Zamieński

Zamieński h. Jastrzębiec, rodzina, której nazwisko utworzono od wsi Zamienie w woj. mazowieckim. Z niej: Michał, podkomorzy warszawski 1437. Jan, chorąży warszawski 1496, następnie kasztelan czerski. Michał, podstoli zakroczymski, dziedzic na Łożewie na Podlasiu 1543.

Umiastowski

Umiastowski h. Roch III (in. Pierzchała), rodzina mazowiecka, pochodząca od średniowiecznego rodu rycerskiego Pierzchałów. Przyjęła nazwisko od dóbr Umiastowa k/ Warszawy, na których zostali osadzeni przez książąt mazowieckich. Są jednego pochodzenia z Łąckimi,

Trębicki

Trębicki h. Prus I, vel Trembicki, Tręmbicki, Trębecki, Trembecki, w Małopolsce, Galicji, na Podlasiu, w ziemi drohickiej i brześciańskiej 1605, 1655. Trembeccy herbu Prus I pisali się, według Niesieckiego, z Łapszowa a wyszli ze wsi Trąbki w woj. krakowskim i mają być jednego pochodzenia z Trembeckimi herbu Brochwicz. „Na wiele linii ten dom podzielony, bo jedni się piszą z Trąbek, drudzy z Łapszowa, inni z Chronowa, inni z Drużkowa, inni z Smarżowy, wszyscy jednak od pierwszego dziedzica Trąbek, w województwie krakowskiem położonych, idą: jedni z nich pieczętują się Brochwiczem, drudzy Prus 1mo, przecież to jedenże dom jest, jako i sami przyznają, i genealogia, którą tu przytaczam, zebrana z ksiąg ziemskich i grodzkich krakowskich, sandeckich i nowomiejskich” (Nies). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji 1782 r., w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 
Genealogia
(osób: 24)

• JAN August Trębicki (ok. 1800-1860), s. Macieja i Barbary Gąssowskiej, właściciel dóbr ziemskich we wsi Uziębły, parafia Paprotnia Kościelna, pow. Siedlce, obecnie woj. mazowieckie; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1860 z herbem Prus I (Szl. Król.); ur. prawd. Trębice, parafia Paprotnia Kościelna, zm. Uziębły, uwagi: wdowiec po Katarzynie Kamieńskiej (MK Paprotnia); ż. (1827 Paprotnia) Katarzyna Kamieńska, Kamińska (ok. 1800-p. 1860), c. Adama i Zofii Kobylińskiej; w aktach także: Kamińska; ślub w parafii Paprotnia, uwagi: ona wdowa, 1v. żona (1820 Paprotnia) Feliksa Uziębły (zm. 1826), s. Antoniego i Moniki Strus vel Struss (MK Paprotnia); dzieci: Konstancja, Marcin, Antoni, Marianna, Szymon, Franciszek, Karol.

• MARIANNA Trębicka (ok. 1830-po 1868), c. Jana Augusta i Katarzyny Kamieńskiej (Kamińskiej); ur. Uziębły, parafia Paprotnia Kościelna, pow. Siedlce, obecnie woj. mazowieckie; ż. (1852 Paprotnia) Józef Kryński (ok. 1825-po 1868), s. Walentego i Marianny Nasiłowskiej, dziedzic cząstkowy we wsi Krynki, parafia Paprotnia Kościelna; ślub w parafii Paprotnia Kościelna, miejscowość: Uziębły (MK Paprotnia); dzieci: Domicela (ur. 1853 Krynki), Jan (ur. 1862 Krynki), Katarzyna (ur. 1864 Krynki), Tekla (ur. 1868 Krynki) – Kryńscy.

Źródła: Bork. Sp. 465; Elekt. t.1/377; Kap. 427; Nies. t.9/110-113; Szl. Król.; Żern. t.2/456.


Trębicki h. Ślepowron, vel Trembicki, gniazdem rodziny jest ziemia ciechanowska. Nazwisko wzięła od wsi Trembice in. Trębice w ziemi drohickiej, na Podlasiu, gdzie osiedliła się już w drugiej połowie XV stulecia. Według Metryki Litewskiej w 1528 dziedzicami tej wsi byli Jan i Mikołaj Trembiccy. Mają być jednego pochodzenia z Milanami Milewskimi, a wspólnym ich protoplastą ma być Wierzbięta, hetman i marszałek mazowiecki 1220. W XVIII i XIX wieku byli właścicielami m. in. dóbr Dziekanów i Łomna w gub. warszawskiej, Kurowice w pow. siedleckim, Adamowszczyzna, Zdzitowie, Żabinek, Krajszczyzna, Linów i Płoszcze k/ Kobrynia w pow. brzesko-litewskim, Nikitycze w gub. grodzieńskiej, oraz Piekary w gub. kaliskiej.

