Tymieniecki

Tymieniecki h. Zaremba v. Zaremba-Tymieniecki, Tyminiecki, pisali się z Tymieńca in. Tymińca. Wsie Wielki i Mały Tymieniec w powiecie kaliskim, obecnie gmina Szczytniki, należały wcześniej do rodu Kiełbasów h. Nałęcz, piszących się z Tymieńca. Następnie wieś Tymieniec Mały przeszła jako posag w ręce Kuklinowskich herbu Zaremba, którzy zaczęli się od niej pisać Tymienieckimi (AGZ Kalisz). Z nich: Seweryn (1847-1916), prawnik, numizmatyk, działacz społeczny; współtwórca Muzeum Ziemi Kaliskiej. – Wincenty (1871-1934), pierwszy biskup diecezjalny łódzki 1921-1934. – Kazimierz (1887-1968), historyk, profesor Uniw. Poznańskiego i UAM w Poznaniu.

Szczytowski

Szczytowski h. Dołęga, w ziemi sieradzkiej i łęczyckiej 1697 (Con.). Wyszli zapewne ze wsi Szczytów, położonej obecnie w województwie łódzkim, powiat Kutno, gmina Żychlin. 

Z nich: Józef, ksiądz, proboszcz parafii Sulmierzyce w 1769 (MK Sulmierzyce).

Są też Szytowscy herbu Jastrzębiec, notowani w woj. krakowskim 1670 (Akta krakowskie).

Genealogia
(osób: 40)

• JAN Szczytowski h. Dołęga (ok. 1700-1752/69), s. Walentego i Elżbiety Burzyńskiej (AGZ Kalisz); ż. Teofila (Bogumiła) Skórzewska h. Drogosław (ok. 1700-19 IX 1769), c. Kazimierza i Marianny Wierusz-Niemojewskiej h. Wieruszowa; zm. Sulmierzyce, poch. 22 IX 1769 w kościele, przez ks. Józefa Szczytowskiego syna (MK Sulmierzyce); dzieci: Józef, Franciszek, Walenty, Marianna, Krystyna.

• MARIANNA Szczytowska h. Dołęga (ok. 1770-po 1811), c. Walentego i Józefy Siewierskiej, właścicielka Bułakowa, pow. Pyzdry; m. (24 VII 1796 Goreczki) Józef Zegrzda h. Rawicz (ok. 1770-po 1796), posesor Bułakowa; świadkowie na ślubie: Ignacy Zegrzda, brat jego i Izydor Trzaska, mąż siostry jej (MK Cerekwica). 

Źródła: Bork. Sp. 444; Con.; Dw. Teki; Żern. t. 2/419.

Prusimski

Prusimski h. Nałęcz v. Ostroróg-Prusimski, rodzina wielkopolska, pisali się też Prusiński z Kolna, a nawet Pruszyński. Pochodzą od Ostrorogów, a nazwisko wzięli od Prusimia w powiecie poznańskim. 

Jarochowski

Jarochowski h. Przerowa (in. Przyrowa) v. Jaróchowski, Jaruchowski, Jarachowski, pisali się z Jaroch i Grotowa w powiecie grójeckim. Wieś Jarochy czasem zwano nawet Jarochowem. Jan, Mikołaj, Zuchna i Dorota z Jaroch, dzieci Stefana, przyznają w 1483 roku sumę Mikołajowi, synowi Stanisława z Jaroch. Jan, Stanisław, Zofia i Jadwiga, dzieci Alberta Matusicza z Jaroch, przyznają 1513 roku sumę stryjowi swemu, Mikołajowi z Jaroch (AGZ Grójec). Jedna linia przeniosła się do Wielkopolski, gdzie w 1756 r. nabyła dobra Sokolniki w powiecie szamotulskim.
Z Jarochowa w powiecie łęczyckim, wiedli się Jarochowscy herbu Lubicz, a kiedy dobra te przeszły jako posag do Wargawskich h. Rola, ci ostatni nazwali się od nich Jarochowskimi, dając w ten sposób początek rodzinie Jarochowskich h. Rola.
Genealogia
(osób: 79)

ks. Cyprian Jarochowski 

(1831-1898)

