Żuliński

Żuliński h. Ciołek, vel Żuleński, w ziemi chełmskiej 1598 (Con.). Nazwisko wzięli od wsi Żulin, w gminie Łopiennik Górny, powiat Krasnystaw, województwo lubelskie. Jan z Bernatowic Żuliński, poborca w ziemi chełmskiej z sejmu 1598 r. Marcin z żoną swoją Anną Zbrożkówną „dobroczynni na nasze kolegium brzeskie” (Nies.). Antoni, miecznik horodelski 1778. Felicjan, podczaszy lubaczowski. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. W herbarzach myleni z Żylińskimi, którym przypisuje się herb Ciołek.

• ANTONINA Żulińska (ok. 1815-po 1833), c. Michała i Katarzyny Szpakowskiej; zamieszkała 1833 r. Warszawa, ul. Krakowskie Przedmieście 369; ur. Białystok; m. (17 I 1833 Warszawa) Marcin Jełowicki (ok. 1808-po 1833), s. Pawła i Anastazji Tarnowskiej, oficer wojsk polskich; zamieszkały Warszawa, ul. Nowosenatorska 476; ur. Aresztów, majątek rodzinny, pow. Równe, Wołyń; ślub w parafii św. Jana, uwagi: on kawaler lat 25, ona panna lat 18, przy rodzicach zostająca, świadkowie: Karol hr. Kossowski, lat 40, Władysław hr. Korwin-Kochanowski, lat 23, obaj obywatele, zamieszkali w Warszawie (MK Warszawa: św. Jan).

• JAN Nepomucen Szymon Żuliński de Żulin h. Ciołek (ok. 1794-po 1844), s. Seweryna i Wiktorii Świejkowskiej, dziedzic dóbr Wolskie, pow. warszawski; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1844 r. z herbem Ciołek (Szl. Król.); ż. (ok. 1820) Joanna Józefa Wieluńska (ok. 1792-10 XII 1844); zm. Warszawa, lat 52 (Kur. Warsz.; MK Warszawa: św. Krzyż); dzieci: Władysław, Michał, Franciszka.

Źródła: Bork. Sp. 547; Nies. t.10/194-195; Szl. Król.; Żern. t.2/591.