Pniewski

Pniewski h. Jastrzębiec, rodzina mazowiecka, pochodząca ze wsi Pniewo in. Pniewo Wielkie w pow. ciechanowskim, gminie Regimin, parafii Lekowo (SGKP). Notowani są w aktach zakroczymskich i innych od 1525 r. Jedna linia osiadła w ziemi czerskiej, inna w Wielkopolsce. 
Byli posłami na sejm i elektorami 1632, 1669 r. z ziemi zakroczymskiej, 1697, 1733, 1764 r. z ziemi czerskiej, 1764 r. z woj. mazowieckiego, 1669 r. z pow. gnieźnieńskiego. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji Zachodniej 1804 r. oraz w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z tym także herbem wylegitymowali się przed Heroldią Królestwa Polskiego niektórzy z Pniewskich herbu Ślepowron.
Genealogia
(osób: 71)

• TEODOR Pniewski (ok. 1790-po 1834), s. Franciszka i Franciszki Goszczyń- skiej, dziedzic cząstki szlacheckiej we wsi Pniewo Wielkie in. Szlacheckie, parafia Lekowo, pow. ciechanowski, obecnie woj. mazowieckie; ur. Pniewo Wielkie in. Szlacheckie, parafia Lekowo; 1ż. (1815 Lekowo) Anna Piotrkowska (ok. 1797-1817), c. Józefa i Petroneli NN.; zm. Pniewo Szlacheckie, lat 20, uwagi: domo Piotrkowska (MK Lekowo); ślub w parafii Lekowo, miejscowość: Pniewo Szlacheckie (MK Lekowo); dzieci: Franciszka; 2ż. (24 VI 1818 Ciechanów) Bogumiła Wiśniewska (ok. 1800-po 1834); zamieszkała prawd. Pomorko par. Ciechanów; ślub w parafii Ciechanów, obecnie woj. mazowieckie, miejscowość: Pomorko (MK Ciechanów); dzieci: Wawrzyniec, Antoni, Aniela, Marianna, Feliks, Stanisław, Jan, Franciszek.

• ZUZANNA Pniewska (ok. 1790-2 III 1855), c. Kazimierza i Marianny Ostrowskiej; zm. Warszawa, lat 65, wdowa (MK Warszawa: św. Andrzej); m. (1813 Zambski) Paweł Truszkowski (ok. 1790-p. 1855); ślub w parafii Zambski, obecnie woj. mazowieckie (MK Zambski); dzieci: Scholastyka Truszkowska (ur. 1822 Zdziwuj par. Janowo, obecnie woj. warmińsko-mazurskie).

Źródła: Bork. Sp. 322; Dw. Teki; Nies.; SGKP t.8/333-334; Szl. Król.; Urus. t.14/106-107; Żern. t.2/211.

Pniewski h. Ślepowron, jednego pochodzenia z Krasińskimi Ślepowrończykami, pochodząc od Sławka, sędziego ziemskiego ciechanowskiego, wzięli nazwisko od wsi Pniewnik, która jednak już w XVI stuleciu przeszła po kądzieli do Mińskich herbu Prus (Urus.). 

Źródła: Nies.; Urus. t.14/108-109.

Pieńkowski

Pieńkowski h. Suchekomnaty (in. Suche kownaty) vel Pieńkoski, Pińkowski, Pińkoski, dom licznie rozrodzony na Mazowszu i Podlasiu, zamieszkały początkowo w ziemi nurskiej. Nazwisko wzięli od wsi Pieńki Wielkie in. Pieńki Kownaty, albo Pieńki Kownatki, w powiecie Ostrów Mazowiecka, parafii Czyżew, gminie Dmochy Glinki. W 1827 r. wieś liczyła 148 mieszkańców (SGKP). Dziedziczyli także w Pieńkach Żakach, P. Trojanach i P. Sobótkach w tymże powiecie, a także w Pieńkach Borowych w pow. kolneńskim, gminie Jedwabno, parafii Dobrzyjałowo, skąd zapewne wyszli. Byli posłami na sejm i elektorami 1648 r. z ziemi drohickiej, łomżyńskiej, woj. podlaskiego, 1697 r. z ziemi nurskiej, ciechanowskiej i łomżyńskiej. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Są jednego pochodzenia z Kownackimi i Rydzewskimi herbu Suchekomnaty. Z nich: Wincenty (zm. 1863), biskup chełmski i lubelski.
Genealogia
(osób: 148)

bp Wincenty Pieńkowski

(1786-1863)