• CYPRIAN Łukasz Jarochowski h. Przerowa (19 XII 1796-22 XI 1863), s. Józefa i Krystyny Gołębowskiej, działacz niepodległościowy, powstaniec 1830/31, kawaler krzyża Virtuti Militari, dyrektor Ziemstwa w Poznaniu; adiutant generała Tomasza Łubieńskiego 1831; dziedzic dóbr Sokolniki pod Szamotułami; zm. Sokolniki; 1ż. (30 X 1820) Zofia Mielęcka h. wł. (ok. 1800-6 II 1825), c. Jana Andrzeja, pułkownika wojsk koronnych i Marianny Agnieszki Swinarskiej z Wybranowa h. Poraj; zm. Sokolniki; dzieci: Jan, Władysław, Józefa; 2ż. (26 XII 1827) Konstancja Otto-Trąmpczyńska h. Topór (14 XII 1808-10 VI 1878), c. Wojciecha i Marianny Nieżychowskiej h. Pomian, właścicieli Pierska; dzieci: Otolia, Bronisława, Waleria, Kazimierz, Cyprian, Joachim, Stanisław, Wojciech, Karol.

• ZOFIA Jarochowska (ok. 1870-po 1900), c. Władysława i Marii Mroczkowskiej; m. (p. 1900) Stanisław Mierzyński h. Jastrzębiec (ok. 1870-po 1900); dzieci: Jadwiga, Józef, Tadeusz, Władysław (1901-1944) – Mierzyńscy. 

Źródła: Bon. t.8/255-258; Dw. Teki; Nejm.; Nies.; Urus.; Żych.; Wielkopolskie Tow. Genealogiczne "Gniazdo".

Stawowski

Stawowski h. Jelita, zapisani w aktach ziemskich powiatu orłowskiego w 1589 r. (AGZ Orłów). Ich gniazdem rodowym są Stawowice w powiecie opoczyńskim, obecnie w gminie Paradyż. W 1798 r. Stawowscy przyjęli poddaństwo króla pruskiego, a w 1825 zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim. Według Krzepeli od tej wsi wzięli też nazwisko Stawowscy herbu Łabędź. Z nich: Wojciech (zm. 1693), ksiądz, biskup sufragan gnieźnieński 1675.
Genealogia
(osób: 31)

• FERDYNAND Stawowski (ok. 1808-po 1844), s. Józefa i Joanny Konopnickiej, ziemianin, posesor Wojsławic; ur. prawd. Zbylczyce, pow. Warta (Nejm.); ż. (1833 Rajsko) Józefa Kawiecka (1814-po 1844), c. Antoniego i Estery Zabłockiej; ur. Magnusy; dzieci: Korneli, Antoni.

• ROZALIA Maria Stawowska (1794-30 X 1828), c. Franciszka i Petroneli Ślaskiej; ur. Raków, zm. Płock (MK Żychlin; Kur. Warsz.); m. (ok. 1810) Wilhelm Ignacy Ziemięcki h. Nieczuja (1786-1847), s. Antoniego i Anny Byszewskiej h. Jastrzębiec; dzieci: Antoni Franciszek (1816-1870), Julian Konstanty (ur. 1818), Robert Palemon (1821-1855) – Ziemięccy. 

Źródła: Dw. Teki; Koryt.; Krzep. Młp.; Nejm.; Nies.; Papr.; Sęcz.; Żern. II 379.

Ruciński

Ruciński h. Ogończyk, vel Rucieński, Ruczyński, bardzo rzadko Ruciański, licznie rozrodzona rodzina drobnoszlachecka i zaściankowa podlaska. 

Szuman

Szuman vel Schuman, Schumann, rodzina pochodzenia niemieckiego. Przybyła do Wielkopolski w połowie XVII wieku, za czasów króla Jana Kazimierza. Jedna gałąź wylegitymowała się ze szlachectwa w Królestwie Polskim w 1825 roku z herbem Pokład (in. Poklat?). Posiadali majątki ziemskie w okolicach Czarnkowa i Gołańczy. W XVIII i XIX wieku (do 1869 r.) byli właścicielami Kujawek k/ Wapna, Czeszewa i Gręzin k/ Gołańczy, później Tonowa k/ Janowca.
Genealogia
(osób: 28)

• IZABELA Szuman (ok. 1865-po 1887), c. Kazimierza i Izabeli Thiel; m. (18 X 1887 Poznań, Fara) Jan Rakowicz (ok. 1860-po 1887), budowniczy rządowy; ślubu udzielił ks. Rakowicz z Buku w asyście ks. Stan. Trąmpczyńskiego (Dz. Poz. 239/1887).

