Nadrowski

herb Nabram

herb Ogończyk

Nadrowski h. Nabram (oraz h. Ogończyk i h. Belina), w ziemi dobrzyńskiej, pisali się z Nadroża. 

Nazwisko wzięli od wsi Nadróż, w pow. rypińskim, w parafii Żałe. Niesiecki daje im herb Nabram, tymczasem Uruski przytacza akt świadectwa Wojciecha Nadrowskiego, dziedzica wsi Krupa-Dyblino z 1577 r. (Zap. Tryb. Piotrk.), w którym tenże Nadrowski stwierdza, że jest herbu Ogończyk. Za czasów Jagiełły dziedziczyli na Nadrożu także Belinowie Nadrowscy (Bil.). 

Nadrowscy byli elektorami z ziemi dobrzyńskiej i woj. płockiego w latach 1648, 1697 i 1764. Wawrzyniec, elektor 1648 r. z ziemi dobrzyńskiej. Jan, wojski bielski 1654 r., skarbnik płocki 1661 r. Mateusz, elektor 1697 r. z ziemi dobrzyńskiej, żonaty z Marianną Żółtowską, pozostawił syna Józefa, żonatego z Marianną Chlebowską. Marcin, żonaty z Dorotą Rokicką, podpisał elekcję 1697 r. z ziemią dobrzyńską. Adam żonaty z Magdaleną Karwosiecką, burgrabianką płocką 1716 r. Roch, dziedzic Nadroża 1733 r. Maciej podpisał elekcję 1764 r. z woj. płockim. Marianna, żona Jana Gronwalda 1795 r. (Conv. Vars., Ks. Gr. Bobrownickie i Piotrkowskie).

Nadrowscy herbu Nabram wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862. Podając swój herb rodowy, mogli jednak sugerować się Herbarzem Niesieckiego.

Genealogia
(osób: 59)

• ANTONI Piotr Nadrowski h. Nabram (ok. 1787-po 1847), s. Jana i Rozalii Katarzyny Chalińskiej, asesor w rządzie gubernialnym płockim, urzędnik Komisji rządowej spraw wewnętrznych, duchownych i oświecenia publicznego; wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1847 r., z herbem Nabram; ur. Nadróż, ówczesny pow. lipnowski (Sęcz.; Urus.); 1ż. NN. (ok. 1800-ok. 1838); 2ż. (25 VII 1839 Warszawa) Aniela Brodzka (ok. 1817-1851), c. Jakuba i Zofii Jasińskiej; ur. Warszawa, zm. tamże, lat 30! (MK Warszawa: św. Krzyż); ślub w parafii Nawiedzenia NMP, w Warszawie, uwagi: on wdowiec lat 52, ona panna lat 22, świadkowie: Wojciech i Jan Piechowscy (MK Warszawa: Nawiedzenie NMP); dzieci: Eugeniusz, Ludwik, Antoni.

• MARIANNA Nadrowska h. Nabram? (ok. 1820-po 1840), c. Adama i Marcjanny Pęszyńskiej h. Cholewa; m. (1838 Żałe) Antoni Pęszyński h. Cholewa (ok. 1810-po 1840), s. Jakuba i Józefy Dzięgielewskiej h. Jastrzębiec, dziedzic wsi Sulkowo Jasionki, parafia Mochowo, w ówczesnej guberni płockiej, obecnie pow. Sierpc; wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1839 r., z herbem Cholewa (Urus.); ślub w parafii Żałe, pow. Rypin, miejscowość: Nadróż (MK Żałe); dzieci: Bolesław, Joanna – Pęszyńscy.

Źródła: Bil.; Bork.; Dw. Teki (Monografie); Nies.; Sęcz.; Urus. t. 12/7-8.