• IGNACY Maciej Pieńkowski (ok. 1810-po 1851), s. Bonifacego i Salomei Budziszewskiej, dziedzic cząstkowy we wsi Pieńki Wielkie, pow. Ostrów Mazowiecka, parafia Czyżew, gmina Dmochy Glinki; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1851 r. z herbem Suchekomnaty (Urus.); ur. Pieńki Wielkie; ż. (1839 Zuzela) Anna Magdalena Murawska vel Morawska (ok. 1820-po 1839), c. Jana i Domiceli Zakrzewskiej; ur. prawd. Szulborze Kozy; ślub w parafii Zuzela, obecnie woj. mazowieckie, miejscowości: Szulborze Kozy i Pieńki Wielkie (MK Zuzela); dzieci: Emilia (ok. 1840-po 1861), wyszła za Adolfa Ołdakowskiego.

• ZOFIA Agnieszka Pieńkowska (ok. 1810-po 1836), c. Jakuba i Anny Zalew- skiej; ur. prawd. Kałuszyn, pow. siennicki; m. (1828 Warszawa) Ignacy Cuker vel Cukrowski (ok. 1800-po 1836), s. Rocha i Antoniny Wiesiołowskiej; ślub w parafii św. Andrzeja (MK Warszawa: św. Andrzej, św. Krzyż); dzieci: Antoni Kajetan (ur. 1830 Warszawa), Józef (ur. 1832), Feliks (ok. 1835-1838), Julianna Honorata (ur. 1835), Waleria Maria (ur. 1836) – Cukrowscy.

Źródła: Bork. Sp. 313; Nies.; SGKP t.8/91; Szl. Król.; Urus. t.13/341-343, t.14/20; Żern. t.2/196; KUL Biblioteka Uniwersytecka online.

Perkowski

Perkowski h. Pierzchała (in. Roch II, Kolumna), na Podlasiu i w północnym Mazowszu. Nazwisko wzięli od dóbr Perki w powiecie łomżyńskim. Obecnie wieś ta znana jest zapewne jako Miodusy-Perki, położona parafii Jabłonka, powiecie i gminie Wysokie Mazowieckie (SGKP). Byli właścicielami m. in. we wsiach Białe, Stoczek, Ostaszki, Brzozowo, na Podlasiu. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 
Genealogia
(osób: 28)

• BONIFACY vel Alojzy Bonifacy Józef Perkowski (ok. 1800-po 1843), s. Feliksa Mikołaja i Rozalii Grochowskiej; zamieszkały Warszawa; wylegity- mowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1843 r. z herbem Pierzchała (Urus.; Sp. Szl.); ż. (19 VII 1825 Warszawa) Marianna Pobotkiewicz, Pobótkiewicz, Pobutkiewicz (ok. 1800-po 1826), c. Ludwika i Apolonii Puchalskiej; ślub w parafii św. Jana, ona 1v. Bielec (MK Warszawa: św. Jan, ASC Cyrkuł I); dzieci: Izajasz.

• MARIANNA Perkowska (ok. 1830-po 1858), c. Karola i Moniki Jabłońskiej; ur. prawd. Wrońska, parafia Wrona, obecnie woj. mazowieckie; m. (15 II 1857 Wrona) Paweł Ziemiński, Ziemieński (ok. 1810-po 1858), s. Walentego i Cecylii NN., dziedzic we wsi Idzikowice, parafia Królewo, obecnie woj. mazowieckie (MK Królewo); ślub w parafii Wrona, miejscowość: Wrońska, uwagi: on wdowiec (MK Wrona); dzieci: Walenty Ziemiński (ur. 1858 Idzikowice par. Królewo).

