Zawistowski

Zawistowski h. Jastrzębiec, vel Zawistoski, na Mazowszu, Podlasiu, w Wielkopolsce, w W. Ks. Litewskim, w większości szlachta zagrodowa. Nazwisko wzięli od wsi Zawisty, w ziemi nurskiej, obecnie woj. mazowieckie, pow. Ostrów Mazowiecka, gmina i parafia Boguty. W XIX
wieku Zawisty stanowią tzw. okolicę szlachecką, obejmującą następujące części: Zawisty Dworaki, Z. Kruki, Z. Króle, Z. Piotrowice, Z. Wity i Z. Kończany, leżące w parafiach Nur i Boguty, gminie Kamieńczyk Wielki, mające w 1827 r. ogółem nieco ponad 300 mieszkańców. Regestry poborowe z 1578 r. wymieniają Zawisty Zusalka, o powierzchni 26½ łana ziemi szlachty zagrodowej. W tymże powiecie ostrowskim, w parafii Zuzela, były ponadto Zawisty Dzikie, Z. Nadbużne i Z. Podleśne. We wszystkich wymienionych wyżej miejscowościach o nazwie Zawisty mieszkali Zawistowscy już w XVI wieku. Zawistowscy herbu Jastrzębiec zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Niesiecki wymienia m. in. Józefa Zawistowskiego, kanonika inflanckiego 1778 (Nies.). W dawnych herbarzach można także znaleźć informacje o Zawistowskich herbu Łada, Ślepowron i herbu własnego. Według mazowieckich zapisków herbowych z XV i XVI wieku, Zawistowscy herbu Łada wywodzą się z istniejącej jeszcze w XIX wieku wsi Zawisty in. Zawistowskie, w parafii Klukowo, pow. Pułtusk.
Genealogia
(osób: 44)

• JAN Zawistowski (ok. 1800-po 1840), s. Józefa i Józefy Józefaty Olędzkiej, dziedzic cząstkowy we wsi Zawisty, parafia Boguty, pow. Ostrów Mazowiecka, obecnie woj. mazowieckie; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862 z herbem Jastrzębiec (Szl. Król.); ur. Zawisty, parafia Boguty (MK Boguty); ż. (1822 Boguty) Łucja Teresa Bogucka (ok. 1800-po 1840), c. Jakuba i Katarzyny Łuba, dziedziczka dóbr we wsi Boguty Augustyny; ślub w parafii Boguty, miejscowość: Boguty Augustyny (MK Boguty); dzieci: Mikołaj, Marianna, Franciszka, Jakub, Ludwik, Franciszek.

• MARIANNA Tekla Zawistowska (1827-po 1853), c. Jana i Łucji Boguckiej; ur. Zawisty lub Boguty Augustyny, parafia Boguty, pow. Ostrów Mazowiecka, obecnie woj. mazowieckie, chrz. 1827 (MK Boguty); m. (1845 Nur) Stanisław Kamieński (ok. 1820-po 1853), s. Franciszka i Małgorzaty Żebrowskiej; ślub w parafii Nur, pow. Ostrów Mazowiecka (MK Nur); dzieci: Józef Adolf (ok. 1850-1904), zm. Kamianki Czabaje, parafia Przesmyki, żona Katarzyna NN.; Nikodem (ok. 1853-1859) – Kamieńscy.

Źródła: Bork. Sp. 532; Nies. t.10/107; Sęcz.; SGKP t.14/496; Szl. Król.; Żern. t.2/566.


Zawistowski h. Łada (odm.), na Mazowszu i Podlasiu, niektórzy używali przydomku Rechej. Jak świadczą mazowieckie zapiski herbowe z XV i XVI wieku, Zawistowscy herbu Łada wywodzą się z istniejącej jeszcze w XIX wieku wsi Zawisty in. Zawistowskie, w parafii Klukowo, powiat Pułtusk. Podczas legitymacji szlacheckich w XIX wieku niektórzy z nich podali, że wywodzą się z Zawistowa. Wsi o tej nazwie nie wymienia Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego – być może jest to alternatywna nazwa wsi Zawisty. Zawistowscy herbu Łada zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Niesiecki wymienia z tym herbem Szymona Zawistowskiego, nobilitowanego 1673 roku. 
Genealogia
(osób: 20)

• JÓZEF Dionizy Rechej-Zawistowski z Zawistowa h. Łada (ok. 1803-po 1845), s. Antoniego i Barbary Skawińskiej, urzędnik magistratu miasta Warszawa; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862 z herbem Łada; ur. Kwasówka, gub. grodzieńska (Szl. Król.; Sęcz.); ż. (ok. 1835) Emilia Kończa h. wł. (ok. 1815-po 1845), c. Fortunata i Joanny Arcichowskiej; dzieci: Wiktoria.

• WIKTORIA Bronisława Zawistowska (5 IX 1845-ok. 1875), c. Józefa Dionizego i Emilii Kończa; ur. Warszawa, chrz. 1845 (MK Warszawa: św. Krzyż); m. (10 II 1866 Warszawa) Władysław Guttman, Gutman (28 II 1836-23 XI 1900), s. Mikołaja i Józefy Rosen; zm. Warszawa, lat 64, poch. Cm. Powązkowski, kw. 176-II-16/17 (Kur. Warsz.; Cm. Pow.); ślub w parafii św. Krzyża, uwagi: ona panna (MK Warszawa: św. Krzyż); dzieci: syn NI. Guttman (ur. ok. 1875).

Źródła: Bork. Sp. 532; Nies. t.10/107-108; Sęcz.; SGKP t.14/496; Szl. Król.; Żern. t.2/566.