Szołdrski h. Łodzia, vel Szułdrski, stara i szeroko rozgałęziona rodzina wielkopolska, której pierwotnym nazwiskiem było Szołdra, a wsią gniazdową Szołdry k/ Czempinia w woj. poznańskim – już w początkach XV wieku zamieszkiwała tam drobna szlachta herbu Łodzia.
Szeptycki h. własnego (in. Dołęga odmienna), rodzina z Rusi Czerwonej, pisząca się z Szeptyc, wyznania
prawosławnego, później grecko i rzymsko-katolickiego. Po nabyciu
majątku Uherce w pow. Rudki, część rodziny tytułowała się na Szeptycach,
a część na Woszczeńcach i Uhercach. Z powodu prawosławnego wyznania nie
byli dopuszczani do urzędów. Dopiero po polonizacji i zmianie wiary na
rzymsko-katolicką w XVIII i początku XIX wieku zaczęli odgrywać znaczącą
rolę wśród szlachty galicyjskiej. Jedna linia otrzymała tytuł
hrabiowski austriacki 6 V 1871, dyplom 16 IX 1871. Z tej rodziny 3
senatorów: 1 biskup i 2 kasztelanów 1757 — 1791. Dewiza herbowa: „A
cruce salus” – łac. Z krzyża (pochodzi) zbawienie. 
Szemiot h. Łabędź
(z odmianą) vel Szemioth, Szemott, dawniej Szemet, Szemetowicz, stara
rodzina żmudzka, wymieniana w Metryce litewskiej od 1528 r. Gniazdem
rodu jest zapewne Szemetowszczyzna w dawnym pow. święciańskim. Jedna
gałąź zamieszkiwała na Wołyniu od XVII wieku. Z tej rodziny 3
kasztelanów 1569 — 1726. — Melchior Stanisław, kasztelan źmudzki 1569 r.
Wacław, kasztelan smoleński 1605 r. Mikołaj Władysław (zm. 1726),
kasztelan połocki. 
Szembek h. własnego,
dawniej także Schönbeck, Schönbekg, Schömbeck, Schembek, rodzina
pochodzenia niemieckiego, pierwotnie mieszczanie krakowscy, otrzymali
indygenat polski 25 VII 1566 r. Pisali się ze Słupowa, pierwotnego
swojego majątku w Małopolsce. Jedna gałąź uzyskała tytuł hrabiowski
pruski 17 I 1816 r. Z tej rodziny 15 senatorów w latach 1685 — 1808, w
tym 2 arcybiskupów prymasów, 4 biskupów, 2 wojewodów, 1 minister i 6
kasztelanów. — Piotr, generał wojsk polskich otrzymał tytuł hrabiowski
pruski 1816 r. — Niektórzy w XVIII stuleciu tytułowali się hrabiami, z
zasady, jakoby ten tytuł przysługiwał ich przodkom Schönbeckom, z
nadania cesarzy niemieckich. Prawda historyczna jest taka, że polscy
Szembekowie, nie mają nic wspólnego ani z hrabiowską rodziną Schönbeków,
ani z dwoma szlacheckiemi domami pisanymi Schönbeck i Schömbeck,
dziedziczącymi w różnych stronach Niemiec jeszcze w XVIII stuleciu, lecz
są rodziną miejską krakowską, do pierwszych lat XVI stulecia mało
zamożną i do patrycjatu krakowskiego nie należącą, gdyż pierwszym z
niej, który podniósłszy się majątkowo, otrzymał w 1557 r. godność
ławnika (rajcy) krakowskiego, był Bartłomiej, wymieniony w Paprockim. 
Szczyt-Niemirowicz h. Jastrzębiec
vel Szczytt-Niemirowicz, właściwie Niemirowicz z przydomkiem Szczyt
(Szczytt), rodzina litewsko-białoruska, zamieszkała głównie w woj.
witebskim i połockim. Herb Jastrzębiec miał przyjąć na sejmie w Horodle w
1413 r. protoplasta rodu — rycerz Nagóra. Z nich 5 kasztelanów 1717 —
1796. — Krzysztof (zm. 1729), cześnik w. litewski, kasztelan smoleński
1717. Józef (zm. 1744), cześnik w. litewski, kasztelan mścisławski 1741.
Jan, kasztelan miński 1754. Jan (zm. 1767), kasztelan inflancki
1754-1760. Józef kasztelan brzesko-litewski 1783-1796. 