• MAURYCY Michał Szuman, Schumann (ok. 1790-28 XI 1861), s. Jana i Agnieszki Poradowskiej, adwokat i notariusz z Piły, ziemianin; właściciel dóbr Władysławów (dziś Huta) i Czeszewo w ówczesnym pow. czarnkowskim; poch. Czeszewo 2 XII 1861 (WSB; Dz. Poz. 276/1861); ż. (ok. 1810) Henryka Wilhelmina Hoyer (ok. 1795-1829); dzieci: Laura, Idzi, Henryk, Kazimierz, Norbert.

Źródła: Bork. Sp. 576; Dw. Teki; Szl. Król.; Żern. t.2/325.

Braunek

Braunek h. własnego v. Brauneck, rodzina wywodząca się z Pomorza i Prus Zachodnich, gdzie posiadała przez długie lata dobra Niepoczołowice. Na Pomorze mieli przywędrować ze Śląska (Ostr.). Pisali się de Braunki. Jedna gałąź osiadła w Wielkopolsce. Braunkowie byli wyznania rzymsko-katolickiego.
Herb — tarcza podzielona na cztery części. W pierwszej części lewej, dwie białe róże obok siebie i trzecia pod nimi w polu czerwonym; w drugiej części górnej i w pierwszej dolnej (pod różami) dwie skośne belki czarne w złotym polu; w czwartej części półksiężyc złoty rogami do góry, nad którymi dwie gwiazdy złote w polu niebieskim. Nad hełmem korona szlachecka (Ostr.).
Genealogia
(osób: 36)

 Małgorzata Braunek 

(1947-2014)

• JÓZEF Tadeusz Braunek (20 X 1794-23 XII 1847), s. Józefa i Brygidy Borzewskiej, ziemianin, dziedzic dóbr Wieszkowa w powiecie kościańskim; ur. Grudna pow. Oborniki, zm. Wieszkowa, poch. Lubiń (Żych.); ż. (p. 1840) Małgorzata Budziszewska (1796-13 II 1870); zm. Pogrzybowo pow. Ostrów, poch. Lubiń, obok męża; dzieci: Albertyna, Helena, Tadeusz.

• HELENA Braunek (1842-1916), c. Józefa i Małgorzaty Budziszewskiej; m. (15 V 1866 Poznań, św. Wojciech) Norbert Franciszek Józef Szuman (6 VI 1829-16 II 1897), s. Maurycego i Henryki Hoyer, ziemianin, powstaniec 1848 i 1863; brał udział w powstaniu 1848 a w 1863 r. był rotmistrzem ułanów; dziedzic Kujawek w parafii Czeszewo 1866, Tonowa; ur. Czeszewo (Dz. Pozn. 43/97); świadek na ślubie: Florian Braunek, kupiec z Poznania (MK Poznań: św. Wojciech); dzieci: Władysław, Wanda – Szumanowie.

Źródła: Dw. Gen.; Dw. Teki; Ostr. t.2/33; Żych. t.13/14-17.

Karłowski

Karłowski h. Prawdzic, rodzina kujawska, pisali się „na Karłowie” i „z Dobieszewa”. Zdaniem Bonieckiego mogli wyjść z Karłowa w woj. łęczyckim, wsi dzisiaj już nieistniejącej (Bon.).

Znaniecki

herb Krzywda

  herb Lubicz

Znaniecki h. Krzywda (odm.) oraz Lubicz v. Znajecki, rodzina mazowiecka, wzięła nazwisko od wsi Znaniecz (Znaniec) w parafii Płońsk, powiat Rypin. Część tej wsi za czasów ostatnich Jagiellonów nazywano Znańcem Półwieskim – wieś Półwiesk graniczy ze Znańczem. W XV