Myśliński

Myśliński h. Jastrzębiec, vel Myśleński, licznie rozrodzona rodzina mazowiecka, nazwisko wzięła od dóbr rodowych Myślin in. Myślino, w parafii Poniatowo, gmina Bieżuń, niegdyś w pow. sierpeckim, woj. płockim, obecnie pow. Żuromin, woj. mazowieckie.
W 1827 r. dobra Myślin były podzielone na trzy części: Myślin Dźwierżno, M. Kocewo i M. Wątróbki (SGKP). Sebastian Myśliński był zwolniony w 1520 r. od wyprawy wojennej. Zygmunt ustąpił 1702 roku Myślin Wielki wnukowi swemu Kazimierzowi, synowi Szymona. Maciej, Michał i Tomasz, synowie Zachariasza, prowadzili 1775 r. proces z Janem, Piotrem, Danielem i Stanisławem, synami Samuela, oraz Janem, Augustynem i Józefem, synami Macieja (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Ks. Gr. Przedeckie i Sochaczewskie). Tomasz Franciszek, kustosz katedralny i kanonik płocki, administrator biskupstwa płockiego 1852-1861, dziedzic dóbr Goleszyn. Myślińscy podpisali elekcje: 1697 i 1764 r. z woj. płockim, 1669 r. z ziemią przemyską, 1733 r. z woj. podlaskim i wołyńskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1850. W ciągu wieków nazwisko Myślińskich podlegało pewnym obocznościom i zniekształceniom: Myśleński, Myślański, Maśliński, Miśliński, etc. Niektóre linie zubożały i osiedliły się w okolicy Ostrołęki i Przasnysza.
Dawne herbarze wymieniają ponadto Myślińskich h. Orla, Rola, a także Myślańskich h. Pikolar in. Orla głowa. Z Myślina pisali się także Myślęccy nieznanego herbu. 

Źródła: Bork. Sp. 268; Dw. Teki; Elekt. t.1/235, t.2/144; Pap.; SGKP t.6/833; Szl. Król. t.1/162; Urus. t.11/361-362; Żern. t.2/118.