Pokrzywnicki

Pokrzywnicki h. Bończa, rodzina mazowiecka z ziemi ciechanowskiej (Nies.). Jej gniazdem jest wieś Pokrzywnica w dawnym powiecie mławskim, parafia Janowiec Kościelny. Jedna gałąź osiedliła się w województwie łęczyckim, a później w Wielkopolsce. Pokrzywniccy tego herbu zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie w 1837 i 1839. Z nich: Tomasz, miecznik przasnyski 1777-1788.
Genealogia
(osób: 27)

• ANTONINA Florencja Pokrzywnicka (20 VI 1808-po 1887), c. Pawła i Bogumiły Bylina; ur. Bobrowniki, par. Doruchów, chrz. 29 VII 1808, chrzestni: Florian Skalski, posesor Bobrowik i Jadwiga z Psarskich Bylinowa (MK Doruchów; Dz. Pozn. 267/87); m. Gustaw Gawecki (ok. 1800-po 1887).

• IGNACY Teodozjusz Pokrzywnicki (1806-24 VI 1873), s. Pawła i Bogumiły Bylina, ziemianin, powstaniec 1830/31; posesor dóbr Mycielinek, par. Chocz, w ówczesnym Król. Polskim; ur. Bobrowniki, zm. Warszawa, dokąd się udał dla poratowania zdrowia, poch. Cm. Powązkowski, kw. E-III-5 (MK Doruchów; Dz. Pozn. 147/73; Epitafium: Cm. Pow.); ż. (10 I 1844 Doruchów) Antonina Przeniewska (1810-1898), c. Józefa i NN., z Bobrownik. 

Źródła: Dw. Teki; Nies.; Urus. XIV 174-175; Żychl.

Pokrzywnicki h. Grzymała, rodzina wielkopolska, tytułowała się komesami na Pokrzywnicy i nazwisko wzięła od tych dóbr w powiecie łęczyckim. Jan, dziedzic na Pokrzywnicy w 1434 r. 
Z czasem Pokrzywniccy rozdzielili się na dwie główne gałęzie: łęczycką i zakroczymską. Gałąź łęczycka dziedziczyła m. in. dobra Rękoraj i Moszczenica w pow. piotrkowskim, Boguszyce, Praszka i część miasta Piątek, Gieczno, Szypino (Sypino), Kryszkowce, Piaskowice i Silnica. Przedstwiciele drugiej gałęzi posiadali dobra Obrąb Wielki w ziemi zakroczymskiej, Gzowo, Popielżyn Górny i Żołędowo. W XVIII wieku niektórzy osiedlili się na Wołyniu. Z nich: 2 kasztelanów 1528 — 1733.
 
Źródła: Nies.; Dw. Teki; Urus. XIV 175-177; Żych.