Źródła: Bork. Sp. 308; Kap.; SGKP t.6/484; Szl. Król.; Urus. t.13/279; Żern. t.2/188.

Perkowski h. Ślepowron (in. Bujny), rodzina licznie rozrodzona na Podlasiu, będąca gałęzią rodu Perków. Są notowani w aktach ziemi bielskiej od XVI wieku. Ich gniazdem jest wieś Perki w ziemi bielskiej, obecnie powiat Wysokie Mazowieckie, gmina i parafia Sokoły. W XIX stuleciu wieś funkcjonowała jako okolica szlachecka, w obrębie której znajdowały się rozliczne zaścianki, takie jak Perki Bujenki in. Bujanki, Perki Gajki, Perki Klukowo, Perki Bujny Głowczyzna, Perki Franki Spały, Perki Gziki, Perki Karpie Korzenie, Perki Lachy, Perki Nowe, Perki Mazowsze, Perki Wypychy. Wsie te wymienia dokument z 1527 r. (Gloger, Ziemia bielska). Niektórzy z nich przenieśli się na Litwę, gdzie są już w 1527 roku. Używali różnych przydomków, takich jak Golk, Korzeń, Suchopiątek, itd. Byli posłami na sejm i elektorami z woj. podlaskiego 1697 i 1733 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji Zachodniej 1804 r. oraz w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Właściwym herbem tej rodziny jest Ślepowron, który z nieznanych powodów zamienili podczas legitymacji szlacheckich w XIX wieku na herb Peretiatkowicz.  
Genealogia
(osób: 30)

 

herb Peretiatkowicz

• JADWIGA Florentyna Perkowska (16 X 1841-po 1865), c. Wojciecha i 2ż. Jadwigi Zielińskiej; ur. Warszawa, chrz. 1842 (MK Warszawa: Nawiedzenie NMP); m. (1865 Warszawa) Władysław Barszczewski (ok. 1840-po 1865); ślub w parafii Nawiedzenia NMP (MK Warszawa: Nawiedzenie NMP).

• WOJCIECH Perkowski (1797-3 VII 1859), s. Stanisława i Agnieszki Brodzkiej, podporucznik wojsk polskich 1831 r., następnie komisarz policji; służył w armii Królestwa Polskiego jako wachmistrz w 2 pułku, mianowany podporucznikiem 20 XII 1821, tegoż dnia wziął dymisję; w powstaniu listopadowym podporucznik w 2 pułku strzelców konnych; po upadku powstania komisarz policji wykonawczej cyrkułu 2 miasta Warszawy; po przejściu na emeryturę osiadł w guberni lubelskiej; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1844 r. z herbem Peretiatkowicz, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1847 r.; ur. Kadzelin, pow. Brzeziny, obecnie woj. łódzkie, zm. Warszawa, lat 62, poch. 5 VII 1859 Cm. Powązkowski, kw. 28-V-9 (Urus.; Sęcz.; Kur. Warsz. 173/1859; MK Warszawa: św. Krzyż; Cm. Pow.; Biel.); 1ż. (1827 Warszawa) Florentyna Karolina Garlińska (ok. 1808-12 IV 1835), c. Stanisława i Pelagii Tyskiej; ur. Pułtusk, zm. Warszawa, poch. Cm. Powązkowski, kw. 28-V-9 (Kur. Warsz.); ślub w parafii MB Loretańskiej (MK Warszawa Praga: MB Loretańska); dzieci: Mateusz, Maksymilian, Anna, Wojciech; 2ż. (1838 Warszawa) Jadwiga Joanna Zielińska h. Ciołek (ok. 1820-po 1840), c. Jana i Marianny Żmijewskiej; 1v. Kowalewska (MK Warszawa: Nawiedzenie NMP); dzieci: Jan, Julia, Jadwiga, Józef, Karol.

Źródła: Bork. Sp. 308; Kap.; Nies. t.7/272; Sęcz.; SGKP t.8/10; Urus. t.13/277-278; Żern. t.2/189; Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego, Warszawa 1995-98.

