Grodziński

Grodziński h. Łabędź, w Wielkopolsce; z nich 1 kasztelan 1578.
 
Źródła: Kos. t.1.


Grodziński h. Paprzyca (in. Kuszaba), vel Grodzieński, Grodzyński, Grudziński, pisali się ze wsi Grodno w dawnym powiecie łęczyckim, parafia Grochów, obecnie gmina Nowe Ostrowy, pow. Kutno, woj. łódzkie. Byli na Kujawach i w ziemi gostyńskiej, a jedna ich gałąź przeniosła się na Litwę. Niektórzy używali przydomków, np. Czech, Dryngasik (Drigansik), Halass, Lassa. Akta grodzkie brzeskie z 1480 r. wspominają o Tomaszu i Janie z Grodna. Stanisław z żoną Dorotą, z bratem Walentym i z Andrzejem, współdziedzice Świecim i Niechcianowa 1576 r. (Paw.). Wojciech Czech Grodzieński, podstarości tczewski 1553. Grodzińscy herbu Paprzyca podpisali elekcję 1697 r. z woj. łęczyckim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji, w sądzie grodzkim lwowskim 1782, nie podając herbu, oraz w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

• WALENTY Witalis Grodziński z Grodna (1791-1 I 1865), s. Antoniego i Katarzyny Łuba, dzierżawca wsi Muchnice, pow. gostyniński; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1839 r. z herbem Paprzyca; zm. Warszawa, lat 74, poch. Cm. Powązkowski, kw. 10/22 (Bon.; Sęcz.; Szl. Król.; Cm. Pow.); 1ż. (ok. 1820) Magdalena Łubieńska z Łubnej h. Pomian (ok. 1800-ok. 1833), c. Adama Stefana i 2ż. Bogumiły Gosk z Gosków h. Prawdzic; dzieci: Antoni, Władysław, Feliks; 2ż. (1834 Grabów) Zefiryna Dzierzbicka z Dzierzbic h. Topór (1811-1895), c. Józefa, rotmistrza kawalerii narodowej, i Joanny Siekierzyńskiej; zm. Kalinowa, parafia Nowe, gmina Krośniewice, obecnie woj. łódzkie, lat 85 (MK Nowe); ślub w parafii Grabów, obecnie woj. łódzkie (MK Grabów); dzieci: Felicja, Tadeusz.

• ZOFIA Maria Grodzińska (ok. 1870-po 1894), c. Feliksa i Oktawii Zabłockiej; m. (1887 Maków) Wacław Aleksy Kożuchowski h. Doliwa (ok. 1860-po 1894), s. Zdzisława i Heleny Suchorskiej; ślub w parafii Maków, obecnie woj. łódzkie, miejscowość: Dąbrowice Mniejsze (MK Maków); dzieci: Irena Kożuchowska (1894-1919).

Źródła: Bon. t.7/101-104; Nies.; Sęcz.; Szl. Król.; Urus. t.4/397-398.