Krzyż); dzieci: Ryszard Alfred (ur. 1843), Kazimierz (ur. 1845), Matylda Malwina (ur. 1848), Walentyna Michalina (ur. 1853), Maria Wiktoria (ur. 1859) – Sokołowscy.

Źródła: Bon.; Bork. Sp. 416, 417; Koj.; Kon. 282; Nies. t.8/452; Szl. Gal. 237; Szl. Król.; Żern. t.2/375.