Paderewski

Paderewski h. Jelita vel Padarewski, Podarewski, na Podlasiu, nazwisko wzięli od wsi Padarew in. Padarzew (dawniej także Paderewo, Podare- wo) i Padarewek, parafia Zambrów, gmina Sterdyń, niegdyś powiat Drohiczyn, dzisiaj Sokołów Podlaski. Obecnie Padarew nie istnieje jako odrębna wieś, jest kolonią wsi Łazów i znajduje się w woj. mazowieckim. Jan, syn Piotra, był dziedzicem Paderewa i Tchorznicy w 1598 r. Krzysztof, syn Jana, podwojewodzi drohicki 1607 r. Tomasz, dziedzic Łazowa 1651 r. Szymon, dziedzic części Łazowa i Paderewa 1747 r. (Urus.). Paderewscy byli posłami na sejm i elektorami z ziemi drohickiej 1669 r., z ziemi mielnickiej 1697, z woj. podlaskiego 1733. Zostali wylegi- tymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.  
Są jednego pochodzenia z Mniszkami Tchorznickimi. Według niektórych heraldyków i genealogów m. in. Bonieckiego, ród Paderewskich ma być boczną gałęzią Dybowskich przydomku Dyss. 
Współcześnie przedstawiciele rodu Paderewskich, zamieszkują na terenie powiatu Sokołów Podlaski m. in. w Sokołowie, Wojewódkach Dolnych, Toczyskach Podbornych i Kolonii Stelągi. 
Genealogia
(osób: 69)

 Ignacy Jan Paderewski

(1860-1941)

• MARIANNA vel Marcjanna Paderewska (ok. 1841-23 XII 1881), c. Mateusza i Elżbiety Płoskiej; zm. Rawki, parafia Zaręby, pow. Przasnysz, obecnie woj. mazowieckie, lat 40 (MK Zaręby); m. (ok. 1860) Antoni Kurzac (ok. 1830-po 1881); zamieszkały Rawki, parafia Zaręby; dzieci: Marianna (1861-1862), Józef (1878-1884), Franciszek (1880-1881) – Kurzacowie.

• SEBASTIAN Paderewski (ok. 1779-po 1852), s. Pawła i Marianny NN., ekspedytor poczty w Bieżuniu; zamieszkały Bieżuń, obecnie woj. mazowieckie; razem z synem Pawłem wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1852 r. (Urus.; Sp. Szl.); ż. (6 I 1809 Żuromin) Katarzyna Wilewska (ok. 1788-po 1820), c. Franciszka i Konstancji NN.; ślub w parafii Żuromin, obecnie woj. mazowieckie, miejscowości: Żuromin, Bieżuń (MK Żuromin); dzieci: Paweł.

Źródła: Bork. Sp. 301; Nies.; PSB t.24/795; SGKP t.7/814; Szl. Król.; Urus. t.13/168-169; Żern. t.2/174; I.J. Paderewski, Pamiętniki; Cm. kat. w Żytomierzu; Akta Gubernialnego Zgromadzenia Deputatów Szlacheckich (zachowane w Archiwum Wojewódzkim w Żytomierzu na Wołyniu); Wikipedia: 1.

Oraczewski

Oraczewski h. Szreniawa (in. Śreniawa z krzyżem) vel Oraczowski, nazwisko wzięli od wsi Oraczew, w dokumentach Oraczewo, w powiecie łęczyckim, gminie i parafii Witonia.

Nieszkowski

Nieszkowski h. Kościesza vel Nyszkowski, według Uruskiego, rodzina wielkopolska, pisząca się z Nieszkowic. Nie ma jednak miejscowości o tej nazwie w Wielkopolsce. Nazwisko wzięli od wsi Nieszkowice w pow. bocheńskim, dawniej szczyrzyckim, gminie Bochnia. Akta wymieniają Mikołaja, dziedzica Nieszkowic i Woli Nieszkowskiej in. Nieszkowickiej w 1586 r. Potem osiedleni przeważnie w ziemi wieluńskiej, pisali się z Sadowa. Byli Nieszkowscy i w Wielkopolsce, na Mazowszu i na Litwie, w większości  wyznania kalwińskiego. Zostali wylegitymowani ze szlache- ctwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 
Genealogia
(osób: 89)