Szczawiński h. Prawdzic,
vel Prawdzic-Szczawiński, Dinheim-Sz., Sczawiński, stara i znakomita
rodzina mazowiecka, notowana w aktach już w 1299 r. 
Szawłowski h. Sulima, stara rodzina pisząca się z Garbowa w woj. łęczyckim, jednego pochodzenia z Oporowskimi,
Garbowskimi z Garbowa, Zawiszami Czarnymi i Farurejami herbu Sulima.
Farurejowie 
Swinarski h. Poraj, vel Swynarski, Świnarski, rodzina wielkopolska, pisząca się z Wybranowa i będąca jednego pochodzenia z Wybranowskimi
herbu Poraj. Jej wsią gniazdową są Swinary (Wielkie i 
Stadnicki h. Szreniawa (właściwie Drużyna, tj. Szreniawa bez krzyża), stara rodzina
małopolska, która wzięła nazwisko od wsi Stadniki w dawnym pow.
szczyrzyckim, parafia Gdów.
Stanisławski h. Pilawa, w Małopolsce; z nich 1 wojewoda i 3 kasztelanów, z których 1 zarazem minister 1608 — 1668. Z nich: Baltazar (zm. 1610), podskarbi koronny. Michał (zm. 1668), chorąży halicki, kasztelan sądecki, wojewoda kijowski.
Staniszewski h. Pobóg,
szeroko rozgałęziona i licznie rozrodzona rodzina mazowiecka, wywodząca
się z ziemi czerskiej, pisząca się „ze Staniszewic”. Wymienia ich
Paprocki w Herbarzu 1584 r. Ich gniazdem 
Stecki h. Radwan,
stara rodzina ukraińska, pisząca się ze Steczanki w pow. kijowskim i
używająca przydomku Olechnowicz, na pamiątkę pochodzenia od Olechny syna
Tyszki. Jeden senator w rodzinie: 
Stokowski h. Drzewica,
w Małopolsce i ziemi sieradzkiej, pisali się ze Stoku.
Nazwisko wzięli od wsi Stok położonej obecnie w woj. łódzkim, w
powiecie opoczyńskim, gminie Mniszków. Odnotowani już w 1508 r. Strawiński h. Sulima,
znakomita rodzina litewska, której gniazdem jest miasteczko
Strawienniki, w powiecie trockim, w gminie i parafii Żyżmory, przez
Krzyżaków zwane Streben. Rozległe te dobra od wieków należały 
Strzałkowski h. Ostoja, rodzina małopolska, wywodząca się ze wsi Strzałków w powiecie stopnickim, gminie Szczytniki, parafii Janina. Strzelecki h. Jastrzębiec, wyszli zapewne z Wielkopolski. W XVII wieku są w pow. kaliskim i poznańskim. Jedna gałąź osiadła w ziemi sanockiej w XVII stuleciu. Strzeleccy herbu Jastrzębiec zostali wylegitymowani ze Strzembosz h. Jastrzębiec,
vel Strzębosz, Strembosz, Strębosz, w Małopolsce i na Mazowszu,
pierwotnie pochodzą z Sandomierskiego. Wymieniani w aktach urzędowych
już od XII stulecia — pisali się ze wsi 
Suchodolski h. Abdank (in. Habdank), vel Suchdolski, rodzina małopolska, w dawnym woj. sandomierskim. Notowani w aktach sandomierskich od 1460 r. (Dług.). Wymienia ich Paprocki w 1584 r. Są jednego pochodzenia z Jugoszewskimi i Książnickimi.
Suligostowski h. Łabędź, vel Dunin-Sulgostowski, Sulgostoski, rodzina małopolska pochodząca od zapiastowskich „comesów” (hrabiów) Duninów
ze Skrzynna. Nazwisko wzięli od wsi
Sulgostów, dawniej 