Koczorowski

Koczorowski h. Rogala vel Koczurowski, Koczórowski, często błędnie Kaczorowski, rodzina mazowiecka, pisząca się z Koczorowa in. Koczurowa w pow. raciążskim. Żyjący w połowie XVII wieku Stanisław, ożeniony z Mycielską, osiadł w Wielkopolsce i tam założył gałąź

Szadokierski

Szadokierski h. Nałęcz vel Sadokierski, rodzina wielkopolska, w woj. kaliskim i sieradzkim, pisząca się z Szadokrzyc. Ich wsią gniazdową są Szadokrzyce in. Sadokrzyce w pow. sierpskim, na której dziedziczyli w 1572. Z nich: Hieronim (zm. 1660), proboszcz iłżecki, sekretarz królewski, krewny biskupa krakowskiego Zadzika; jego marmurowy nagrobek w Iłży wystawił Stanisław Trzebicki, kustosz krakowski. Maciej, podstoli podolski 1745. Józef, komornik brzeski kujawski 1787. Szadokierscy byli właścicielami m. in. dóbr Strzyżewo, Korzeniewo, Koźlątkowo, Deszna, Szawłowice, Druszkowy w pow. kaliskim, Napruszewo, Wierzchowiska w gnieźnieńskim.

Machowski

Machowski h. Abdank odmienny, nazwisko wzięli od wsi Machów w pow. tarnobrzeskim, dawniej sandomierskim, parafia Miechocin. Dziedziczyli tam już w czasach Długosza. Byli ponadto właścicielami Michocina, Kaimowa, Kiełczyny, Żorawicy i Swinar w pow. sandomierskim, Jaworznika, Zaborowa i Nowej Wsi w pilznieńskim.
Z nich: Stanisław, wojski sandomierski 1492 i kuchmistrz królowej matki Elżbiety. Sebastian, elektor Jana Kazimierza z woj. czerniechowskiego 1648, pułkownik królewski 1656, starosta włodzimierski 1668, dzielny wojownik przeciw Kozakom i Tatarom.
Herb – odmiana w herbie polega w tym, że nad hełmem w koronie jest pół lwa złotego, trzymającego w łapach łękawicę (znak Abdanków). Dodatek ten do herbu miał otrzymać Mikołaj, gdy przebywał na dworze cesarskim (Papr.).

Czaplicki

Czaplicki h. Kotwicz, rodzina wielkopolska, pisała się z Czapel, a wyszła być może ze wsi Czaple w pow. gnieźnieńskim. Rodzielili się na kilka linii, z których część pozostała w Wielkopolsce, a inne osiedliły się na Kujawach, Litwie, Wołyniu i Ukrainie.

Machczyński

Machczyński h. Dołęga, vel Machciński, z Machczyna in. Machcina w pow. w płockim. 

Łyszkowski

Łyszkowski h. Lis vel Łyżkowski, z Łyszkowic w pow. szadkowskim, a pisali się z Rudnik. Są być może jednego pochodzenia z Rudnickimi herbu Lis. Stanisław Kijek z Łyszkowic świadczył w Sieradzu 1417. Łyszkowscy byli właścicielami dóbr Żórawiec, Osiecz, Kołatki, Sady, Łubianki w pow. przedeckim, Łychów, Koziegłowy, Gośniewice, Tworki, Wola Lubecka itd.
Boniecki wymienia też w Herbarzu Łyszkowskich nieznanego herbu z Łyszkowic w pow. krakowskim.

Łyszczyński

Łyszczyński h. Korczak odm., vel Łyszczeński, czasem błędnie Łuszczyński, z Łyszczyc, w pow. brzeskim litewskim. Łyszczyńscy byli właścicielami m. in. dóbr Łyszczyce, Dobroniż, Motykały, Markowszczyzna, w pow. brzeskim litewskim, Łysin, na Wołyniu, Łążki, w pow. łęczyckim.