 Konstancja Nieszkowska

(1826-1901)

• CELINA Cecylia Nieszkowska (1855-1912), c. Alfreda i Stefanii Kossowskiej; ur. prawd. Chotów, pow. Wieluń; m. (12 IV 1880 Pęczniew) Władysław Seweryn Ludwik Potworowski (1850-1909), s. Adama i Heleny Bronikowskiej h. wł., ziemianin, właściciel dóbr Skłoty; oficer wojsk rosyjskich (Urus.); ślub w parafii Pęczniew, obecnie woj. łódzkie, miejscowość: Popów (MK Pęczniew); dzieci: Władysława, Joanna, Andrzej – Potworowscy.

• JAN Chrzciciel Nieszkowski (8 II 1833-1866), s. Wilhelma i Emilii Bredschneider, lekarz, przyrodnik, paleozoolog i paleontolog, powstaniec styczniowy; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1852 r. z herbem Kościesza (Szl. Król.); absolwent gimnazjum w Słucku oraz uniwersytetu w Dorpacie 1858, studiował nauki przyrodnicze i medycynę; członek stowarzyszenia studentów polskich Ogół oraz korporacji akademickiej Konwent Polonia; w latach 1856 i 1857 wspólnie z Rupniewskim i Schmidtem prowadził poszukiwania skamieniałości na obszarze Estonii i wyspy Ozylii; w 1857 opublikował monografię poświęconą sylurskim trylobitom Liwonii i Estonii, opisał w niej 15 gatunków nowych dla nauki i 23 gatunki nie znane wcześniej z tego obszaru; w opublikowanej w 1858 r. dysertacji doktorskiej opisał wielkoraka Eurypterus remipes; od 1858 członek rzeczywisty Dorpater Naturforschende Gesellschaft; ok. 1859 opuścił Dorpat i prowadził praktykę lekarską w Brześciu Litewskim i Bobrujsku; za udział w powstaniu styczniowym aresztowany i zesłany do Orenburga, gdzie zmarł na tyfus; ur. Lublin, zm. Orenburg (PSB t.23/64; Wikipedia; MK Prawno).

Źródła: Bork. Sp. 278; Dw. Teki; Nies.; Kon. 210-213; Krzep. Młp.; Kutrz. 352; Urus. t.12/128-129; Żern. t.2/135-136; Strona rodzinna Piekarskich online; Wikipedia.

Nienałtowski

Nienałtowski h. Nałęcz, rodzina mazowiecka, wywodząca się ze wsi Nienałty w ziemi nurskiej, w większości rozrodzona szlachta zagrodowa. Obecnie Nienałty leżą w woj. mazowieckim, powiat Ostrów Mazowiecka.

Niedziałkowski

Niedziałkowski h. Rawicz, pierwotnie nazywali się pewnie Niedziałka i pisali z Niedziałek. Herbarze notują Niedziałków w ziemi czerskiej i ciechanowskiej 1574 r. Gniazdem rodu jest chyba wieś Niedziałki w powiecie mławskim, gmina Turza, parafia Lipowiec (SGKP). Nazwisko Niedziałkowski notowane jest w ziemi nurskiej od 1526 r. Byli elektorami 1632, 1669, 1697 r. z ziemi nurskiej, 1733, 1764 r. z woj. płockiego. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji oraz w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Inni wylegitymowali się w Cesarstwie Rosyjskim i zostali zapisani do ksiąg szlachty guberni wołyńskiej 1849 r.
Genealogia
(osób: 114)

• ANTONI Onufry Niedziałkowski (1805-1867), s. Antoniego i Wiktorii Przybylskiej, adwokat w Warszawie; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1837 r. z herbem Rawicz; ur. Modła pow. Przasnysz, zm. Warszawa (Urus.; Sęcz.; Szl. Król.); ż. (1835 Warszawa) Anna Julia Kalinowska (1818-po 1845), c. Wojciecha i Anny Thil; ur. Toruń; ślub w parafii Nawiedzenia NMP (MK Warszawa: Nawiedzenie NMP); dzieci: Joanna, Ignacy.

