Bonnet

Bonnet h. Pawiniec, rodzina pochodzenia francuskiego, otrzymała szlachectwo w Polsce 1853 r. wraz z herbem Pawiniec. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w roku 1865.
Herb — na tarczy moździerz artyleryjski, po jego bokach: w górze z prawej strony gwiazda, z lewej granat zapalony, u spodu z prawej granat zapalony, z lewej strony gwiazda; na hełmie w koronie łeb z szyją pawia w prawo (Urus.).

Bonisławski

Bonisławski h. Ogończyk, wyszli zapewne ze wsi Bonisław, w gminie i parafii Wieczfnia Kościelna, powiat Mława, woj. mazowieckie.

Borakowski

Borakowski h. Pękosław, rodzina mieszczańska warszawska, pochodząca być może od Borukowskich herbu Junosza. Jan w 1776 r., a Kazimierz, rajca Starej Warszawy, w 1791 r. – otrzymali dyplomy na szlachectwo w Rzeczypospolitej. Jeden z nich otrzymał szlachectwo pruskie 1798 r. Byli właścicielami w 1792 r. dóbr Kurczowa Wieś w ziemi czerskiej. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Wydziale Stanów galicyjskich 1788 r. oraz w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.
Herb — w polu czerwonym łuk biały, na którym położone pięć strzał żeleźcami w górę, nieco w lewo na ukos; na hełmie w koronie pięć piór strusich (Urus.).

Borawski

Borawski h. Junosza, wyszli zapewne ze wsi Borawskie-Awissa, dawniej Borawice, położonej w gminie i parafii Radziłów, w ziemi wiskiej, obecnie pow. Grajewo, woj. podlaskie.

Borchart

Borchart h. Jastrzębiec, vel Borchardt, nobilitowani w Polsce 1751. Jan, dziedzic dóbr Buchen, w woj. poznańskim, 1769. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Borecki

Borecki h. Hołobok, rodzina czerwonoruska, ze wsi Borcze w ziemi lwowskiej. Piotr, syn Piotra Cebrowskiego z Brańczy, sędziego ziemskiego lwowskiego 1458, objąwszy w dziedzictwo Borcze, nazwał się Boreckim i dał początek tej rodzinie. Był on i dziedzicem Lubienia w ziemi lwowskiej 1484 r. (Bon.). Niektórzy z Boreckich osiedlili się na Litwie. Jerzy Jan w woj. brzeskim litewskim 1672 r. Jan, skarbnik starodubowski, podpisał elekcję 1733 r. Boreccy zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji, w sądach ziemskim lwowskim i grodzkim trembowelskim 1782, oraz w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Borowiecki

Borowiecki h. Ogończyk, vel Borowicki, nazwisko wzięli od wsi Borowice, obecnie Borowce, w parafii Dąbrowa Zielona, powiat Częstochowa, którą nabyli od Bielskich.

Borzymiński

Borzymiński h. Abdank (in. Habdank), vel Bożymiński, wyszli ze wsi Borzymino, w powiecie rypińskim, w ziemi dobrzyńskiej. Mateusz, sekretarz JKMci 1592, sekretarz wielki litewski 1597, w r. 1600 opiekun majątku Olbrychta Przetockiego (AGZ Poznań).

Bratkowski

Bratkowski h. Świnka, vel Bratkoski, mają pochodzić ze wsi Bratków, w dawnym pow. szadkowskim, woj. sieradzkim. Niesiecki a za nim Boniecki wszystkich Bratkowskich pochodzących z woj. sieradzkiego uważali za należących do herbu Świnka. 

Bratyński

Bratyński h..., w dokumentach z XVIII wieku uważani za szlachtę. Z nich: Stanisław, w służbie ks. Radziwiłłów w Nieborowie. Michał, rewizor skarbowy w ówczesnej guberni augustowskiej, otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie Polskim 1851 r. z zasady posiadanego Orderu Św. Stanisława 3 klasy.