• JÓZEFA Niedziałkowska (ok. 1810-po 1833), c. Józefa i Julianny Błaszko- wskiej; ur. w parafii Lekowo, obecnie woj. mazowieckie (MK Lekowo); m. (1833 Strzelce) Ludwik Karol Łęski (ok. 1810-po 1833), s. Andrzeja vel Jędrzeja Stanisława i Ludwiki Marii Wasidło; ślub w par. Strzelce, obecnie woj. łódzkie, miejscowość: Sieraków (MK Strzelce).

Źródła: Bork. Sp. 275; Dw. Teki; Nies.; Sęcz.; SGKP t.7/59; Urus. t.12/79-80; Żern. t.2/130.

Myśliborski

Myśliborski h. Jelita, w północnym Mazowszu i na Podlasiu. Wymienia ich Paprocki 1584 r. Uprzednio nazywali się Myślibor, co pochodzi od staropolskiego imienia tej nazwy. Zdaniem Uruskiego, stanowią jedną rodzinę z Myśliborskimi ze wsi Myślibory w ziemi nurskiej i tam ma być ich pierwotne gniazdo. Rzeczywiście, dokumenty sądowe z 1545 r. wymieniają Marcina herbu Jelita, jak również Jakuba, Jana i Macieja, jako częściowych właścicieli wsi Myślibory. Być może nawet to rycerze herbu Jelita należeli do założycieli tej wsi. Jednak Myśliborscy Jelitczykowie wywodzą się ze wsi Myślibórz, w dokumentach Myśliborz, parafia Żarnów, powiat Opoczno, w dawnym woj. sandomierskim, obecnie łódzkim. Marcin Myśliborski, dziedzic części Myśliborza, pozwał 1545 r. braci stryjecznych o części tej wsi (Ks. Gr. Opoczyńskie). Adam Myślibor, dziedzic Jabłonowa 1582 r. Niektórzy osiedlili się na Litwie. Podpisali elekcję 1697 r. z ziemią nurską. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Niewątpliwie tu również dochodziło do zmiany herbów. Wiadomo, że były inne rodziny tego nazwiska. Jedna z nich, herbu Dołęga, osiedlona w ziemi dobrzyńskiej, pisała się z Myśliborzyc i Faliborza, w pow. lipnowskim, parafii Rokicie. Inna pochodziła z Myśliborza w pow. konińskim. 
Genealogia
(osób: 40)

• ANTONI Myśliborski (ok. 1810-po 1852), s. Jakuba i Julianny Boguckiej, dziedzic części wsi Drewnowo Dadźbogi, parafia Nur, pow. Ostrów Mazowiecka, obecnie woj. mazowieckie; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1852 r. z herbem Jelita (Urus.; Szl. Król.; MK Zuzela); ż. (1843 Zuzela) Anna Grabowska (ok. 1820-po 1843), c. Wincentego i Marianny Tatkowskiej; ślub w parafii Zuzela, miejscowości: Zakrzewo Wielkie i Drewnowo Dadźbogi (MK Zuzela); dzieci: Ferdynand, Adam.

• MARIANNA vel Marcjanna Myśliborska (ok. 1745-po 1767), c. Władysława i NN.; zamieszkała Drewnowo Daćbogi, parafia Nur, pow. Ostrów Mazowiecka, obecnie woj. mazowieckie (MK Nur); m. (16 X 1767 Nur) Walenty Tymiński (ok. 1740-po 1767), s. Jana i NN.; ślub w par. Nur, miejscowość: Drewnowo Daćbogi, uwagi: on kawaler, ona panna (MK Nur).

Źródła: Bork. Sp. 268; Dw. Teki; Krzep. Młp.; Nies.; Pap.; Szl. Król.; Urus. t.11/360-361; Żern. t.2/118.

Mroczek

Mroczek h. Prus I, nazwisko wzięło początek od imienia słowiańskiego Mroczysław, zmienianego na Mroczko i Mroczek. Ich gniazdem Mazowsze, z którego przenieśli się w różne strony kraju. Byli elektorami